Είναι μία Εθνική Ελλάδος που κάθε χρόνο τέτοια εποχή βουτάει στο κύμα και πάει κόντρα στο ρεύμα. Είναι καλά...
προπονημένη, γνωρίζει όμως ότι το σημαντικότερο που χρειάζεται για να περάσει κολυμπώντας στην άλλη ακτή, είναι η ψυχή.
Κάθε μέλος της ομάδας ψυχώνεται όταν βλέπει τα άλλα μέλη της δίπλα του. Ξέρει ότι όταν θα φτάσει απέναντι, το θαλασσινό νερό θα κρύβει το δάκρυ της συγκίνησης, αλλά το μάτι θα βλέπει την ακόμη μεγαλύτερη ομάδα που περιμένει υπομονετικά κάθε χρόνο στο γιαλό και το αυτί θα ακούει το χειροκρότημα.
Στη στεριά περιμένει η αγκαλιά. Η ομάδα πολλαπλασιάζεται, αφού οι «μέσα» γίνονται «ένα» με τους «έξω». Και οι «μέσα» και οι «έξω» γίνονται «ένα» με τους «ολόγυρα». Αυτούς που παραστέκουν και παίρνουν ψυχή από εκείνους που χτίζουν γέφυρες μεταξύ ανθρώπων, για να περάσουν τελικά όλοι μαζί απέναντι.
Οι καλύτερες γέφυρες, αυτές που εξασφαλίζουν σταθερά το πέρασμα, πατάνε σε ένα άθροισμα έμψυχων πυλώνων. Τους «μέσα», τους «έξω», τους «ολόγυρα».
Στους «ολόγυρα» κι εμείς οι άνθρωποι της Γέφυρας «Χαρίλαος Τρικούπης», δείχνουμε τα μέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας «ΓΕΦΥΡΑ» του ΟΚΑΝΑ, όταν θέλουμε να απαντήσουμε στην πρόκληση που λέει «Δείξε μου το φίλο σου». Παίρνουμε αξία από αυτούς, με τιμή φέρουμε το γεγονός ότι ο Σύλλογος Οικογένειας της Θ.Κ. «ΓΕΦΥΡΑ» είναι επίλεκτο μέλος της Ένωσης «ΠΥΛΩΝΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ» και συνεχίσουμε να τους στηρίζουμε όπως μπορούμε, αφού καλά γνωρίζουμε κάτω από ποιες προϋποθέσεις μένουν όρθιες οι γέφυρες ή κάτω από ποιες καταρρέουν.
Κι όμως, το εθνικό στοίχημα της Ελλάδας, είναι οι γέφυρες μεταξύ μας.
Καλό διάπλου του παρόντος στενού. Με το καλό απέναντι. Όλοι. Μαζί.
