Μαζικές απολύσεις, ενημέρωση κομμένη και ραμμένη στη «συναίνεση» του μνημονίου, ατομικές συμβάσεις, μειώσεις μισθών έως και 40%, κατάργηση των... ΣΣΕ, λεηλασία των ταμείων μας, ανεργία έως και 50%! ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ;
Μπροστά στη λαίλαπα που σαρώνει τα εργασιακά μας δικαιώματα, μπροστά στην απειλή της κατάργησης της μετενέργειας και της μετατροπής των εργαζομένων στον χώρο των ΜΜΕ σε δουλοπάροικους, η μόνη απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλος από τον αγώνα διαρκείας. Η ελληνική κοινή γνώμη αψηφώντας την τρομοκρατία μεγαλοεκδοτών, μεγαλοδημοσιογράφων και καναλαρχών αντέταξε ένα βροντερό ΟΧΙ στις πολιτικές του μνημονίου στις τελευταίες εκλογές.
Η συντριπτική πλειονότητα των δημοσιογράφων αλλά και των εργαζομένων στα ΜΜΕ έχει εκφράσει με πολλούς τρόπους την αντίθεση του στην βάρβαρη πολιτική των περικοπών, η οποία πλήττει όχι μόνο το εισόδημα τους, αλλά καταδικάζει στην ουσία τους δημοσιογράφους και τους άλλους λειτουργούς του τύπου σε ρόλο απλής μαριονέτας. Με την τρομοκρατία των απολύσεων ειδικά των συναδέλφων εκείνων που επιμένουν να μη υποστέλλουν τη σημαία του αγώνα, συνεχίζοντας να υπερασπίζονται τις ΣΣΕ, να αρνούνται τη μείωση μισθών και την υπογραφή ατομικών συμβάσεων, το εκδοτικό κατεστημένο επιχειρεί να κάμψει το φρόνημα των συναδέλφων και της ξεσηκωμένης κοινής γνώμης.
Στο όνομα του ρεαλισμού πολλοί από τους συνδικαλιστικούς μας εκπροσώπους προέτρεπαν τους εργαζομένους να δεχτούν μειώσεις μισθών και ατομικές συμβάσεις για να προστατευτούν υποτίθεται οι θέσεις εργασίας. Την πραγματικότητα την γνωρίζουμε όλοι. ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.
Κάποιοι μίλησαν για διαπραγμάτευση προκειμένου να σώσουμε κάτι από τα «κεκτημένα», ξεχνώντας ότι οι πρώτοι υπέρμαχοι της πολιτικής του μνημονίου στην Ελλάδα ήταν τα αφεντικά των ΜΜΕ. Θυμάστε τον Αλαφούζο και τον ΣΚΑΙ τον Δεκέμβριο του 2010; Θυμάστε το non paper των εργοδοτών που σύσσωμο απέρριψε υποτίθεται η ΕΣΗΕΑ, με τις δυνάμεις του μνημονίου να κάνουν έκτοτε ότι μπορούν για να σαμποτάρουν τη διάθεση των εργαζομένων να αγωνιστούν;
Μα τα περισσότερα ΜΜΕ έχουν ζημιές λένε καλοπροαίρετα πολλοί. Τους απαντάμε: Που πήγαν τα δισεκατομμύρια ευρώ της φούσκας του χρηματιστηρίου; Ποιο είναι το προσωπικό κόστος που καταβάλλουν οι εργοδότες, την ώρα που οι απλήρωτοι εργαζόμενοι της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, του ALTER και της ΑΥΡΙΑΝΗΣ καλούνται να ζήσουν με δανεικά και ανθρωπιστική βοήθεια; Την ώρα που εκατοντάδες εργαζόμενοι βλέπουν το μισθό τους να μη φθάνει για να βγάλουνε το μήνα;
Τώρα κάποιες γραφίδες κουνούν το δάκτυλο κατηγορώντας τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ότι ετοιμάζουν απεργίες διαρκείας εν μέσω προεκλογικής περιόδου, στερώντας την δυνατότητα πλουραλιστικής ενημέρωσης του κόσμου σε αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή για τη χώρα. Που ήταν αλήθεια όλοι αυτοί όταν το δίλημμα μνημόνιο ή χρεοκοπία δέσποζε στα κανάλια και τις εφημερίδες; Που ήταν όλοι αυτοί όταν κατασυκοφαντούσαν κάθε προσπάθεια του ελληνικού λαού να αντιταχθεί στην βάρβαρη πολιτική εξοντωτικής λιτότητας που έχει οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους και στον χώρο του τύπου στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας;
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ. Δεν αρκούν βέβαια μόνο οι αποφάσεις των διοικητικών συμβουλίων για την επιτυχία του αγώνα. Όσο τα σωματεία θα συνεχίσουν να αποξενώνονται από τον κόσμο, θα διστάζουν να κατέβουν στους χώρους δουλειάς δημιουργώντας «άβατο» στα μαγαζιά, όσο δεν μπαίνουν μπροστά να εμπνεύσουν τον αγώνα, τόσο πιο πολύ οι κήρυκες του μνημονίου και οι ωφελημένοι της φούσκας στα ΜΜΕ, με την τρομοκρατία της μαζικής ανεργίας θα εκφοβίζουν τους συναδέλφους και οι απεργίες θα μετατρέπονται σε «ντουφεκιά στον αέρα».
