• Πανοσιολογιότατε εκπρόσωπε του Μητροπολίτη Φθιώτιδας κκ Νικολάου
• Κύριε Εκπρόσωπε της Κυβέρνησης, Αναπληρωτή Υπουργέ Οικονομικών κ.Χρήστο Σταϊκούρα
• Κυρία και Κύριοι Βουλευτές
(κ.Νικ.Σταυρογιάννη, κα Ελ.Μακρή, κ.Κ.Κουτσογιανακόπουλε, κ.Βασ.Κυριακάκη κ.Ευγ.Μπασιάκο)
• Εκπρόσωπε του Διοικητή ΜΕΡΥΠ
• Κύριε Εκπρόσωπε της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας κ.Θωμά Στάϊκο
• Κύριε Αστυνομικέ Διευθυντή Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας
• Κύριε εκπρόσωπε του Περιφερειακού Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών
• Κυρίες και Κύριοι εκπρόσωποι των Κομμάτων
• Κυρία πρόεδρε της Τοπικής Κοινότητας Υπάτης, συνάδελφοι της Αυτοδιοίκησης και του Δημοτικού Συμβουλίου.
Κυρίες και Κύριοι
Με ιδιαίτερη συγκίνηση και τιμή βρίσκομαι και φέτος μαζί σας για να συμμετάσχω στις εκδηλώσεις μνήμης του ολοκαυτώματος της Υπάτης του 1944.
Με συγκίνηση γιατί φέτος είναι η δεύτερη φορά που εκπροσωπώ ως Δήμαρχος τους κατοίκους της ιστορικής πόλης της Υπάτης και ιδιαίτερη τιμή γιατί καλωσορίζω τους καλεσμένους μας ως Δήμαρχος του νέου μεγάλου Δήμου μας σ΄ αυτόν τον πανέμορφο, πολύπαθο και ένδοξο τόπο.
Και πιστέψτε με, αισθάνομαι βαρύ το φορτίο που κουβαλάει ετούτος εδώ ο τόπος, φορτίο ιστορικό, φορτίο ψυχής και αυτοθυσίας, φορτίο που σηματοδοτεί ένα δρόμο, δρόμο χρέους, δρόμο δικαίωσης, για όλους εκείνους που προσέφεραν τις ζωές τους και τα νιάτα τους στο θυσιαστήριο της δόξας για μία πατρίδα ελεύθερη και υπερήφανη.
Σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο που ερχόμαστε ταπεινοί προσκυνητές, ερχόμαστε πρώτα απ’ όλα για να τιμήσουμε εκείνες και εκείνους που έπεσαν θύματα της βαρβαρότητας και εκδικητικότητας του κατακτητή ο οποίος αντί να χτυπηθεί στα πεδία με τους μαχητές, προτίμησε να εξοντώσει αδιακρίτως γυναικόπαιδα και να κάψει σπίτια και τις εκκλησίες και να εκτελέσει άοπλους Έλληνες.
Ερχόμαστε όμως και για να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε, να δούμε τις επιπτώσεις των γεγονότων στην ιστορική μας πορεία και την προβολή τους στο σήμερα, ερχόμαστε να δυναμώσουμε τα ηθικά μας ερείσματα, ερχόμαστε για να αναβαπτιστούμε στις αξίες εκείνης της γενιάς απαραίτητα εφόδια για την έξοδο από την πολύπλευρη σημερινή μας κρίση.
Και είναι πολύπλευρη η σημερινή κρίση αφού η Ελληνική κοινωνία δείχνει να παραπαίει ανερμάτιστη παραδομένη στις επιπτώσεις από την ηδονή της κατανάλωσης, από την αφομοίωση οτιδήποτε ξένου, οτιδήποτε λαμπερού, οτιδήποτε πλάνου.
Η κοινωνία μας δείχνει να έχει χάσει την ταυτότητα της, να έχει χάσει την αυτογνωσία της .
Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε στηρίγματα, στηρίγματα σαν εκείνα που κράτησαν ζωντανό το έθνος μας μέσα στην πολυκύμαντη ιστορική του διαδρομή, βάσεις σίγουρες, οδηγούς σταθερούς. Και τα έχουμε αυτά τα στηρίγματα αρκεί να ανατρέξουμε στην ιστορία μας, αρκεί να ξεσκουριάσουμε την ιστορική μας μνήμη.
