ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Ἀγαπητοί μου, παίρνω τό θάρρος νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας, ἀπό καθῆκον ἀδελφικό, διότι ἐπιτρέψτε μου νά τό πῶ, γιά ...
ὅσους ἔχουν τήν διάθεση νά τό ἀναγνωρίσουν, παρῆλθε ἡ ἐποχή τῆς ἀδιαφορίας. Ἦλθε γιά ὅλους μας ὁ καιρός τῆς μετανοίας. Γι᾿ αὐτό καί ἐγώ, προβληματιζόμενος τί πρέπει νά πράξω γιά τό καλό τῆς πατρίδος μας, συνεκέντρωσα λόγια πατέρων ἐναρέτων καί ἡγιασμένων, τά ὁποῖα λόγια ἀντηχοῦν προφητικά στίς ἡμέρες μας, τά ὁποῖα θεωρῶ ὅτι μᾶς εἶναι ἀπαραίτητα γιά νά διακρίνουμε τί πρέπει νά πράξουμε αὐτήν τήν ὥρα τῆς γενικῆς ἀναστατώσεως.
Ὁ μακαριστός ἱεράρχης π. Αὐγουστῖνος, ἔγραφε πρό πολλῶν ἐτῶν: «Ἡ ἀδράνεια τῶν χριστιανῶν εἰς τήν πολιτικήν δημιουργεῖ κενόν καί εἰς τό κενόν αὐτό εἰσβάλλουν ἄλλοι ... Ὁ πιστός λαός παραπονεῖται καί ἀγανακτεῖ διά τήν ἐπικράτησιν τοῦ κακοῦ, ἐνῶ καί αὐτός οὐκ ὀλίγην εὐθύνην ἔχει... Δυνάμει τῆς ψήφου ἀνέρχονται εἰς τήν ἐξουσίαν ἤ ἄνθρωποι χρηστοί καί ἐνάρετοι ἤ ἄνθρωποι φαῦλοι καί διεστραμμένοι...
Ἡ ψῆφος δέν εἶναι μόνον δικαίωμα ἀλλά καί καθῆκον παντός πολίτου. Ὅπως οὗτος στρατεύεται καί λαμβάνει ὅπλα διά νά ὑπερασπίσῃ τήν πατρίδα, οὕτω καί καλεῖται νά ψηφίσῃ διά νά βοηθήσῃ εἰς τήν πρόοδον τῆς πατρίδος. Ἡ ψῆφος ὅπλον.
Καί ὅπως ὁ ρίπτων τό ὅπλον κατακρίνεται ὡς ρίψασπις, οὕτω καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν ψηφίζει εἶναι ἀξιοκατάκριτος ὅπως ὁ ρίψασπις. Ἀλλά καί ἡ γνώμη ἄλλων ὅτι πρέπει νά ρίπτωνται λευκά ψηφοδέλτια, εἶναι καί αὐτή διά τούς ἀνωτέρω λόγους ἐσφαλμένη. Τί τό ὄφελος νά ἔχῃς ὅπλον ἀλλά νά τό κρατῇς ἄσφαιρον; Ὡς γνωστόν, κατά τό πολίτευμα τοῦ Σόλωνος, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ Πατρίς, οὐδείς ἐπιτρέπεται νά παραμένῃ οὐδέτερος. Ἡ οὐδετερότης εἶναι ὑπέρ τῶν ἐχθρῶν. Ὁ τηρῶν οὐδετερότητα ὁμοιάζει μέ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος βλέπει νά καίεται τό δάσος καί δέν σπεύδει νά βοηθήσῃ εἰς τήν κατάσβεσιν τῆς πυρκαϊᾶς.
