Για τον Παύλο δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε οι άλλοι. Ίσως λίγο περισσότερο εκείνοι, μα όχι αυτοί, ούτε και οι προηγούμενοι. Αν και θα 'θέλε οι επόμενοι να μην έφταιγαν καθόλου, αλλά ούτε κι ο ίδιος δεν το πιστεύει και τελικά μπερδεύεται που να ρίξει το φταίξιμο. Σίγουρα όμως δε φταίει ο ίδιος. Έτσι τουλάχιστον πιστεύει, όπως πιστεύουμε όλοι ή μάλλον οι περισσότεροι...
Καλό παιδί, καλός οικογενειάρχης, έξυπνος επαγγελματίας. Το παλεύει. Προσπαθεί. Δείχνει να το "θέλει". Σπάταλο δεν μπορείς να τον πεις. Ούτε και τσιγκούνη. "Οικονόμο" μπορείς. Ακούγεται καλύτερα...
Του αρέσει η νέα τεχνολογία. Είναι "high tech" τύπος. Δουλεύει τον υπολογιστή του με κάτι πολύ προχώ που λέγεται linux, όταν όλοι δουλεύουν με συνηθισμένα, ποταπά explorers. Τρελαίνεται να "λύνει και να δένει" τον υπολογιστή του και να τον έχει συνέχεια σε μια διαρκή αναβάθμιση...
Του αρέσει επίσης να "επενδύει" στην τεχνολογία. Έτσι έκανε και χθες. "Αγόρασε" μια super βιντεοκάμερα. Μια τόσο τέλεια κάμερα που χρειάστηκαν περισσότερο από 10 λεπτά για να μου απαριθμήσει στο τηλέφωνο τα προτερήματα της. Καλός πωλητής όπως είναι, δε με κούρασε, αντιθέτως μου ξύπνησε μια ανύπαρκτη καπιταλιστική ανάγκη, αν και ο καπιταλιστικός κακός εαυτός μου είναι πλέον σε μια μόνιμη νάρκη... "Πόσο την πήρες;" ρώτησα... "30 ευρώ" μου απάντησε... και ξαφνικά ο θησαυρός έγινε άνθρακας...
Από το "ελαφρύ σοκ" δε θυμάμαι τι είπαμε μετά. Θυμάμαι μόνο πως όταν κατάλαβα ότι η κάμερα ήταν κλεμμένη, θυμήθηκα το Μανώλη. Το Μανώλη που έχασε τη ζωή του για μια κάμερα, λίγο πριν πάει τη γυναίκα του στο μαιευτήριο...
Σκέφτηκα πως ίσως και να ήταν η ίδια κάμερα, μέχρι που θυμήθηκα ένα δημοσίευμα που μιλούσε για τη σύλληψη ενός κλεπταποδόχου που βρέθηκε η συγκεκριμένη κάμερα... Δεν ένοιωσα καλύτερα. Αντιθέτως. Συνειδητοποίησα πως ο φίλος μου είναι κλεπταποδόχος. Πως έχει στα χέρια του ένα προιόν ενός εγκλήματος. Πως με την αγορά του βοήθησε ένα ολόκληρο κύκλωμα να συνεχίσει αυτό που κάνει χωρίς όρια, χωρίς καμιά αξία στην ανθρώπινη ζωή, χωρίς τίποτα...
Αν ο Παύλος δεν είχε αγοράσει την κλεμμένη κάμερα, αν κανένας Παύλος δεν αγόραζε κλεμμένα, ίσως οι κλοπές να σταματούσαν επειδή τα κλοπιμαία δεν θα είχαν καμιά αξία, ίσως να ζούσαμε κάπου αλλού, σε μια άλλη πραγματικότητα...
Νωρίς σήμερα, "άφησα" τον Παύλο, την κάμερα και όλα τα υπόλοιπα και ξεκίνησα για το εξοχικό μου... Σταματώντας για καφέ στο γνωστό fast food της Εθνικής, με πλησίασαν κάτι μελαμψοί τύποι για να μου πουλήσουν iphone "ευκαιρία". Δεν έδωσα σημασία και προχώρησα. Μπαίνοντας στο fast food, μια μεγάλη πινακίδα προειδοποιούσε " Προσοχή στις συναλλαγές με τους πλανόδιους, μπορεί να πέσετε θύμα απάτης". Πήρα τον καφέ μου και βγήκα. Άλλη μια πινακίδα ακριβώς με το ίδιο κείμενο υπήρχε και στην είσοδο του τεράστιου πάρκινγκ.
"Μα καλά, η αστυνομία που είναι;" σκέφτηκα. Τo fast food έφτιαξε ολόκληρες ταμπέλες...άρα μιλάμε για κάτι καθημερινό...μια καθημερινότητα...
Τότε άρχισα να νιώθω λίγο καλύτερα για τον κλεπταποδόχο φίλο μου τον Παύλο. Τουλάχιστον δεν είναι ο μόνος που συντηρεί ένα ολόκληρο κύκλωμα. Είναι ένας απ' τους πολλούς. Απ' τους πολλούς που δυστυχώς θα ψηφίσουν και θα ελπίζουν(;) σε ένα καλύτερο αύριο...
Με θλίψη,
Μ.Π.
