Οι εκλογές της Κυριακής μπορεί να αναδείξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα λύσουν το πολιτικό πρόβλημα της χώρας.
Και αυτό γιατί, από το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, δεν φαίνεται κανείς να μπορεί να το λύσει.
Παρατηρώντας όλα τα κόμματα και τις ηγεσίες τους, που ισχυρίζονται ότι θα σώσουν την χώρα, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα αντέξει στον χρόνο και στις περιστάσεις. Μια κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά με αμφίβολη μακροβιότητα και αποτελεσματικότητα; Ίσως. Εκλογές πάλι σε λίγους μήνες; Μπορεί.
Το πιο πιθανό είναι ότι αυτή η κρίση θα πάρει μαζί της μερικές κυβερνήσεις και δικαίως, αν συνεχίσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.( Ούτε οι ίδιοι οι βουλευτές των κομμάτων που θέλουν να σώσουν την χώρα δεν εκτιμούν τους αρχηγούς τους, αλλά τους στηρίζουν πάντα γιατί δεν τους ενδιαφέρει που είναι ανεπαρκείς και ανίκανοι, αρκεί αυτοί να συνεχίσουν να εκλέγονται.)
Τα κόμματα αποφεύγουν να κοιτάξουν κατά πρόσωπο τα μεγάλα προβλήματα, ότι δηλαδή μια τόσο χρεωμένη και αποδιοργανωμένη χώρα όπως η δική μας και ένα κράτος διεφθαρμένο, διαλυμένο και σπάταλο όπως αυτό που σήμερα διαθέτουμε, αργά η γρήγορα θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο.
Και αντί να βρουν επειγόντως μια λύση, για μια τόσο έκτακτη και κρίσιμη κατάσταση, αναλώνονται σε δήθεν διλήμματα που έχουν σχέση με έναν και μόνο παράγοντα, τη διαπραγμάτευση του βελτιωμένου τιμήματος που θα προσφέρει στους δανειστές η χώρα μας προκειμένου να συνεχιστεί η εξωτερική βοήθεια, ώστε να περάσει ακόμη ένα διάστημα, χωρίς πλήρη χρεοκοπία.
Δυστυχώς τα προβλήματα της χώρας εκτυλίσσονται μέσα σε ένα σκηνικό διεθνούς κρίσης και ανεπάρκειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακόμη και οι μεγαλύτεροι «παίκτες» των αγορών εκπλήσσονται από την αναβλητικότητα των Ευρωπαίων ηγετών, της Γερμανίας, του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης, καθώς και των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., να δώσουν ένα τέλος στο «αιματοκύλισμα» της ευρωζώνης, που πλησιάζει επικίνδυνα στο σημείο μηδέν.
Στην πραγματικότητα το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι το ίδιο ανεπαρκές με τους Ευρωπαίους ομολόγους του και κάνει ότι και εκείνοι για την ευρύτερη ευρωπαϊκή κρίση. Ενδιαφέρεται μόνο για την χρονική μετάθεση του αναπόφευκτου λόγω ανικανότητας να ασχοληθεί με τη συστηματική και οργανωμένη αντιμετώπισή του προβλήματος.
Και αυτό γιατί, από το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, δεν φαίνεται κανείς να μπορεί να το λύσει.
Παρατηρώντας όλα τα κόμματα και τις ηγεσίες τους, που ισχυρίζονται ότι θα σώσουν την χώρα, είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα αντέξει στον χρόνο και στις περιστάσεις. Μια κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά με αμφίβολη μακροβιότητα και αποτελεσματικότητα; Ίσως. Εκλογές πάλι σε λίγους μήνες; Μπορεί.
Το πιο πιθανό είναι ότι αυτή η κρίση θα πάρει μαζί της μερικές κυβερνήσεις και δικαίως, αν συνεχίσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.( Ούτε οι ίδιοι οι βουλευτές των κομμάτων που θέλουν να σώσουν την χώρα δεν εκτιμούν τους αρχηγούς τους, αλλά τους στηρίζουν πάντα γιατί δεν τους ενδιαφέρει που είναι ανεπαρκείς και ανίκανοι, αρκεί αυτοί να συνεχίσουν να εκλέγονται.)
Τα κόμματα αποφεύγουν να κοιτάξουν κατά πρόσωπο τα μεγάλα προβλήματα, ότι δηλαδή μια τόσο χρεωμένη και αποδιοργανωμένη χώρα όπως η δική μας και ένα κράτος διεφθαρμένο, διαλυμένο και σπάταλο όπως αυτό που σήμερα διαθέτουμε, αργά η γρήγορα θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο.
Και αντί να βρουν επειγόντως μια λύση, για μια τόσο έκτακτη και κρίσιμη κατάσταση, αναλώνονται σε δήθεν διλήμματα που έχουν σχέση με έναν και μόνο παράγοντα, τη διαπραγμάτευση του βελτιωμένου τιμήματος που θα προσφέρει στους δανειστές η χώρα μας προκειμένου να συνεχιστεί η εξωτερική βοήθεια, ώστε να περάσει ακόμη ένα διάστημα, χωρίς πλήρη χρεοκοπία.
Δυστυχώς τα προβλήματα της χώρας εκτυλίσσονται μέσα σε ένα σκηνικό διεθνούς κρίσης και ανεπάρκειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ακόμη και οι μεγαλύτεροι «παίκτες» των αγορών εκπλήσσονται από την αναβλητικότητα των Ευρωπαίων ηγετών, της Γερμανίας, του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης, καθώς και των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., να δώσουν ένα τέλος στο «αιματοκύλισμα» της ευρωζώνης, που πλησιάζει επικίνδυνα στο σημείο μηδέν.
Στην πραγματικότητα το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι το ίδιο ανεπαρκές με τους Ευρωπαίους ομολόγους του και κάνει ότι και εκείνοι για την ευρύτερη ευρωπαϊκή κρίση. Ενδιαφέρεται μόνο για την χρονική μετάθεση του αναπόφευκτου λόγω ανικανότητας να ασχοληθεί με τη συστηματική και οργανωμένη αντιμετώπισή του προβλήματος.
