του Στρατή Μαζίδη
Εντύπωση και εύλογα ερωτηματικά προκαλεί η σιγή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων το τελευταίο χρονικό διάστημα.Ο Πάνος Καμμένος από την ημέρα που εξήγγειλε το κόμμα του έως και την περίοδο των προσπαθειών σχηματισμού συγκυβέρνησης μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου είχε αναπτύξει μια δυναμική πορεία.
Κατόπιν της ιστορίας με το περιβόητο φαξ, η δυναμική αυτή σταμάτησε. Ο Καμμένος είναι σχεδόν εξαφανισμένος. Δεν ακούγεται όπως πριν. Να φταίει η φιλολογία που αναπτύχθηκε τότε; Αλλά και πάλι σε τι εξυπηρετεί το κατέβασμα της δυναμικής παρουσίας των Ανεξαρτήτων Ελλήνων; Απεναντίας θα περίμενε κανείς μια επικοινωνιακή αντεπίθεση ώστε να ξεπεραστεί όσο το δυνατόν ταχύτερα το όποιο σφάλμα ή προβοκάτσια.
Συμβαίνει κάτι άλλο; Είναι μόνο δική μου εντύπωση;
Δεν είναι όμως τυχαίο πως σε ορισμένες ομάδες φίλων του κόμματος σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης εκφράζονται παράπονα – προβληματισμοί προς την ηγεσία αλλά και τον εκπρόσωπο τύπου ότι αν συνεχιστεί αυτή η τακτική της αδράνειας, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα στη συνέχεια.
Συνοψίζοντας θα ήθελα να αναφερθώ στα εξής σημεία:
> Η επάνοδος της Ντόρας Μπακογιάννη στη Νέα Δημοκρατία δημιούργησε μια σειρά απογοητευμένων στελεχών και οπαδών στις τάξεις της. Δεν είναι λίγο να καπελώνεσαι από εκλογικά αποτυχημένα πολιτικά πρόσωπα. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες όμως δε φαίνεται να επωφελήθηκαν. Ούτε ανέπτυξαν έγκαιρα -διότι η επιστροφή της κας Μπακογιάννη δεν επήλθε ξαφνικά ή απροειδοποίητα- τόσο στα μέσα όσο και δια των καναλιών επικοινωνίας με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τη ρητορική εκείνη η οποία θα δημιουργούσε πολιτικά ρήγματα και ευκαιρίες.
. Ο ΛΑΟΣ αποδεκατίστηκε αλλά το κόμμα του Πάνου Καμμένου δεν αποτέλεσε ένα πιθανό προορισμό για όσα στελέχη του κου Καρατζαφέρη αποχώρησαν. Ενώ ο ΛΑΟΣ ανέπτυξε μια αντι-μνημονιακή ρητορεία, πάρα ταύτα αρκετοί έως πρότινος βουλευτές του έκαναν στροφή 180 μοιρών καταλήγοντας στην αγκαλιά του Αντώνη Σαμαρά. Προτίμησαν ένα κόμμα που κλυδωνίστηκε σοβάρα στις εκλογές από ένα άλλο που δοκιμάστηκε, άντεξε και πέτυχε.
. Την ώρα που άλλες δυνάμεις συνθέτουν και δημιουργούν συμμαχίες (ΣΥΡΙΖΑ – Κατσέλη, ΝΔ – ΔΗΣΥ – στελέχη του ΛΑΟΣ, Δράση – ΔΗΞΑ) οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν ανέπτυξαν μια επιθετική πρωτοβουλία κατευθυνόμενη στη στελεχιακή τους διεύρυνση με απώτερο σκοπό την ενίσχυση της εκλογικής του δύναμης. Κι αν ακόμη συνέβη αυτό, δε φρόντισαν να το επικοινωνήσουν μέσα από το όποιο βήμα τους δίνεται, όταν τους δίνεται, μιας και οι αντι-μνημονιακές δυνάμεις δεν τυγχάνουν της ίδιας αντιμετώπισης με άλλους φορείς με τρανό παράδειγμα τη σημερινή διαμαρτυρία για αποκλεισμό των βουλευτών των Ανεξάρτητων Ελλήνων από συγκεκριμένη πολιτική εκπομπή. Το στοίχημα φάνηκε να έληξε με την αντοχή στις πιέσεις στο δρόμο για την κάλπη της 6ης Μαΐου.
. Επιπρόσθετα παρατηρήσαμε την αποχώρηση τεσσάρων στελεχών τους με προορισμό τη Νέα Δημοκρατία η οποία εντέχνως έτυχε πολύ μεγάλης προβολής. Προς τι όμως αυτή η αιμορραγία; Πώς εξηγείται να αποχωρεί κανείς από ένα κόμμα με ξεκάθαρες θέσεις και ελάχιστης διάρκειας πολιτική ζωή ώστε να μεταπηδήσει σε ένα χώρο που πρεσβεύει τα ακριβώς αντίθετα; Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πολύς κος Παύλος Σαράκης, μόνιμος πανελίστας του Μακελειού του Στέφανου Χίου (από όπου έγινε και γνωστός) ο οποίος μήνες τώρα κατήγγειλε τα μνημόνια και τον Αντώνη Σαμαρά, καλούσε πομπωδώς τον κόσμο να αποδοκιμάσει τα δύο μεγάλα κόμματα και ξαφνικά…τσουπ!…να τος στο πλευρό του Αντώνη και τα σχόλια στο makeleio.gr να είναι δεκάδες για τον πάλαι ποτέ αντι-μνημονιακό αγωνιστή.
Συμπερασματικά είτε όντως υπάρχει αδράνεια είτε …εξαφάνιση, “Κάτι γίνεται εδώ” για να θυμηθούμε το Διονύση Τσάκνη.
Τι όμως;
