(unmanned aerial vehicle, UAV) όταν βρισκόταν εν πτήσει, αλλάζοντας κατά βούληση το δρομολόγιό του. Η επίδειξη έγινε μάλιστα παρουσία εκπροσώπων του αμερικανού υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, οι οποίοι είδαν με τα μάτια τους με ποιο τρόπο οι επιστήμονες έκαναν «αεροπειρατεία» σε ένα UAV του πανεπιστημίου, ενόσω εκείνο ήταν στον αέρα.
Οι επιστήμονες δεν αποκάλυψαν αν το κενό ασφάλειας που εκμεταλλεύτηκαν αφορά και τα UAV που χρησιμοποιεί ήδη ο αμερικανικός στρατός στο Αφγανιστάν ή σε αεροπορικές επιθέσεις ακόμη και στο Πακιστάν. Ωστόσο, είναι βέβαιο πως εντοπίζεται στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που έχουν ξεκινήσει ήδη να χρησιμοποιούνται στις ΗΠΑ, όπως και σε άλλες χώρες, από αστυνομικές αρχές ή υπηρεσίες φύλαξης των συνόρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μόνο στις ΗΠΑ, ειδικοί εκτιμούν ότι μέχρι το 2020 θα πραγματοποιούν πτήσεις περισσότερα από 30.000 UAV, εκτελώντας διάφορες αποστολές.
Ωστόσο, τουλάχιστον για τα μη στρατιωτικά UAV, οι επιστήμονες απέδειξαν πως, αντί να παίρνει εντολές από τον χειριστή τους στην επίγεια βάση, με λίγες γνώσεις και σχετικά φθηνό εξοπλισμό, θα μπορούσε κανείς να πάρει υπό τον έλεγχό του ένα UAV, ώστε για παράδειγμα να το μετατρέψει σε ιπτάμενη βόμβα. Κι αυτό γιατί, για να αναγνωρίσει ένα τέτοιο αεροπλάνο πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή, επικοινωνεί ασύρματα με τους δορυφόρους του συστήματος GPS, χρησιμοποιώντας δεδομένα από τους δορυφόρους ώστε να προσδιορίσει το γεωγραφικό του στίγμα. Η επικοινωνία όμως γίνεται μέσω μη κρυπτογραφημένων σημάτων. Έτσι, ένας «χάκερ» μπορεί να παρεμβληθεί στην επικοινωνία, να στείλει σήματα που το UAV θα θεωρήσει ότι προέρχονται από το σύστημα GPS, και να το «ξεγελάσει» οδηγώντας το όπου αυτός επιθυμεί.
Οι ερευνητές τονίζουν πως η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την ευπάθεια που ανακάλυψαν, πριν προχωρήσει στη θέσπιση κανονισμών για την πτήση των UAV στον αμερικανικό εναέριο χώρο και δώσει μαζικά άδειες για τη χρήση τους από διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Η άμεση λύση που προτείνουν είναι η αναβάθμιση των επικοινωνιών, ώστε η επικοινωνία των αεροσκαφών με τους δορυφόρους να γίνεται με κρυπτογραφημένα σήματα. Ακόμη κι έτσι όμως, επειδή τα πολιτικά UAV πετούν σε χαμηλό υψόμετρο, θα πρέπει να ελεγχθεί κατά πόσο είναι αδύνατον κάποιος να υποκλέψει τα σήματα και να τα «σπάσει».
