Και δυστυχώς ο λόγος του κ. Σαμαρά, έπαψε για μένα να έχει βαρύτητα πριν 6 μήνες. Ξεφούσκωσε. Και όταν μάλιστα άρχισαν οι πολιτικές του θέσεις να εκφράζονται με backlinks τύπου «δείτε τι είπα στο Ζάππειο 1 και κάντε με follow για το Ζάππειο 2» ανάσανα ανακουφισμένος που πρόλαβα και είδα το κενό πολιτικής σκέψης.
Πριν 6 μήνες ήξερα τι ήθελα. Και ξέρω ακόμα. Και ήξερα με σαφήνεια και τι δεν ήθελα. Και ξέρω και τώρα. Να σταματήσουν οι λάθος πολιτικές εξόδου από την κρίση, και οι σωστές να εφαρμοστούν σωστά και γρήγορα. Να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια της χώρας στο εξωτερικό και να πάψω να νιώθω ότι ζω σε προτεκτοράτο. Να νιώσω ότι κουμάντο στην πολιτική ζωή κάνω εγώ ο ψηφοφόρος και όχι η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και οι υπάλληλοι τους. Να νιώσω ότι στην φουρτούνα που περνάμε, δεν κάνω μόνος μου κουπί αλλά θα κάνουν επιτέλους και όσοι έχουν βγάλει την ουρά τους (και τα λεφτά τους) απέξω.
Πριν 6 μήνες ο κ. Σαμαράς μπορούσε να προκαλέσει εκλογές. Και να διεκδικήσει και τη δική μου ψήφο. Και να προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά που έλεγε. Προτίμησε να υποκύψει στους εκβιασμούς και να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλά και εκεί ήταν ήξεις αφίξεις. Συμμετέχω αλλά όχι ενεργά, έξω από το κάδρο και άλλες τέτοιες αερολογίες. Και κουράστηκα. Κι εγώ και άλλοι. Και μετά φώναζε 10 μέρες δεν υπογράφω. Και μετά υπέγραψε. Και μετά ψήφισε και τα μέτρα. Και μετά διέγραψε τους μισούς του βουλευτές γιατί αρνήθηκαν να κάνουν τούμπα. Και μετά τους πήρε πίσω σαν να μην συνέβη τίποτα.
Εκεί είχα πλέον ζαλιστεί τόσο από τις συνεχείς μεταβολές στις θέσεις που κατέβηκα από το τραίνο. Εξάλλου, η Νέα Δημοκρατία των τελευταίων 6 μηνών αν ήταν τραίνο θα ταν το μοναδικό που άλλαξε τόσες φορές θέση, χωρίς να ταξιδέψει. Και κατέβηκαν κι άλλοι πολλοί. Κι έφτασε η Νέα Δημοκρατία να χασει την μισή της σχεδόν δύναμη, χωρίς καν κυβερνητική φθορά.
Είναι σαφές ότι η Νέα Δημοκρατία ήταν πριν 6 μήνες το μοναδικό αντιμνημονιακό κόμμα εξουσίας. Άλλαξε στάση και το πλήρωσε στην κάλπη. Δεν δείχνει να το κατάλαβε όμως. Το λαϊκό μήνυμα δεν ήταν «Αντωνη ένωσε την κεντροδεξιά», ήταν «δεν θέλουμε το μνημόνιο». Ο κ. Σαμαράς ενώ καλούσε τον κ. Τσίπρα να κάνει αντιμνημονιακή κυβέρνηση αριστεράς με ανοχή της Ν. Δημοκρατίας, τώρα κάνει σάλπισμα νίκης και καλεί πίσω στο κόμμα την μεγάλη αντίπαλο κ. Μπακογιάννη. Ναι αυτήν που την διέγραψε γιατί ψήφισε το πρώτο μνημόνιο. Και μετά ψήφισε κι αυτός το δεύτερο. Και τώρα δεν το θέλει . Η κ. Μπακογιάννη το θέλει. Και την φωνάζει να συνεργαστούν. Και θέλει και τον Μάνο.
Κι ο κόσμος θα φύγει ακόμα μακρύτερα, γιατί δεν αντέχει ο τόπος ΓΑΠ Νο2.