Η ιστορία διδάσκει τον άνθρωπο να λειτουργεί «ιστορικά» δηλαδή πολιτικά. Εφόσον αυτή είναι άθροισμα πράξεων και γεγονότων τότε και το κάθε τι που κάνουμε είναι ιστορία. Η συνειδητοποίηση αυτού του πράγματος μπορεί να δώσει στις πράξεις μας ένα έρμα πολιτικής ευθύνης που τόσο πολύ χρειαζόμαστε σήμερα.
Έτσι κάθε ενέργεια μας από την απλή διαμαρτυρία μας μέχρι τη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες μπορεί να πάρει τον χαρακτήρα της υπευθυνότητας αφού θα έχουμε την συνείδηση ότι με την κάθε μας πράξη ο καθένας μας δημιουργεί ιστορία, επηρεάζει τις εξελίξεις.
Εξ΄ άλλου μέσα από την μελέτη της ιστορίας μπορούμε να βρούμε το κατάλληλο- το αντίστοιχο με το σήμερα μοντέλο για να αναλύσουμε τον κοινωνικό και τον ατομικό παράγοντα, μπορούμε να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς της ατομικής και της μαζικής δράσης γιατί μέσα στη ροή του χρόνου τελικά η ανθρώπινη φύση παραμένει σχεδόν ίδια και η ιστορία μπορεί να μας προσφέρει τη γνώση των ελατηρίων που καθορίζουν κάθε φορά τη δράση των ανθρώπων, είτε ως ατόμων είτε ως κοινωνιών, την εκδήλωση τελικά της ανθρώπινης φύσης και με έργα πολιτισμού αλλά και με θηριωδίες.
Αναπτύσσοντας την ιστορική μνήμη θα δούμε και θα αναλύσουμε τα εθνικά μας ελαττώματα και προτερήματα. Θα δούμε να γινόμαστε μια γροθιά όταν μας απειλεί εξωτερικός κίνδυνος και να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας όταν ο κίνδυνος αυτός περάσει.
Θα δούμε τις αντιφατικές εκδηλώσεις του χαρακτήρα μας γιατί μπορεί ο Έλληνας να ανέδειξε το Σωκράτη αλλά τον δηλητηρίασε, μπορεί να στέριωσε το Βυζάντιο αλλά το τούρκεψε.
Έφερε το 1821 για να το διακυβεύσει , τριπλασίασε την Ελλάδα και παρολίγον να την κηδεύσει , Σώθηκε από την γερμανική κατοχή, δημιούργησε το θαύμα της εθνικής αντίστασης και παρολίγον να αφανιστεί από τον εμφύλιο που ακολούθησε , θα δούμε γιατί ενώ η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, επιμένει να ισχυρίζεται ότι εμείς της χρωστάμε και να πληγώνει την αξιοπρέπεια μας και να το δεχόμαστε, δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Μεγάλος Περικλής φοβόταν περισσότερο τις δικές μας αμαρτίες από τις επιβουλές των εχθρών μας.
Δεν μπορεί να φερόμαστε ως Έλληνες πατριώτες και να δείχνουμε υπερήφανοι για την εθνική μας κληρονομιά και την καταγωγή μας μόνο στις εθνικές εορτές και την αμέσως επόμενη μέρα που καλούμαστε με τα ειρηνικά μας πλέον έργα, να αποδείξουμε την ένδοξη καταγωγή μας, να συμπεριφερόμαστε εγωιστικά με την αίσθηση ότι εμείς είμαστε ο καθένας μας, ο μοναδικός και ανεπανάληπτος, δεν μπορεί να νοιαζόμαστε για το ατομικό μας σπίτι και την οικογένεια μας και να αδιαφορούμε και να υπονομεύουμε με τις πράξεις μας ή την αδιαφορία μας το μεγάλο μας σπίτι, την πατρίδα μας ή το φυσικό μας περιβάλλον. Είναι ανάγκη σήμερα να στραφούμε στην έννοια της πατρίδας και να καταθέσουμε την προσωπική μας συνεισφορά για τη σωτηρία της.
Άλλωστε αυτός ο προικισμένος τόπος βάζει από μόνος του τα σημάδια που πρέπει να ακολουθήσουμε .
• Κύριε Εκπρόσωπε της Κυβέρνησης, Αναπληρωτή Υπουργέ Οικονομικών κ.Χρήστο Σταϊκούρα
• Κυρία και Κύριοι Βουλευτές
(κ.Νικ.Σταυρογιάννη, κα Ελ.Μακρή, κ.Κ.Κουτσογιανακόπουλε, κ.Βασ.Κυριακάκη κ.Ευγ.Μπασιάκο)
• Εκπρόσωπε του Διοικητή ΜΕΡΥΠ
• Κύριε Εκπρόσωπε της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας κ.Θωμά Στάϊκο
• Κύριε Αστυνομικέ Διευθυντή Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας
• Κύριε εκπρόσωπε του Περιφερειακού Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών
• Κυρίες και Κύριοι εκπρόσωποι των Κομμάτων
• Κυρία πρόεδρε της Τοπικής Κοινότητας Υπάτης, συνάδελφοι της Αυτοδιοίκησης και του Δημοτικού Συμβουλίου.
