Το 2010 το Lincoln Institute of Land Policy (Κέιμπριτζ, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ) δημοσίευσε τη μελέτη Assessing the Theory and Practice of Land Value Taxation (Aποτιμώντας τη Θεωρία και Πρακτική της Φορολόγησης Αξιών Γης).
Αυτή είναι πόνημα δύο Αμερικανών οικονομολόγων: R. F. Dye, καθηγητής στο Institute of Government and Public Affairs στο Πανεπιστήμιο του Illinois στο Σικάγο και στο Lake Forest College στο Ιλλινόις; R. W. England, καθηγητής στο Whittemore School of Business and Economics στο Πανεπιστήμιο του New Hampshire. Επειδή η μελέτη εκτείνεται σε 35 σελίδες, παρουσιάζω μερικά αποσπάσματα από τη συνοπτική εισαγωγή και τα συμπεράσματα.
«Η φορολόγηση των αξιών της γης [κοινώς Γεωφορολόγηση] είναι μια παραλλαγή του φόρου επί ακινήτων και επιβάλλει μεγαλύτερο ποσοστό φόρου πάνω στην αξία της γης παρά στην αξία βελτιώσεων• ή, συνηθέστερα, φορολογεί μόνο την έγγειο αξία ... Η Γεωφορολόγηση θα μεγεθύνει και τη δικαιοσύνη και την αποτελεσματικότητα του φόρου περιουσίας. Δεν έχει ανεπιθύμητες επιδράσεις ... Η γη βρίσκεται σε πεπερασμένη σταθερή προσφορά οπότε η επιβολή φόρου στις έγγειες αξίες θα αυξήσει τα δημόσια έσοδα δίχως να στρεβλώνει την πρωτοβουλία των κατόχων να επενδύουν και να κάνουν πλήρη χρήση της γης τους (σελ 2) ... Είναι μια πολύ ελκυστική εναλλαγή σε παραδοσιακούς φόρους επί ακινήτων... Παρότι από μόνη της ίσως να μην αναζωογονήσει τα πιο παρηκμασμένα μέρη μιας παλιάς βιομηχανικής πόλης, οι σχεδιαστές της πολιτικής δεν πρέπει να υποτιμούν τη σπουδαιότητα της επιλογής ενός φόρου που δεν θα έχει βλαβερές παράπλευρες επιδράσεις εμποδίζοντας την οικονομική ανάπτυξη» (σελ 31).
