Δύο στοιχήματα καλείται να κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας όσο διάστημα διαρκέσει η κυβέρνηση Σαμαρά με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς, που, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα σχηματιστεί τις επόμενες μέρες.
Το ένα είναι πιο δύσκολο από το άλλο, αλλά από το αν θα τα κερδίσει, θα εξαρτηθεί η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή και κυρίως το αν ήρθε για να μείνει...
Το πρώτο αφορά τον τρόπο που θα ασκήσει αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία θα κληθεί, από τη μία, να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση της οικονομίας – αποτέλεσμα της εφαρμογής του μνημονίου – και, απ’ την άλλη, να προσπαθήσει να κάνει διαπραγμάτευση τόσο όσο για να μη δυσαρεστήσει εταίρους και δανειστές. Πιάσ’ το αυγό και κούρευ’ το, δηλαδή...
Θα έχεις μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε δύο κόμματα που έχουν υποσχεθεί σημαντικές αλλαγές – το ένα, δε, της Αριστεράς που το μέλλον του θα εξαρτάται από την πολιτική που θα εφαρμόζει η Ντόρα, ο Σπηλιωτόπουλος, ο Στυλιανίδης, ο Γιακουμάτος, ο Παναγιωτόπουλος κ.ά. – και από δίπλα το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που μετά την προεκλογική παράσταση της μπαλαφάρας στην οποία πρωταγωνίστησε, θα θελήσει να χρησιμοποιήσει κεντροαριστερή ρητορική, ενώ θα στηρίζει δεξιά κυβέρνηση.
Σκηνικό, δηλαδή, για κέφι - γλέντι αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ είναι όμως που δεν πρέπει να κυριαρχήσει ο εύκολος δρόμος του λαϊκισμού και της δημαγωγίας από ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τα είδαμε προεκλογικά να κάνουν τη μια γκάφα μετά την άλλη και μετά να τα μαζεύει ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και άλλοι.
Υπεύθυνη αντιπολίτευση, συνέπεια στις προεκλογικές δεσμεύσεις, θετική στάση σε όποιες κυβερνητικές αποφάσεις συμβάλλουν στην ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων και κυρίως λιγότερες κορώνες και τσιτάτα στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, τήρηση των δεσμεύσεων για χτύπημα της διαπλοκής, η οποία προεκλογικά έπαιξε τα ρέστα της και... αγόρασε χρόνο.
Το δεύτερο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα αφορά το «μάζεμα» του κόμματος, που πολλές φορές παρουσίασε σημάδια ασυνεννοησίας, πολυγλωσσίας που είναι βέβαιο ότι εισπράχθηκαν από τον κόσμο με τη λογική: «αυτοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, φαντάσου να γίνουν και κυβέρνηση...». Και είχαν δίκιο.
Ας ξεκινήσει λοιπόν ο Τσίπρας την αναδιοργάνωση του κόμματος, με στόχο να αποτελέσει τον κύριο εκφραστή του κεντροαριστερού χώρου, ώστε να εκφραστούν μέσα από αυτόν όλες οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων.
Αν κερδίσει το δεύτερο στοίχημα, θα βάλει τις προϋποθέσεις για να πετύχει και το πρώτο, ώστε να είναι έτοιμος στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Αν το χάσει, θα χάσει και την ιστορική ευκαιρία να γίνουν πραγματικές ανατροπές στην κοινωνία.
Το ένα είναι πιο δύσκολο από το άλλο, αλλά από το αν θα τα κερδίσει, θα εξαρτηθεί η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή και κυρίως το αν ήρθε για να μείνει...
Το πρώτο αφορά τον τρόπο που θα ασκήσει αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία θα κληθεί, από τη μία, να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση της οικονομίας – αποτέλεσμα της εφαρμογής του μνημονίου – και, απ’ την άλλη, να προσπαθήσει να κάνει διαπραγμάτευση τόσο όσο για να μη δυσαρεστήσει εταίρους και δανειστές. Πιάσ’ το αυγό και κούρευ’ το, δηλαδή...
Θα έχεις μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε δύο κόμματα που έχουν υποσχεθεί σημαντικές αλλαγές – το ένα, δε, της Αριστεράς που το μέλλον του θα εξαρτάται από την πολιτική που θα εφαρμόζει η Ντόρα, ο Σπηλιωτόπουλος, ο Στυλιανίδης, ο Γιακουμάτος, ο Παναγιωτόπουλος κ.ά. – και από δίπλα το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που μετά την προεκλογική παράσταση της μπαλαφάρας στην οποία πρωταγωνίστησε, θα θελήσει να χρησιμοποιήσει κεντροαριστερή ρητορική, ενώ θα στηρίζει δεξιά κυβέρνηση.
Σκηνικό, δηλαδή, για κέφι - γλέντι αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εδώ είναι όμως που δεν πρέπει να κυριαρχήσει ο εύκολος δρόμος του λαϊκισμού και της δημαγωγίας από ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τα είδαμε προεκλογικά να κάνουν τη μια γκάφα μετά την άλλη και μετά να τα μαζεύει ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και άλλοι.
Υπεύθυνη αντιπολίτευση, συνέπεια στις προεκλογικές δεσμεύσεις, θετική στάση σε όποιες κυβερνητικές αποφάσεις συμβάλλουν στην ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων και κυρίως λιγότερες κορώνες και τσιτάτα στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, τήρηση των δεσμεύσεων για χτύπημα της διαπλοκής, η οποία προεκλογικά έπαιξε τα ρέστα της και... αγόρασε χρόνο.
Το δεύτερο στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα αφορά το «μάζεμα» του κόμματος, που πολλές φορές παρουσίασε σημάδια ασυνεννοησίας, πολυγλωσσίας που είναι βέβαιο ότι εισπράχθηκαν από τον κόσμο με τη λογική: «αυτοί δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, φαντάσου να γίνουν και κυβέρνηση...». Και είχαν δίκιο.
Ας ξεκινήσει λοιπόν ο Τσίπρας την αναδιοργάνωση του κόμματος, με στόχο να αποτελέσει τον κύριο εκφραστή του κεντροαριστερού χώρου, ώστε να εκφραστούν μέσα από αυτόν όλες οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, της οικολογίας και των κινημάτων.
Αν κερδίσει το δεύτερο στοίχημα, θα βάλει τις προϋποθέσεις για να πετύχει και το πρώτο, ώστε να είναι έτοιμος στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Αν το χάσει, θα χάσει και την ιστορική ευκαιρία να γίνουν πραγματικές ανατροπές στην κοινωνία.