Κυρίες και Κύριοι
Με ιδιαίτερη συγκίνηση και τιμή βρίσκομαι και φέτος μαζί σας για να συμμετάσχω στις εκδηλώσεις μνήμης του ολοκαυτώματος της Υπάτης του 1944.
Με συγκίνηση γιατί φέτος είναι η δεύτερη φορά που εκπροσωπώ ως Δήμαρχος τους κατοίκους της ιστορικής πόλης της Υπάτης και ιδιαίτερη τιμή γιατί καλωσορίζω τους καλεσμένους μας ως Δήμαρχος του νέου μεγάλου Δήμου μας σ΄ αυτόν τον πανέμορφο, πολύπαθο και ένδοξο τόπο.
Και πιστέψτε με, αισθάνομαι βαρύ το φορτίο που κουβαλάει ετούτος εδώ ο τόπος, φορτίο ιστορικό, φορτίο ψυχής και αυτοθυσίας, φορτίο που σηματοδοτεί ένα δρόμο, δρόμο χρέους, δρόμο δικαίωσης, για όλους εκείνους που προσέφεραν τις ζωές τους και τα νιάτα τους στο θυσιαστήριο της δόξας για μία πατρίδα ελεύθερη και υπερήφανη.
Σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο που ερχόμαστε ταπεινοί προσκυνητές, ερχόμαστε πρώτα απ’ όλα για να τιμήσουμε εκείνες και εκείνους που έπεσαν θύματα της βαρβαρότητας και εκδικητικότητας του κατακτητή ο οποίος αντί να χτυπηθεί στα πεδία με τους μαχητές, προτίμησε να εξοντώσει αδιακρίτως γυναικόπαιδα και να κάψει σπίτια και τις εκκλησίες και να εκτελέσει άοπλους Έλληνες.
Ερχόμαστε όμως και για να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε, να δούμε τις επιπτώσεις των γεγονότων στην ιστορική μας πορεία και την προβολή τους στο σήμερα, ερχόμαστε να δυναμώσουμε τα ηθικά μας ερείσματα, ερχόμαστε για να αναβαπτιστούμε στις αξίες εκείνης της γενιάς απαραίτητα εφόδια για την έξοδο από την πολύπλευρη σημερινή μας κρίση.
Και είναι πολύπλευρη η σημερινή κρίση αφού η Ελληνική κοινωνία δείχνει να παραπαίει ανερμάτιστη παραδομένη στις επιπτώσεις από την ηδονή της κατανάλωσης, από την αφομοίωση οτιδήποτε ξένου, οτιδήποτε λαμπερού, οτιδήποτε πλάνου.
Η κοινωνία μας δείχνει να έχει χάσει την ταυτότητα της, να έχει χάσει την αυτογνωσία της .
Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε στηρίγματα, στηρίγματα σαν εκείνα που κράτησαν ζωντανό το έθνος μας μέσα στην πολυκύμαντη ιστορική του διαδρομή, βάσεις σίγουρες, οδηγούς σταθερούς. Και τα έχουμε αυτά τα στηρίγματα αρκεί να ανατρέξουμε στην ιστορία μας, αρκεί να ξεσκουριάσουμε την ιστορική μας μνήμη.
Η ιστορία διδάσκει τον άνθρωπο να λειτουργεί «ιστορικά» δηλαδή πολιτικά. Εφόσον αυτή είναι άθροισμα πράξεων και γεγονότων τότε και το κάθε τι που κάνουμε είναι ιστορία. Η συνειδητοποίηση αυτού του πράγματος μπορεί να δώσει στις πράξεις μας ένα έρμα πολιτικής ευθύνης που τόσο πολύ χρειαζόμαστε σήμερα.
Έτσι κάθε ενέργεια μας από την απλή διαμαρτυρία μας μέχρι τη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες μπορεί να πάρει τον χαρακτήρα της υπευθυνότητας αφού θα έχουμε την συνείδηση ότι με την κάθε μας πράξη ο καθένας μας δημιουργεί ιστορία, επηρεάζει τις εξελίξεις.