Για την επιτυχία του όποιου αγώνα μας χρειάζεται η οργάνωση απεργιακών φρουρών, η ενεργοποίηση των απεργιακών ταμείων, η στράτευση του μεικτού συμβουλίου και των συνδικαλιστικών εκπροσώπων σε κάθε μέσο και βέβαια η ενημέρωση της ίδιας της κοινής γνώμης και η αλληλεγγύη μεταξύ όλων των εργαζομένων, αφού η επίθεση της εργοδοσίας αφορά το ίδιο τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και όλους του κλάδους.
Χρειάζεται ακόμη η στράτευση όλων των ειδικοτήτων. Ενωμένοι μαζί δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί, «μπλοκάκηδες», «μαύροι» να δώσουμε τη μάχη παντού. Σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, πόρταλς. Απεργιακό μπλακ άουτ σε όλα τα ΜΜΕ.
ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ; Μέχρι και τα ταμεία μας(ΕΔΟΕΑΠ, ΕΤΑΜ-ΜΜΕ) τα οποία θεωρούσαμε μέχρι προ τίνος προστατευμένα, δίνοντας βάση στα αλισβερίσια με τους διάφορους υπουργούς, παραδόθηκαν στην λεηλασία του «κουρέματος». Αντί οι ηγεσίες των ταμείων να βγουν μπροστά να αποτραπεί η λεηλασία των αποθεματικών μας που μαζεύτηκαν από τους κόπους μιας ζωής, από τη δουλειά μας, έσπευσαν να προβούν σε μαζικές περικοπές, χωρίς καν τη στοιχειώδη διαβούλευση που επιβάλλει ο αυτοδιαχειριστικός τρόπος λειτουργίας τους.
Όσο για την ενημέρωση; Για ποια ενημέρωση άραγε μιλάμε. Αυτήν που απέτυχε να κάμψει το φρόνημα της κοινής γνώμης που έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στις τελευταίες εκλογές ή αυτή που φλερτάρει με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής καλώντας τους σε εκπομπές και παράθυρα;
Η ενημέρωση μπορεί κάλλιστα να εξυπηρετηθεί από τους απεργούς τους ίδιους. Το παράδειγμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, του ΑΛΤΕΡ της σύντομης άνοιξης στην απεργιακή ενημέρωση και τους αγώνες του κλάδου και οι δεκάδες μορφές εναλλακτικής ενημέρωσης μπορούν να γίνουν παραδείγματα προς μίμηση για τη διεξαγωγή ενός αγώνα διαρκείας που θα ανατρέψει τις πολιτικές των μνημονίων στα ΜΜΕ και παντού.
ΟΧΙ στην καταργηση των σσε και τις μειωσεις μισθων
ΟΧΙ στις ατομικες συμβασεις
ΟΧΙ στις μαζικες απολυσεις
ΟΧΙ στη λεηλασια των ταμειων μας
Eνημερωση στην υπηρεσια της κοινωνιας και οχι των απολογητων του μνημονιου
Oλοι στον αγωνα ενωμενοι για την ανατροπη της επιθεσης στα εργασιακα μας δικαιωματα
