Η λίστα με τα κατορθώματα του κ. Σαμαρά την δεκαετία του 90 είναι η εξής: Άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία και η χώρα απόκτησε μετανάστες χωρίς μεταναστευτική πολιτική. Εμπόδισε την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (που έγινε τελικά με καθυστέρηση δεκαετιών). Με την αδιαλλαξία του δεν λύθηκε το θέμα της ονομασία των Σκοπιών. Τότε που η Ελλάδα ήταν “δυνατή” χώρα στα Βαλκάνια θα μπορούσε να είχε επιβάλλει την θέληση της και τις θέσεις της. Ο κ. Σαμαράς σήκωσε το λάβαρο και έκανε το μάγκα, fast forward 22 χρόνια, όλοι φωνάζουν τα Σκόπια σαν Μακεδονία. Νίκη de facto…
Έριξε ο ίδιος την κυβέρνηση της ΝΔ (που ήθελε να κάνει αλλαγές στην οικονομία) τότε για να μπει στην βουλή ως αρχηγός κόμματος. Τα κατάφερε. Έφερε ξανά τον αρχή-ιερέα της διαπλοκής, Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. Φυσικά το 2000 ξεφούσκωσε. Μην ξεχνάει ο αναγνώστης ότι τα μικρά κόμματα δεν μπορούν να κάνουν αρκετά ρουσφέτια και έτσι το 2000 “πέθανε” η Πολιτική άνοιξη.
Μετά το 2004 επέστρεψε στο κόμμα, το οποίο ο ίδιος είχε καταστρέψει πριν μια δεκαετία. Έγινε υπουργός και το 2009 ανέλαβε την αρχηγία του κόμματος. Ποίος ο Ιούδας; Με συγχωρείτε νέο-δημοκράτες αλλά καλά να πάθετε. Εσείς επιλέξατε έναν λαϊκιστή τύπου Καρατζαφέρη, έναν τύπο που κάποτε είχε φύγει από το κόμμα και έριξε κυβέρνηση. Δεν έχετε δικαιολογία.
Την διετία 2010 με 2012 όμως ο Αντώνης έδωσε ρεσιτάλ λαϊκισμού. Ρεσιτάλ που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την επερχόμενη καταστροφή της χώρα. Το 2010 ο Σαμαράς (με την ασφάλεια της αντιπολίτευσης) έκανε λάβαρο την αντίσταση στο μνημόνιο. Ο Σαμαράς έδιωχνε οποιονδήποτε άτομο στην παράταξη, του ζητούσε να κάνουν κοινό μέτωπο με το ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Σαμαράς πίστευε ότι έτσι θα εξανάγκαζε το ΠΑΣΟΚ να κάνει εκλογές, τις οποίες θα κέρδιζε και θα έκανε την διαπραγμάτευση για πιο χαλαρό μνημόνιο. Οι Ευρωπαίοι παρακαλούσαν για συνεννόηση, η κοινωνία ήταν πολωμένη και ο Σαμαράς συνέχιζε πιστεύοντας πως κέρδιζε ψήφους. Το είχε ξαναδεί το έργο.
Δυστυχώς δεν του βγήκε. Από την μια η “κακιά” κυβέρνηση ήταν μόνη πολιτικά εντός και εκτός Ελλάδος. Ο Παπανδρέου με την ιδέα του δημοψηφίσματος (που έπρεπε να είχε γίνει) ανάγκασε τον Σαμαρά να δεχθεί συγκυβέρνηση. Φυσικά ο Σαμαράς ήξερε ότι εάν πάει στην κυβέρνηση θα χάσει τους ψήφους τις αντιμνημονιακές που δυο χρόνια καλλιεργούσε. Με το ζόρι δέχτηκε αλλά σαν αντάλλαγμα ήθελε πρόωρες εκλογές.
Πού να το περίμενε ότι οι Έλληνες θα ήταν τόσο “Καμμένοι”. Ο Κ. Σαμαράς στην προεκλογική περίοδο, που αυτός προκάλεσε, απειλούσε ότι “χωρίς αυτοδυναμία” θα διενεργούσε συνέχεια εκλογές. Ο μεγάλος χαμένος των εκλογών είναι η οικονομία και ο Αντώνης Σαμαράς. Το κόπο του Σαμαρά καρπώθηκαν ο Καμμένος και ο Τσίπρας.
Αυτά παθαίνουν οι λαϊκιστές όταν επιλέγουν άλλους λαϊκιστές. Συγχαρητήρια στον Μέγα πολιτικό που τόσες φορές βρέθηκε να κάνει λάθος επιλογές, δυστυχώς σέρνει την κοινωνία μαζί του από το 1990…
apneagr.blogspot.com
