Οι εικόνες που δημιουργούνται προβάλλονται στη μικρο-οθόνη υγρών κρυστάλλων που είναι ενσωματωμένη στα βιντεο-γυαλιά.
Σε αντίθεση όμως με τα κλασικά γυαλιά που χρειάζονται καλώδια και σύρματα, η καινοτομία της συγκεκριμένης τεχνολογίας συνίσταται στο ότι η βιντεοκάμερα παίρνει το οπτικό σήμα και το μεταβιβάζει στο φωτοβολταϊκό τσιπ σιλικόνης, που έχει εμφυτευθεί κάτω από τον αμφιβληστροειδή, μέσω μίας ακτίνας υπέρυθρου φωτός χαμηλής έντασης.
Στη συνέχεια, ηλεκτρικά ρεύματα από τις φωτοδιόδους στο τσιπ στέλνουν σημάδια στον αμφιβληστροειδή, τα οποία αμέσως μετά μεταφέρονται στον εγκέφαλο, δίνοντας στον ασθενή τη δυνατότητα να αποκαταστήσει την όρασή του.
«Δουλεύει όπως τα φωτοβολταϊκά στις στέγες, μετατρέποντας το φως σε ηλεκτρικό ρεύμα. Ωστόσο, αντί το ρεύμα να μεταφέρεται στο ψυγείο, μεταφέρεται στον αμφιβληστροειδή του ματιού», δήλωσε ο Δρ. Daniel Palanker, καθηγητής οφθαλμολογίας και επικεφαλής της μελέτης.
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η συσκευή που ανέπτυξε το Στάνφορντ υπερτερεί έναντι άλλων συσκευών που έχουν αναπτυχθεί για τον ίδιο σκοπό, ο κ. Palanker επισήμανε ότι η συσκευή που ανέπτυξε η ομάδα του θεωρητικά έχει όλο το λογισμικό ενσωματωμένο στα γυαλιά, δηλαδή εξωτερικά του ματιού.
«Ο χειρούργος πρέπει μόνο να φτιάξει μια μικρή τσέπη κάτω από τον αμφιβληστροειδή και στη συνέχεια να τοποθετήσει μέσα της τις φωτοβολταϊκές κυψέλες», τόνισε.
Σημειώνεται ότι αν και η τεχνική που ανέπτυξε το Στάνφορντ θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να δουν και πάλι, με τη συγκεκριμένη συσκευή, όπως και με τις υπόλοιπες που δοκιμάζονται, οι ασθενείς δεν μπορούν να δουν κανονικά τα χρώματα, ενώ η όρασή τους θα απέχει πολύ από τη φυσιολογική.