Εξ΄ άλλου μέσα από την μελέτη της ιστορίας μπορούμε να βρούμε το κατάλληλο- το αντίστοιχο με το σήμερα μοντέλο για να αναλύσουμε τον κοινωνικό και τον ατομικό παράγοντα, μπορούμε να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς της ατομικής και της μαζικής δράσης γιατί μέσα στη ροή του χρόνου τελικά η ανθρώπινη φύση παραμένει σχεδόν ίδια και η ιστορία μπορεί να μας προσφέρει τη γνώση των ελατηρίων που καθορίζουν κάθε φορά τη δράση των ανθρώπων, είτε ως ατόμων είτε ως κοινωνιών, την εκδήλωση τελικά της ανθρώπινης φύσης και με έργα πολιτισμού αλλά και με θηριωδίες.
Αναπτύσσοντας την ιστορική μνήμη θα δούμε και θα αναλύσουμε τα εθνικά μας ελαττώματα και προτερήματα. Θα δούμε να γινόμαστε μια γροθιά όταν μας απειλεί εξωτερικός κίνδυνος και να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας όταν ο κίνδυνος αυτός περάσει.
Θα δούμε τις αντιφατικές εκδηλώσεις του χαρακτήρα μας γιατί μπορεί ο Έλληνας να ανέδειξε το Σωκράτη αλλά τον δηλητηρίασε, μπορεί να στέριωσε το Βυζάντιο αλλά το τούρκεψε.
Έφερε το 1821 για να το διακυβεύσει , τριπλασίασε την Ελλάδα και παρολίγον να την κηδεύσει , Σώθηκε από την γερμανική κατοχή, δημιούργησε το θαύμα της εθνικής αντίστασης και παρολίγον να αφανιστεί από τον εμφύλιο που ακολούθησε , θα δούμε γιατί ενώ η Γερμανία μας οφείλει τις αποζημιώσεις του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, επιμένει να ισχυρίζεται ότι εμείς της χρωστάμε και να πληγώνει την αξιοπρέπεια μας και να το δεχόμαστε, δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Μεγάλος Περικλής φοβόταν περισσότερο τις δικές μας αμαρτίες από τις επιβουλές των εχθρών μας.
Δεν μπορεί να φερόμαστε ως Έλληνες πατριώτες και να δείχνουμε υπερήφανοι για την εθνική μας κληρονομιά και την καταγωγή μας μόνο στις εθνικές εορτές και την αμέσως επόμενη μέρα που καλούμαστε με τα ειρηνικά μας πλέον έργα, να αποδείξουμε την ένδοξη καταγωγή μας, να συμπεριφερόμαστε εγωιστικά με την αίσθηση ότι εμείς είμαστε ο καθένας μας, ο μοναδικός και ανεπανάληπτος, δεν μπορεί να νοιαζόμαστε για το ατομικό μας σπίτι και την οικογένεια μας και να αδιαφορούμε και να υπονομεύουμε με τις πράξεις μας ή την αδιαφορία μας το μεγάλο μας σπίτι, την πατρίδα μας ή το φυσικό μας περιβάλλον. Είναι ανάγκη σήμερα να στραφούμε στην έννοια της πατρίδας και να καταθέσουμε την προσωπική μας συνεισφορά για τη σωτηρία της.
Άλλωστε αυτός ο προικισμένος τόπος βάζει από μόνος του τα σημάδια που πρέπει να ακολουθήσουμε .
Αυτά μας λένε τι να πιστέψουμε, πώς να χτίσουμε, πώς να ζήσουμε. Ξεφεύγοντας απ΄ αυτά, ξεφεύγοντας από τη λαϊκή μας παράδοση, που μέσα σ΄ αυτά γεννιέται, παραπατάμε και κινδυνεύουμε να πέσουμε στην Άβυσσο.
Όταν οι Έλληνες το συνειδητοποιήσαμε και κάποιες εποχές το πιστέψαμε, τότε χτίσαμε και ζήσαμε και μεγαλουργήσαμε.
Άλλες πάλι εποχές, αστοχήσαμε, γελαστήκαμε, παρασυρθήκαμε σε πράξεις αταίριαστες με την Ελλάδα.
