Από την Άννα της …
Ευρώπης παρακαλώ που με ανάρτηση στο twitter της, αφού σημειώνει ότι « η Αθήνα δεν είναι απλώς "πόρτα για το κοινοβούλιο" αλλά ένας αγώνας χρόνων και επιλογή ζωής», μας παραπέμπει στη ιστοσελίδα της και στους στίχους του Μάνου Ελευθερίου «το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης, όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής».
«Αυτοί οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου», μας εξηγεί η Άννα Διαντοπούλου, «αποτυπώνουν την μοίρα εκατομμυρίων Ελλήνων πριν το 1981. Εμείς το αλλάξαμε, αλλάζοντας την Ελλάδα. Κάναμε λάθη, ναι, όπως κάναμε και υπερβολές πολλές. Κάποιοι πήραν και λάθος δρόμο. Όμως τελικά εκείνο που μετρά δεν είναι η προσωπική ιστορία και τα λάθη του καθενός από εμάς, όσο κι αν πλήγωσαν όσο κι αν προκάλεσαν. Εκείνο που τελικά μετρά είναι ότι δυο γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν με ειρήνη, με δημοκρατία, με ευκαιρίες, με εισοδήματα που ποτέ καμιά άλλη γενιά Ελλήνων δεν είχε. Πριν δυο γενιές ήταν κατόρθωμα η απόκτηση πανεπιστημιακού πτυχίου. Σήμερα, η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχων. Έχει τα μυαλά αλλά και την γνώση. Έχει το ανθρώπινο κεφάλαιο, που αποτελεί το ισχυρότερο όπλο, σε κάθε νικηφόρο αγώνα, όπως έχει κάνει πολλές φορές στην ιστορία της. Η Ελλάδα μπορεί να σταθεί ξανά στα πόδια της, μπορεί να αγκαλιάσει όλα τα παιδιά της, με μια προϋπόθεση: να απαλλαγεί από εμμονές σε παρωχημένες συνταγές, να δει τα προβλήματα κατάματα, να δώσει την μάχη αλλάζοντας».
Μάλιστα…. Εν ολίγοις ζητείται ξανά συγχωροχάρτι. Θα το έχουμε στα υπόψιν.
