Όπως διαφαίνεται, η παραπάνω αιχμή θα αποτελέσει κεντρικό στοιχείο της προεκλογικής τακτικής του ΚΚΕ σε μια προσπάθεια συσπείρωσης μελών, φίλων και οπαδών του κόμματος.
Η ηγεσία του ΚΚΕ πρώτη απ’ όλους ζήτησε προσφυγή σε νέες κάλπες, προσδοκώντας μια βελτίωση των ποσοστών της, επιδίωξη που σηματοδοτήθηκε με την προτροπή προς τους ψηφοφόρους να «διορθώσουν» την ψήφο τους.
Ωστόσο τα μηνύματα, τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων, δεν είναι ενθαρρυντικά. Ακόμη και αυτή η στασιμότητα που κατέγραψε στις 6 Μαΐου, στα επίπεδα της τελευταίας πενταετίας περίπου, φαίνεται να κλονίζεται και η επιρροή του να συρρικνώνεται, σημειώνοντας απώλειες, όχι από μια πρόσκαιρη ψήφο διαμαρτυρίας (άλλωστε αυτή ήταν κάτω του αναμενόμενου για τα δεδομένα της συγκυρίας), αλλά ακόμη και από τη μέχρι σήμερα σταθερή κοινωνική ή εκλογική του βάση. Με πιο απλά λόγια, αν ένας σταθερός πυρήνας του ΚΚΕ καταγραφόταν μέχρι σήμερα μεταξύ 7 και 8%, πλέον πέφτει γύρω στο 5 με 6%, χτυπώντας καμπάνα κινδύνου.
Στην ίδια πλευρά
Το σκεπτικό της γραμμής περί των επιδιώξεων αποδυνάμωσης του ΚΚΕ βασίζεται στην άποψη ότι τη στιγμή που, παρά τον νέο διπολισμό, όλο το σύστημα βρίσκεται από την ίδια φιλο-Ε.Ε. πλευρά, η ρητορική της «ενότητας της Αριστερά»ς εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να πιέσει και να «μαντρώσει» το ΚΚΕ στη συστημική διαχείριση.
Τη σχετική επιχειρηματολογία αναπτύσσουν τόσο η ίδια η Αλέκα Παπαρήγα σε αλλεπάλληλες ομιλίες της τα τελευταία εικοσιτετράωρα όσο και το ισχυρό μέλοςτου Πολιτικού Γραφείου Δημήτρης Γόντικας με άρθρο του στον «Ριζοσπάστη».
Σύμφωνα λοιπόν με τη γ.γ. της Κ.Ε., «αυτοί οι δύο πόλοι και οι επιχειρηματίες θα ήθελαν αναμφισβήτητα από τις εκλογές ένα εξαιρετικά αποδυναμωμένο ΚΚΕ, αν θέλετε ένα κόμμα που θα μετατραπεί στην 13η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια κυβέρνηση συνεργασίας». Τους ενδιαφέρει, συνέχισε στις δηλώσεις της μετά τη συνάντηση με τον υπηρεσιακό πρωθυπουργό Π. Πικραμμένο, «ένα αποδυναμωμένο ΚΚΕ για να μην μπορεί να παίξει τον ρόλο της αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού, της προειδοποίησης και πάνω απ’ όλα της στήριξης της ελπίδας ότι μπορεί, παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια του, να ματαιώσει τα χειρότερα, να κερδίσει κάτι και τελικά να νικήσει».
«Δήλωση μετανοίας»
Σε αυτές τις εκλογές ένα πράγμα κρίνεται, σύμφωνα με τον Δ. Γόντικα, κι αυτό είναι αν θα περάσει η στρατηγική εναντίον του ΚΚΕ: «Ή θα υποχρεώσουν το ΚΚΕ να μαντρωθεί σε μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου και να παραιτηθεί από την ταξική πάλη ή θα το τσακίσουν». «Δεν ζητάνε από το ΚΚΕ απλώς να βάλει νερό στο κρασί του», προσθέτει, «αλλά να κάνει δήλωση μετανοίας στο σύστημα» και καλεί τον κομματικό μηχανισμό να εξηγήσει ακόμα πιο επίμονα και πλατιά τη θέση του για το πραγματικό δίλημμα των εκλογών, που «δεν είναι ποια κυβέρνηση» αλλά «τι κυβέρνηση, τι πολιτική, προς όφελος τίνος». Στο μεταξύ η Αλέκα Παπαρήγα, παρεμβαίνοντας στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών με τις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και ηγετών που προκάλεσαν οι κινήσεις Τσίπρα και σε μια προσπάθεια άσκησης πίεσης στον ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά, υπογράμμισε πως η απάντηση στις προτροπές για τήρηση των «εθνικών δεσμεύσεων» από όποια κυβέρνηση και να αναδειχθεί στις εκλογές θα έπρεπε να είναι «δεν δεσμευόμαστε από τις δεσμεύσεις που υπάρχουν μέχρι τώρα, Δεν τις σεβόμαστε αυτές τις δεσμεύσεις».
Κατά τα λοιπά, η Αλέκα προειδοποίησε για τα όρια των κινήσεων εντός Ε.Ε., από τη σκοπιά του Περισσού, και αρίθμησε δύο εκδοχές, πιθανές με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα:
Η πρώτη εκδοχή είναι, κατά την Παπαρήγα, το «πιστωτικό γεγονός, όχι κατ’ ανάγκη με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά αντικειμενικά» και «η Ελλάδα να διωχθεί από την ευρωζώνη ή να γίνουμε ευρωζώνη σε ταχύτητα Βαλκανίων με ένα ευρώ άλλης αξίας στο εσωτερικό και άλλης αξίας στις διεθνείς σχέσεις».
Η δεύτερη κατά ΚΚΕ εκδοχή είναι ένα «νέο κούρεμα του 85 ή 90%, το οποίο μπορεί να εμφανιστεί ότι μας χαρίζουν ένα μέρος του χρέους, αλλά οι δεσμεύσεις για τον λαό θα είναι καταλυτικές».
Με αυτά ως δεδομένα, ο λαός πρέπει να «σκεφτεί πάρα πολύ σοβαρά τι θα συμβεί από τις 18 Ιουνίου και μετά»…