Ἀπόντος πολιτικοῦ σχήματος μέ χριστιανικές ἀρχές, οἱ χριστιανοί ἄς ἐπιλέξουν χριστιανούς, ἠθικούς, ἀξίους, τιμίους πολιτικούς σέ κάθε κόμμα, ἀγαπῶντας τό ἔθνος καί τήν Ἐκκλησίαν,... (Καί προτρέπει κάθε χριστιανόν)...νά ἑνωθῇ μέ ἄλλα χριστιανικά στοιχεῖα, καί ὅλοι μαζί νά δημιουργήσουν πολιτικόν σχῆμα εὐαγγελικῶν ἀρχῶν πρός σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους... (Καί ἡ εὐχή του:) Εἴθε εἰς τάς μεταπροσεχεῖς ἐκλογάς νά ὑπάρχῃ ἰσχυρόν πολιτικόν σχῆμα μέ θεμέλιον τόν Χριστόν καί τό Εὐαγγέλιόν Του. Ἄλλως οὐκ ἔσται δεινῶν παῦλα. Χριστός ἡγείσθω ἐν πᾶσι!»(Ἀπό τό περιοδικόν Χριστιανική Σπίθα, φ.707/Ἰούνιος 2012, σ.8)
Ἐπιτρέψτε μου νά πῶ ἀπευθυνόμενος στήν ἀγάπη σας: ἡ ἐξέλιξις τῶν πολιτικῶν πραγμάτων ἀπό τότε πού ὁ πατήρ Αὐγουστῖνος ἔλεγε τά λόγια αὐτά πιστοποιεῖ ὅτι σήμερα πληρώνουμε αὐτήν τήν ἀδράνειά μας ἀπέναντι στήν πολιτική. Γι᾿ αὐτό καί θεώρησα καλό νά παραθέσω τό ἀνωτέρω κείμενο γιά νά ἀναλογισθοῦμε ἀπό δῶ καί πέρα τήν εὐθύνη πού ἔχει ὁ καθένας μας νά πράξει ὅ,τι μπορεῖ. Διότι, ἄν δέν μετανοήσουμε, τά δεινά δέν θά σταματήσουν. Ὅπως καί τό βλέπουμε, ὅτι ἔχουμε μπεῖ σέ μία σκοτεινή φυλακή, καί δέν προβλέπεται νά ἐλευθερωθῦμε.
Ἄς ἀκούσουμε τήν εὐθύνη πού καταλογίζει ὁ μακαριστός ἱεράρχης σ᾿ αὐτούς πού δέν ψηφίζουν. Ἄς τό ἀκούσει αὐτό τό 35% τῶν Ἑλλήνων ἐκλογέων, πού ἀπεῖχε ἀπό τίς πρόσφατες ἐκλογές τῆς 6ης Μαΐου 2012. Ὅσοι εἶναι κάτω ἀπό τήν ἐπήρεια τῆς κομματικῆς μέθης, δέν ἀπέχουν ἀπό τίς ἐκλογές. Ἔτσι καθώς οἱ χριστιανοί ἀδρανοῦν γιά τήν πολιτική καί ἤ δέν ψηφίζουν ἤ ἄν ψηφίσουν δέν τούς ἀπασχολεῖ νά ὑπάρξη σχῆμα ἰσχυρόν πολιτικόν μέ θεμέλιον τόν Χριστόν, ψηφίζοντας λοιπόν κατά συνήθειαν «εἰς τό κενόν (τό ὁποῖο δημιουργεῖ ἡ ἀδράνεια τῶν χριστιανῶν εἰς τήν πολιτικήν) εἰσβάλλουν ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι δέν πιστεύουν εἰς τόν Κύριον, ἔχουν ἄλλας ἀντιλήψεις περί Θεοῦ, κόσμου καί ζωῆς, καί δαιμονιώδη δραστηριότητα ἀναπτύσσοντες παρασύρουν πρός τό μέρος τους τά πλήθη, καί καταλαμβάνουν τήν ἐξουσίαν, καί ψηφίζουν καί ἐφαρμόζουν ἀντιχριστιανικούς νόμους, καί δροῦν καταλυτικῶς διά τήν κοινωνίαν, καί ὁ πιστός λαός παραπονεῖται καί ἀγανακτεῖ διά τήν ἐπικράτησιν τοῦ κακοῦ, ἐνῶ καί αὐτός οὐκ ὀλίγην εὐθύνην ἔχει».
