Το άρθρο είναι χωρισμένο σε πέντε πράξεις. Στην πρώτη πράξη, με τίτλο «Πολιτική απόφαση», χαρακτηρίζεται ως λανθασμένη η προ δεκαετιών ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, αλλά ασκείται κριτική και στο γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δεν πίεσαν ούτε βοήθησαν αρκετά τη χώρα να μεταρρυθμίσει το πολιτικό και φορολογικό της σύστημα, τους δύο πυλώνες ενός σύγχρονου και δημοκρατικού έθνους-κράτους.
Στη δεύτερη πράξη, ο τίτλος είναι «Τα χρόνια της τύφλωσης» και αναφέρεται στα «μαγειρέματα» που έκανε η Ελλάδα στα οικονομικά της στοιχεία, ενώ όλη η Ευρώπη έκλεινε τα μάτια και αδιαφορούσε.
«Ελληνική κρίση» είναι ο τίτλος της τρίτης πράξης, όπου αναφέρεται στη περίοδο κατά την οποίο ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου παραδέχεται ότι η Ελλάδα είχε παραποιήσει συστηματικά τα δημόσια οικονομικά της και όλη η Ευρώπη και οι αγορές αντιδρά έκπληκτοι, ενώ αναφέρεται και στην ολιγωρία που επέδειξαν οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί με αποτέλεσμα να καταφύγουν στο ΔΝΤ. Στη συνέχεια η χώρα βυθίστηκε στην ύφεση και η εξυγίανση των δημοσιονομικών της κατέστη ακόμη πιο δύσκολη.
Στην τέταρτη πράξη, με τίτλο «Τιμωρία, δεύτερη...», γίνεται αναφορά στα νούμερα του πρώτου εξαμήνου του 2011, όπου φαίνεται πως το πρόγραμμα έχει αποτύχει, με την ελληνική κυβέρνηση να κατηγορείται για την μη εφαρμογή των μέτρων λιτότητας με αποφασιστικότητα. Έπειτα, εγκρίνεται το δεύτερο πακέτο διάσωσης και γίνεται «κούρεμα» του χρέους, με την Ελλάδα να έχει επισήμως σωθεί.
Η πέμπτη, και τελευταία, πράξη έχει τίτλο «Οι Έλληνες λένε "όχι"» και αναλύει το «όχι» των Ελλήνων ψηφοφόρων στο μνημόνιο στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Αναφέρει, ακόμα, τις προειδοποιήσεις από την Ευρώπη, πως αν η Ελλάδα δεν σεβαστεί το μνημόνιο, δεν θα λάβει βοήθεια και η ευθύνη για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη μετατίθεται στους Έλληνες ψηφοφόρους.
Καταλήγοντας, το άρθρο σημειώνει πως η στρατηγική της Ευρώπης έγκειται στο να αποκτήσουν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου δημοψηφισματικό χαρακτήρα σχετικά με την παραμονή ή μη της Ελλάδας στο ευρώ. Οι περισσότεροι Έλληνες επιθυμούν την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Θα αποδεχτούν όμως τη συνέχιση της πολιτικής της υπερβολικής λιτότητας που πλήττει περισσότερο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους οικονομικά ασθενείς, ενώ ταυτόχρονα οι πλούσιοι, οι «πρωταθλητές της φοροδιαφυγής συνεχώς γλιτώνουν;», διερωτάται ο αρθρογράφος. Η ελληνική τραγωδία θα συνεχιστεί: είτε ακολουθώντας ένα ευρωπαϊκό «σχέδιο στήριξης» το οποίο δεν δίνει καμιά προοπτική για οικονομική επανεκκίνηση και το οποίο θα μεταφραστεί σε οπισθοδρόμηση πολιτική, κοινωνική και οικονομική, είτε εγκαταλείποντας την ευρωζώνη, γεγονός που θα βυθίσει την Ελλάδα και την Ευρώπη στο χάος, καταλήγει.