Δυστυχώς μία τέτοια εποχή φαντάζει η σημερινή, αφού η σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία παραγνώρισε και ξεπέρασε τα καθορισμένα εκείνα όρια που επιτρέπει το πνεύμα του τόπου, το πνεύμα της φιλοπατρίας, Παραγνώρισε τα καθορισμένα από τις ιερές παραδόσεις μας και παραπαίει κοντά στο γκρεμό, απαξιώνοντας έναν-έναν τους θεσμούς που την στηρίζουν, οδεύοντας προς τη σκλαβιά, την ταπείνωση , με όλες τις σύγχρονες κεκαλυμμένες μορφές της, χωρίς καν όπλα αφού οι λαοί για να σκλαβωθούν πρέπει να χάσουν την ιστορική τους μνήμη και τον πολιτισμό τους, πρέπει να χάσουν την εθνική τους αυτογνωσία, να ξεχάσουν και τότε πολύ εύκολα καταδικάζονται να ξαναζήσουν τα ίδια τραγικά γεγονότα της ιστορίας τους.
Ας είναι, λοιπόν, η σημερινή γιορτή, ημέρα μνήμης, ημέρα σκέψης, ημέρα ενότητας, ημέρα αναπροσανατολισμού, ημέρα μίας νέας δημιουργικής αφετηρίας για την Ελλάδα μας και μια προσπάθεια όλων μας ενωμένων κάτω από την γαλανόλευκη. .
Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σ΄ εκείνους που το 44 χάθηκαν, βασανίστηκαν, πείνασαν, είναι υποχρέωση μας να βαδίσουμε στηριγμένοι στην πολιτική μας κληρονομιά, είναι καθήκον μας να μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα μας γενιά τα εθνικά ιδανικά, την αγάπη για την πατρίδα, την χώρα των πατέρων μας, τη γενέτειρα γη. Πρέπει να φέρουμε ξανά την Ελλάδα ψηλά στην συνείδηση των λαών της γης, ισότιμη μεταξύ των λαών της Ευρώπης γιατί αυτή θα είναι στην σημερινή εποχή η δικαίωση των νεκρών και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Ας είναι αιώνια η μνήμη και η τιμή των μαρτύρων του τόπου αυτού.
Σας ευχαριστώ.
Όταν οι Έλληνες το συνειδητοποιήσαμε και κάποιες εποχές το πιστέψαμε, τότε χτίσαμε και ζήσαμε και μεγαλουργήσαμε.
Άλλες πάλι εποχές, αστοχήσαμε, γελαστήκαμε, παρασυρθήκαμε σε πράξεις αταίριαστες με την Ελλάδα.
Δυστυχώς μία τέτοια εποχή φαντάζει η σημερινή, αφού η σύγχρονη Ελληνική Κοινωνία παραγνώρισε και ξεπέρασε τα καθορισμένα εκείνα όρια που επιτρέπει το πνεύμα του τόπου, το πνεύμα της φιλοπατρίας, Παραγνώρισε τα καθορισμένα από τις ιερές παραδόσεις μας και παραπαίει κοντά στο γκρεμό, απαξιώνοντας έναν-έναν τους θεσμούς που την στηρίζουν, οδεύοντας προς τη σκλαβιά, την ταπείνωση , με όλες τις σύγχρονες κεκαλυμμένες μορφές της, χωρίς καν όπλα αφού οι λαοί για να σκλαβωθούν πρέπει να χάσουν την ιστορική τους μνήμη και τον πολιτισμό τους, πρέπει να χάσουν την εθνική τους αυτογνωσία, να ξεχάσουν και τότε πολύ εύκολα καταδικάζονται να ξαναζήσουν τα ίδια τραγικά γεγονότα της ιστορίας τους.
Ας είναι, λοιπόν, η σημερινή γιορτή, ημέρα μνήμης, ημέρα σκέψης, ημέρα ενότητας, ημέρα αναπροσανατολισμού, ημέρα μίας νέας δημιουργικής αφετηρίας για την Ελλάδα μας και μια προσπάθεια όλων μας ενωμένων κάτω από την γαλανόλευκη. .
Είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σ΄ εκείνους που το 44 χάθηκαν, βασανίστηκαν, πείνασαν, είναι υποχρέωση μας να βαδίσουμε στηριγμένοι στην πολιτική μας κληρονομιά, είναι καθήκον μας να μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα μας γενιά τα εθνικά ιδανικά, την αγάπη για την πατρίδα, την χώρα των πατέρων μας, τη γενέτειρα γη. Πρέπει να φέρουμε ξανά την Ελλάδα ψηλά στην συνείδηση των λαών της γης, ισότιμη μεταξύ των λαών της Ευρώπης γιατί αυτή θα είναι στην σημερινή εποχή η δικαίωση των νεκρών και των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.
Ας είναι αιώνια η μνήμη και η τιμή των μαρτύρων του τόπου αυτού.
Σας ευχαριστώ.