Στήν ἀνωτέρω ὁμιλία του λέγει ὅτι μέσα στά διάφορα κόμματα νά ἀναζητήσεις χριστιανούς καί ἀξίους ἀνθρώπους. Τώρα πού δέν ὑπάρχει ὁ σταυρός προτιμήσεως, μήπως πρέπει κανείς νά ἀναζητήση σχῆμα πολιτικόν τῶν πιστευόντων εἰς τό Εὐαγγέλιον, σχῆμα πολιτικόν μέ θεμέλιον τόν Χριστόν;
Ἐξέτασες, ἀδελφέ μου, ἄν τέτοιο πολιτικόν σχῆμα ὑπάρχη; Ἄν μάθης ὅτι ὑπάρχει, θά ἤσουν διατεθειμένος νά ἀφήσης στήν ἄκρη τά κριτήρια μέ τά ὁποῖα μέχρι τώρα ἐψήφιζες καί θά ἐψήφιζες μέ τά κριτήρια τά ὁποῖα ἀναφέρει ἀνωτέρω ὁ σοφός γέρων; Διότι ἤδη σέ προειδοποιεῖ: οὐκ ἔσται δεινῶν παῦλα Ἄν τά κριτήριά σου δέν ἀλλάξουν, τά φοβερά καί τρομερά τά ὁποῖα βλέπεις κάθε μέρα νά πληθαίνουν, δέν θά σταματήσουν ποτέ. Αὐτές τίς ἡμέρες κλέφτες εἰσῆλθαν στόν χῶρο πού βρισκόταν ἕνα αὐτοκίνητο γιά νά τό κλέψουν. Τούς ἀντεληφθησαν οἱ δύο νεαροί υἱοί καί προσπάθησαν νά τούς ἐμποδίσουν. Ἡ μητέρα ἀπέτρεπε τούς γιούς της ἀλλά αὐτοί ἐπέμεναν στήν προσπάθειά τους. Ἐπί τόπου ἀπέθανεν ὁ εἷς. Μετά δύο ἡμέρας ὁ ἕτερος. Ἡ μητέρα ἐπί τη θέᾳ τοῦ δευτέρου υἱοῦ της νεκροῦ ἀπέθανεν καί αὐτή. Δέν πταίομεν ἅπαντες οἱ ὁποῖοι ἐψηφίζαμε μέχρι τώρα μέ κριτήρια ἄλλα καί ὁδηγήθηκε η χώρα μας καί περαιτέρω ὁδηγεῖται στήν ὀδυνηρή αὐτή κατάσταση; Ὁ προφητικός λόγος ὅτι ἄν δέν σταματήσουμε νά ἀπέχουμε τῶν ἐκλογῶν καί δέν διορθώσουμε τά κριτήρια μέ τά ὁποῖα ψηφίζουμε, δέν θά σταματήσουν τά δεινά, πρέπει νά μᾶς συνετίση.
Καί ἐπειδή ἐνδέχεται κάποιος ἀκόμη νά ἀμφιβάλη, θά παραθέσω ἕνα κείμενο τοῦ ἡγιασμένου πατρός Παϊσίου ὡς πρός τά κριτήρια μέ τά ὁποῖα πρέπει νά ψηφίζουμε: «Καί πάντα πρέπει νά ψηφίζουμε μέ δύο κριτήρια:α) μέ τό πόσο ἀγαπᾶ ὁ ὑποψήφιος τό Θεό καί εἶναι συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας καί β) μέ τό πόσο ἀγαπᾶ τήν πατρίδα καί ἀποβλέπει στό γενικό καλό τοῦ τόπου κι ὄχι στό δικό του συμφέρον. Ἐάν κάποιος χρησιμοποιήση κάποιο ἄλλο κριτήριο, ἐκτός ἀπό αὐτά τά δύο, τότε κινεῖται ἰδιοτελῶς, καί δέν εἶναι αὐτό πού κάνει χριστιανικό. Ἀργότερα θά ἐπιτρέψη ἡ Θεία Δικαιοσύνη νά τό πληρώση »
(Ἀπό τό βιβλίο Ἁγιορείτου ἱερομονάχου «Ὁ Γέρων Παΐσιος», σ.231, ἐκδόσεις «ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ» 1994)
