Πριν μερικές μέρες λοιπόν μιλούσα με ένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι μόνο με μια επιχειρηματική αφύπνιση μπορεί η χώρα να πάει μπροστά.
Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να φτιαχτούν κανόνες και θεσμοί που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, έτσι ώστε η αγορά να αποπειραθεί να παράγει.
Επίσης προσπάθησα να περάσω το μήνυμα ότι δεν είναι δυνατών η αγορά να παράγει κάτω από την ομπρέλα μιας κεντρικής κρατικής εξουσίας που, θα θέτει τέτοιους περιοριστικούς κανόνες λειτουργίας, που είτε δεν θα θέλει η αγορά να κάνει τίποτα η δεν θα μπορεί.
Μου είπε ότι αυτοί (οι του ΣΥΡΙΖΑ) θα απελευθερώσουν την αγορά και θα άρουν κάθε φραγμό στην επιχειρηματικότητα. Τόνισα ότι δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας, όταν η αριστερά καταψήφισε την άρσης της υποχρεωτικής δημοσίευσης ισολογισμών και την υποχρέωση εγγραφής των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια.
Η απάντηση ήταν ότι αν το έκαναν αυτό, θα αυξηθεί η ανεργία.
Του είπα ότι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σαν αποτελέσματά της άρσης αυτών των υποχρεώσεων θα ήταν αρκετές χιλιάδες φορές περισσότερο από τις θέσεις που θα χαθούν, αλλά δεν τον έπειθα με τίποτα.
Το γενικότερο πρόβλημα της αριστεράς, είναι ότι δεν κατανοεί ότι για να μπορεί να υφίσταται αγορά, θα πρέπει να υπάρχει η πρωτοβουλία του ατόμου. Η αριστερά γενικά δεν κατανοεί την ατομικότητα που είναι απαραίτητο συστατικό σε αυτή την εξίσωση, όπως και δεν κατανοεί ότι ο ζήλος για απόκτηση οικονομικής ανεξαρτησίας είναι το κίνητρο πίσω από κάθε επιχειρηματική προσπάθεια και τίποτα λιγότερο.
Και το πρόβλημα είναι ότι έχουν πείσει έναν ολόκληρο λαό περί αυτού.
Έχουν πείσει τον μέσο πολίτη, ότι η αποτυχία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι αποτέλεσμα αυτής της ελεύθερης οικονομίας. Έχουν πείσει τους πάντες ότι η δήθεν φιλελεύθερη πολιτική που έχει εφαρμοστεί έχει αποτύχει, παραμερίζοντας να πουν (διότι δεν το αντιλαμβάνεται) ότι στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρχε ελεύθερη αγορά και ότι η κύρια αιτία αποτυχίας της Ελληνικής επιχειρηματικότητας είναι ο κρατισμός, ο συνδικαλισμός, η διαφθορά και η μη δημοκρατικότητα των θεσμών μας.
Η αριστερά (όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ) έχει εγκλωβιστεί στην απαρχαιωμένη ιδεολογία της. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν εγκλωβιστεί στον κρατισμό τους. Όλοι επικαλούνται την ανάγκη για αύξηση της επιχειρηματικότητας, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό, κυρίως διότι δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.
Και δεν κάνουν τίποτα, διότι είναι εγκλωβισμένοι στην λανθάνουσα ιδεολογία που τους καθοδηγεί, που κάνει λόγο ότι θα πρέπει να προστατευθούν οι κρατικές θέσεις εργασίας (αλλά και οι αδελφές θέσεις εργασίας όπως τα επιμελητήρια), διότι αν απολυθούν όλοι αυτοί, δεν θα έχουν που να πάνε.
Αυτή η αντίληψη όμως δείχνει το πόσο όλοι αυτοί δεν κατανοούν και δεν πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία. Δεν κατανοούν του ότι μόνο μέσα από την πρωτοβουλία του ατόμου, θα δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις. Δεν κατανοούν ότι η πρόοδος μπορεί να γίνει μόνο με την καινοτομία. Πρωτίστως όμως δεν κατανοούν ότι η καινοτομία απαιτεί ελευθερία σκέψης, έκφρασης και επιχειρηματικής πρωτοβουλίας.
