αργότερα ευτυχισμένες ζωές, ποκαλύπτει έρευνα των βρετανικών πανεπιστημίων Έσεξ, Οξφόρδης, Γουόρικ και Σάρεϊ, δείγμα της οποίας ήταν περίπου 100.000 άνθρωποι σε 40.000 νοικοκυριά.
Σύμφωνα με την έρευνα, το να τρώει ένα παιδί μαζί με την οικογένειά του,τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, αποτελεί παράγοντα - κλειδί για τη δημιουργία στενών δεσμών με τους γονείς του.
Η μελέτη επιβεβαίωσε την κεντρική σημασία της παραδοσιακής οικογενειακής μονάδας για τα παιδιά και την ισορροπία τους όταν μεγαλώσουν. Διαπιστώθηκε μάλιστα ότι η κατάρρευση μιας οικογένειας (φερ΄ειπείν λόγω χωρισμού των γονέων) κάνει περισσότερο κακό στο παιδί και από το εάν αυτό ζούσε στη φτώχεια.
Η μελέτη κατέδειξε ακόμη ότι «οι σχέσεις μεταξύ των ίδιων των γονιών και με τα παιδιά τους είναι σημαντικές για τη νοητική και συναισθηματική ανάπτυξή των τελευταίων και για τη σταθερότητα των οικογενειών». Ακόμα, τονίζεται ότι «τα παιδιά είναι πιο ευτυχισμένα με την οικογενειακή κατάστασή τους, αν οι γονείς είναι ευτυχισμένοι με τη σχέση που οι ίδιοι έχουν μεταξύ τους».
«Ακόμα και ένα γεύμα ή ένα δείπνο από κοινού με όλη την οικογένεια είναι σημαντικό», υπογραμμίζουν οι ερευνητές και αναφέρουν ότι τα παιδιά που τρώνε συχνά μαζί με τους γονείς τους, δηλώνουν πολύ συχνότερα ότι είναι ευτυχισμένα, σε σχέση με όσα παιδιά δεν τρώνε ποτέ μαζί με την οικογένειά τους ή τρώνε μαζί λιγότερες από τρεις φορές την εβδομάδα.
Ευτυχισμένες οικογένειες, καλοί φοιτητές, περισσότερα διαζύγια
Δεύτερη έρευνα, ερευνητών του Κέμπριτζ διαπιστώνει ότι όσοι νέοι μεγάλωσαν ευτυχισμένοι στην οικογένειά τους, είναι 60% λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από ψυχικά προβλήματα αργότερα ενώ έχουν καλύτερη απόδοση στις σπουδές και την εργασία τους. Από την άλλη, όμως, είναι πιο πιθανό να χωρίσουν.
Η έρευνα (που διεχήχθη σε 2.800 άτομα) βρήκε ότι όσα παιδιά είχαν καλή σχέση με τους γονείς τους, είχαν και υψηλότερα επίπεδα ευημερίας και ικανοποίησης στην μετέπειτα ζωή τους, μεγαλύτερη ευχαρίστηση από τη δουλειά τους και περισσότερους φίλους. Παράλληλα, όμως, ήταν πιθανότερο να καταλήξουν χωρισμένοι.
Μια πιθανή εξήγηση, κατά τους ερευνητές, είναι ότι επειδή τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, είναι ευκολότερο να εγκαταλείψουν μια σχέση που τους δεν φέρνει πια ικανοποίηση.