Ὅλος ὁ κόσμος σήμερα συνειδητοποιεῖ τά δεινά. Πόσοι ὅμως ἀναγνωρίζουν τήν εὐθύνη τους γι᾿ αὐτά, ἐξαιτίας του τρόπου μέ τόν ὁποῖο ψήφιζαν ἤ ἑτοιμάζονται καί πάλι νά ψηφίσουν; Ὁ καθένας πού, προκειμένοι νά ψηφίσει ἀποδέχεται τό σκεπτικό πού ὑποδεικνύει ἡ τηλεόραση καί τά ἄλλα ΜΜΕ, πόσο ἀναγνωρίζει ὅτι ἀκολουθεῖ κριτήρια ἰδιοτελῆ καί θά ἐπιτρέψη ἡ Θεία Δικαιοσύνη ἀργότερα νά τό πληρώση. Καί τό ἀργότερα αὐτό, ἤδη ἔφθασε. Ὅποιος σκέπτεται ἰδιοτελῶς, αὐτός φοβᾶται. Ὅποιος σκέπτεται χωρἰς ἰδιοτέλεια, αὐτός εἶναι ἄφοβος. Ἐξαρτώντας τήν ψῆφο σου ἀπό τόν φόβο, αὐτό καί μόνο δείχνει ὅτι σκέφτεσαι ἰδιοτελῶς. Σέ φοβίζουν τά ΜΜΕ ὅτι θά βγῆ τό τάδε κόμμα. Ἄν σκέφτεσαι ἀνιδιοτελῶς, θά πῆς: Τό ποιό κόμμα θά ἐπιτρέψη ὁ Θεός νά ἐκλεγῆ, εἶναι θέμα τοῦ Θεοῦ. Τό δικό μου ὅμως θέμα εἶναι νά ἀκολουθήσω αὐτό πού μοῦ ὑποδεικνύει ἡ συνείδησή μου, ὅπως μέ συμβουλεύει ó ἡγιασμένος πατήρ Παΐσιος καί οἱ ἄλλοι ἅγιοι γέροντες. Καί ἐπειδή στίς προσεχεῖς ἐκλογές δέν ὑπάρχει σταυρός προτιμήσεως γιά νά μπορέσω νά ἐπιλέξω χριστιανόν πολιτικόν, πολιτικόν ἄξιον, δέν μοῦ μένει παρά νά ἐπιλέξω παράταξη χριστιανική καί πατριωτική. Μπορεῖ νά ἔχει τά ἐλαττώματά της. Ἄνθρωποι εἴμαστε, ἀλλά ἀφοῦ πληροῖ τά ἀνωτέρω κριτήρια, ἐμένα αὐτό μοῦ ἀρκεῖ. Εἶναι ἡ συνείδησή μου ἀναπαυμένη.
Καί ὅπως ἄν ἔβλεπα νά καίγεται ἕνα δάσος, δέν θά περιοριζόμουν νά τρέξω μόνον ἐγώ γιά νά σβήσω τή φωτιά ἀλλά θά προέτρεπα καί ἄλλους νά κάνουν αὐτό πού κάνω κι ἐγώ, γιά νά σβήσει ὄντως ἡ φωτιά, τό ἴδιο κάνω κι ἐγώ τώρα, ἀδελφοί μου. Δοξάζω τόν Θεόν πού βρέθηκε αὐτές τίς δύσκολες ἡμέρες πού περνοῦμε ἕνα πολιτικό σχῆμα,, κατά τή διατύπωση τοῦ πατρός Αὐγουστίνου, ἡ «Κοινωνία», τό ὁποῖο πληροῖ τά κριτήρια τά ὁποῖα θέτει ὁ πατήρ Παΐσιος: συνειδητό μέλος τῆς Ἐκκλησίας πού ἀγαπᾶ τήν πατρίδα, ἀποβλέποντας στό γενικό καλό τοῦ τόπου καί ὄχι στό δικό του συμφέρον.
Ὁρισμένοι λένε: ἔ πόσοι θά τό ψηφίσουν, χαμένη ψῆφος. Αὐτή ἡ θεωρία περί χαμένης ψήφου πριμοδοτεῖ κατ᾿ ἐξακολούθησιν τήν μή διόρθωση τῆς πολιτικῆς. Εἶναι σάν νά λές, μεγάλη ἡ φωτιά στό δάσος; Καί ἀδρανεῖς, σκεπτόμενος ὅτι δέν μπορεῖς νά κάνης τίποτε μόνος σου. Ἄν ἐσύ τρέξης νά σβήσης τή φωτιά, καί σέ δοῦν καί οἱ ὑπόλοιποι πού τρέχεις, θά καταλάβουν ὅτι οὔτε αὐτοί εἶναι μόνοι. Τότε θά σέ βοηθήσουν. Καί τότε μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι θά σβήση ἡ φωτιά.