Οι κρατιστές και οι αριστεροί έχουν μια διαφορετική αντίληψη. Νομίζουν ότι μπορούν με κεντρικό σχεδιασμό να πετύχουν το βέλτιστο επιχειρηματικό αποτέλεσμα, διότι νομίζουν ότι αυτοί (η κεντρική εξουσία) ξέρει καλύτερα από την αγορά τι θα πρέπει να παράγει.
Δεν κατανοούν όλοι αυτοί ότι η κλωστοϋφαντουργία είναι ένας δεινόσαυρος. Αποτέλεσμα είναι ότι ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις και επιχειρηματικά δάνεια (που τελικά δεν πληρώθηκαν και τα φορτώθηκε ο Ελληνικός φορολογούμενος) με αποτέλεσμα να έχουμε τεράστια σπάταλη πόρων.
Κάνουμε ότι είναι δυνατών να επιδοτήσουμε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, που όμως δεν έχουν κανένα μέλλον, η στην καλύτερη περίπτωση, το μοντέλο λειτουργίας είναι αμφισβητούμενο. Το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να αυξηθεί το χρέος μας, να βγάλουν λεφτά οι διάφοροι ειδικοί που προωθούν αυτά τα σχέδια και να βγάλουν και μια καλή προμήθεια οι γραφειοκρατικοί στρατοί που αποφασίζουν ποιος θα πάρει επιδότηση η όχι.
Και αυτός θα είναι ο λόγος της συνεχιζόμενης αποτυχίας μας. Η μη κατανόηση του τι σημαίνει αγορά, επιχειρείν, και πάνω από όλα, η μη κατανόηση της ατομικότητας, το δικαίωμα του ατόμου να καθορίσει το μέλλον του και το ιερό δικαίωμα στο κέρδος.
Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να φτιαχτούν κανόνες και θεσμοί που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, έτσι ώστε η αγορά να αποπειραθεί να παράγει.
Επίσης προσπάθησα να περάσω το μήνυμα ότι δεν είναι δυνατών η αγορά να παράγει κάτω από την ομπρέλα μιας κεντρικής κρατικής εξουσίας που, θα θέτει τέτοιους περιοριστικούς κανόνες λειτουργίας, που είτε δεν θα θέλει η αγορά να κάνει τίποτα η δεν θα μπορεί.
Μου είπε ότι αυτοί (οι του ΣΥΡΙΖΑ) θα απελευθερώσουν την αγορά και θα άρουν κάθε φραγμό στην επιχειρηματικότητα. Τόνισα ότι δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας, όταν η αριστερά καταψήφισε την άρσης της υποχρεωτικής δημοσίευσης ισολογισμών και την υποχρέωση εγγραφής των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια.
Η απάντηση ήταν ότι αν το έκαναν αυτό, θα αυξηθεί η ανεργία.
Του είπα ότι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν σαν αποτελέσματά της άρσης αυτών των υποχρεώσεων θα ήταν αρκετές χιλιάδες φορές περισσότερο από τις θέσεις που θα χαθούν, αλλά δεν τον έπειθα με τίποτα.
Το γενικότερο πρόβλημα της αριστεράς, είναι ότι δεν κατανοεί ότι για να μπορεί να υφίσταται αγορά, θα πρέπει να υπάρχει η πρωτοβουλία του ατόμου. Η αριστερά γενικά δεν κατανοεί την ατομικότητα που είναι απαραίτητο συστατικό σε αυτή την εξίσωση, όπως και δεν κατανοεί ότι ο ζήλος για απόκτηση οικονομικής ανεξαρτησίας είναι το κίνητρο πίσω από κάθε επιχειρηματική προσπάθεια και τίποτα λιγότερο.
Και το πρόβλημα είναι ότι έχουν πείσει έναν ολόκληρο λαό περί αυτού.
Έχουν πείσει τον μέσο πολίτη, ότι η αποτυχία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι αποτέλεσμα αυτής της ελεύθερης οικονομίας. Έχουν πείσει τους πάντες ότι η δήθεν φιλελεύθερη πολιτική που έχει εφαρμοστεί έχει αποτύχει, παραμερίζοντας να πουν (διότι δεν το αντιλαμβάνεται) ότι στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρχε ελεύθερη αγορά και ότι η κύρια αιτία αποτυχίας της Ελληνικής επιχειρηματικότητας είναι ο κρατισμός, ο συνδικαλισμός, η διαφθορά και η μη δημοκρατικότητα των θεσμών μας.
Η αριστερά (όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ) έχει εγκλωβιστεί στην απαρχαιωμένη ιδεολογία της. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ έχουν εγκλωβιστεί στον κρατισμό τους. Όλοι επικαλούνται την ανάγκη για αύξηση της επιχειρηματικότητας, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό, κυρίως διότι δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν.
Και δεν κάνουν τίποτα, διότι είναι εγκλωβισμένοι στην λανθάνουσα ιδεολογία που τους καθοδηγεί, που κάνει λόγο ότι θα πρέπει να προστατευθούν οι κρατικές θέσεις εργασίας (αλλά και οι αδελφές θέσεις εργασίας όπως τα επιμελητήρια), διότι αν απολυθούν όλοι αυτοί, δεν θα έχουν που να πάνε.
Αυτή η αντίληψη όμως δείχνει το πόσο όλοι αυτοί δεν κατανοούν και δεν πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία. Δεν κατανοούν του ότι μόνο μέσα από την πρωτοβουλία του ατόμου, θα δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις. Δεν κατανοούν ότι η πρόοδος μπορεί να γίνει μόνο με την καινοτομία. Πρωτίστως όμως δεν κατανοούν ότι η καινοτομία απαιτεί ελευθερία σκέψης, έκφρασης και επιχειρηματικής πρωτοβουλίας.
Οι κρατιστές και οι αριστεροί έχουν μια διαφορετική αντίληψη. Νομίζουν ότι μπορούν με κεντρικό σχεδιασμό να πετύχουν το βέλτιστο επιχειρηματικό αποτέλεσμα, διότι νομίζουν ότι αυτοί (η κεντρική εξουσία) ξέρει καλύτερα από την αγορά τι θα πρέπει να παράγει.
Δεν κατανοούν όλοι αυτοί ότι η κλωστοϋφαντουργία είναι ένας δεινόσαυρος. Αποτέλεσμα είναι ότι ξοδεύτηκαν δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις και επιχειρηματικά δάνεια (που τελικά δεν πληρώθηκαν και τα φορτώθηκε ο Ελληνικός φορολογούμενος) με αποτέλεσμα να έχουμε τεράστια σπάταλη πόρων.
Κάνουμε ότι είναι δυνατών να επιδοτήσουμε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, που όμως δεν έχουν κανένα μέλλον, η στην καλύτερη περίπτωση, το μοντέλο λειτουργίας είναι αμφισβητούμενο. Το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να αυξηθεί το χρέος μας, να βγάλουν λεφτά οι διάφοροι ειδικοί που προωθούν αυτά τα σχέδια και να βγάλουν και μια καλή προμήθεια οι γραφειοκρατικοί στρατοί που αποφασίζουν ποιος θα πάρει επιδότηση η όχι.
Και αυτός θα είναι ο λόγος της συνεχιζόμενης αποτυχίας μας. Η μη κατανόηση του τι σημαίνει αγορά, επιχειρείν, και πάνω από όλα, η μη κατανόηση της ατομικότητας, το δικαίωμα του ατόμου να καθορίσει το μέλλον του και το ιερό δικαίωμα στο κέρδος.