Ἕνα εἴμαστε ὅλοι. Καί ὅσοι εἶναι τοῦ ἑνός κόμματος καί ὅσοι εἶναι τοῦ ἄλλου κόμματος. Τό ὁποῖο ὅμως ἕνα τό διήρεσε σέ πολλά ἡ κακία, τό διήρεσε σέ κόμματα. Χρειάζεται ἑπομένως νά δώσουμε τό παράδειγμα τῆς μεταξύ μας ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί “Kοινωνίας”. Τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «εἰ ἀλλήλους δάκνετε, βλέπετε μή ὑπ᾿ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε». Προσέξτε, λέει, μήπως, ἄν ὁ ἕνας δαγκάνει τόν ἄλλο, αὐτό-ἐξαφανισθεῖτε μεταξύ σας.
Χρειάζεται ἐπειγόντως σήμερα νά εἰσέλθη στήν πολιτική ζωή ἕνα πολιτικό σχῆμα τό ὁποῖο θά ἑνώνη τούς διηρημένους, διότι τό μέγιστο κακό ἀπό τό ὁποῖο σήμερα κινδυνεύουμε εἶναι τό ἀλληλοφάγωμα, ἡ κοινωνική ἀναταραχή, νά ἀρχίσουν οἱ ὁπαδοί τῶν κομμάτων νά τρώγονται μεταξύ τους ὅπως βλέπουμε ὅτι ἤδη ἄρχισε νά γίνεται μετά τίς τελευταῖες ἐκλογές, πού ξεκίνησε ἡ πόλωση ἡ μία παράταξη νά στιγματίζει τούς ὁπαδούς τῆς ἄλλης ὡς κακούς. Αὐτό τό μήνυμα πέρασε μέ κάθε τρόπο: Ψηφίστε αὐτό γιά νά μήν βγεῖ ἐκεῖνο πού εἶναι κακό. Καί ἔτσι ψηφίζουν ὅλοι παρά συνείδησιν, ἀπό τήν ὥρα πού ξαναγύρισαν στήν ἐπιφάνεια τά πολιτικά πάθη, τά ὁποῖα κάνουν τούς ἀνθρώπους νά βλέπουν ὁ καθένας ἀπό τήν πλευρά του τούς ἄλλους ὡς κακούς. Ὅπως ἔγινε μέ τίς ποδοσφαιρικές ὁμάδες, πού ἡ μία φορτίζει τούς ὁπαδούς της ἐναντίον τῆς ἄλλης, καί στούς ὁπαδούς τῆς μίας καλλιεργεῖται τό μῖσος ἐναντίον τῶν ὁπαδῶν τῆς ἄλλης.
Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ξυπνήσουμε γιά νά δώσουμε καί σέ ἄλλους ὑπόδειγμα τῆς μεταξύ μας ἀγάπης καί κοινωνίας, ἄν δέν στηρίξουμε ἕνα πολιτικό σχῆμα τό ὁποῖο ἀναμφιβόλως ἐπιδιώκει νά εἰσαγάγη τό πνεῦμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί «Κοινωνίας» καί στήν πολιτική ζωή, κινδυνεύει ἡ πολιτική κατάσταση τήν ὁποία ζοῦμε ὄχι μόνον νά μήν θεραπευθῆ ἀλλά καί ἡ χώρα μας νά μεταβληθῆ σέ γήπεδο μάχης μεταξύ ὁπαδῶν ἀλληλομισουμένων, πού θά ἀλληλοσκοτώνονται καί θά ἀλληλο-ἐξαφανίζονται χωρίς κανένα λόγο, ἀπό ἕνα παραλογισμό, ἀπό ἕνα φανατισμό, ἀπό ἕνα μίσοςπού ἐκφράζεται μέ τή φράση: «ἤ αὐτοί ἤ ἐμεῖς». Ὁ Θεός ἀνατέλλει τόν ἥλιον ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς καί βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους. Ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς πού θά ἀποκλείσουμε τούς ἄλλους, πού θά ποῦμε: «ἤ αὐτοί ἤ ἐμεῖς»; Αὐτό τό πνεῦμα τοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ ὁδηγεῖ στό νά κυβερνώμεθα ἤ ἀπό τή Σκύλλα ἤ ἀπό τή Χάρυβδη. Θά μᾶς ἑνώση ἡ ἀγάπη καί η «Κοινωνία», πού θά φέρει ὄχι μόνο τήν πνευματική ὑγεία ἀλλά καί τήν κοινωνική καί οἰκονομική λύση καί εὐημερία.
