Το ατυχές είναι ότι η αποδυνάμωσή του σημειώνεται σε μια δραματική πολιτικά και κοινωνικά συγκυρία και ειδικότερα σε συνθήκεςαποδιάρθρωσης της εργασίας και εξαθλίωσης των οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων.
Αναμφισβήτητα, η προεκλογική πόλωση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και τα «σκληρά» διλήμματα που τέθηκαν επί τάπητος επέδρασαν καταλυτικά στην πρωτοφανή, την τελευταία δεκαετία, εκλογική συρρίκνωσή του.
Σε σύγκριση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου το ΚΚΕ σημείωσε απώλεια 14 εδρών και 258.893 ψήφων (277.179 έναντι 536.072), χάνοντας ουσιαστικά το ένα τρίτο της δύναμής του προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η 12μελής πλέον κοινοβουλευτική του ομάδα απαρτίζεται από τους: Αλέκα Παπαρήγα (Β’ Αθήνας), Θανάση Παφίλη(Επικρατείας), Λιάνα Κανέλλη (Α’ Αθήνας), Σπύρο Χαλβατζή (Β’ Αθήνας), Χρήστο Κατσώτη (Β’ Αθήνας), Διαμάντω Μανωλάκου (Β’ Πειραιά), Γιάννη Γκιόκα (Αττική), Θεοδόση Κωνσταντινίδη (Α’ Θεσσαλονίκης), Ελένη Γερασιμίδου (Β’ Θεσσαλονίκης), Νίκο Μωραΐτη (Αιτωλοακαρνανίας), Νίκο Καραθανασόπουλο (Αχαΐας) και Γιώργο Λαμπρούλη (Λάρισας).
Η ηγεσία προεκλογικά προειδοποίησε για την επερχόμενη εκλογική της συμπίεση, μιλώντας για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και ανάδειξη ενός νέου διπόλου μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς. Σήμερα αποδίδει εν πολλοίς το αποτέλεσμα στους «υπαρκτούς αντικειμενικούς παράγοντες», όπως τα παραπάνω, και την οξύτατη επίθεση του συστήματος, η οποία στις εκλογές πήρε τη μορφήακραίων εκβιασμών για τη «χειραγώγηση της ψήφου».
Ωστόσο στην απόφαση της Κ.Ε., η οποία συνήλθε το πρωί της Δευτέρας για μια πρώτη αποτίμηση του αποτελέσματος, γίνεται αναφορά στην ανάγκη το κόμμα να εξετάσει με «ουσιαστική συζήτηση» τους γενικότερους υποκειμενικούς παράγοντες, το πώς το κόμμα ανταποκρίνεται σε όλες τις συνθήκες. Όπως σημειώνεται στο κείμενο της απόφασης, δεν αρκεί να έχεις «σωστή στρατηγική και μαχητικότητα», αλλά «απαιτείται να μελετήσουμε καλύτερα πώς κατακτάμε τη μεγαλύτερη - όσο γίνεται - επάρκεια που αντιστοιχεί στο ύψος των καθηκόντων αλλά και στην ταχύτητα των εξελίξεων». Σε αυτήν την πρώτη του αποτίμηση το κόμμα προσδιορίζει τους υποκειμενικούς παράγοντες όχι στο ζήτημα της πολιτικής τακτικής, αλλά στα ζητήματα της καθοδήγησης, της οργάνωσης, του «πρακτικού προσανατολισμού» και τηςδράσης στις εργατικές λαϊκές μάζες.
Απώλειες
Ειδικότερα, η Κεντρική Επιτροπή εκτιμά ότι οι θέσεις της για την κρίση και για τη μη συμμετοχή του κόμματος σε μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης επιβεβαιώνονται από τις εξελίξεις, αποτιμά ως «αρνητικό» για τον λαό το εκλογικό αποτέλεσμα, κάτι που, κατά την ανάλυσή της, τεκμηριώνεται:
♦ Στο γεγονός των «μεγάλων απωλειών του ΚΚΕ», απόρροια της προσπάθειας του συστήματος «να αποτραπεί η άνοδος του εργατικού κινήματος σε συνθήκες που χειροτερεύει η θέση του λαού». Οι απώλειες αυτές, σύμφωνα με το ΚΚΕ, βρίσκονται «σε αναντιστοιχία με την απήχηση των θέσεων και της δράσης του» και αποδίδονται από τη μία στο κλίμα φόβου που κυριάρχησε κι από την άλλη στο «ρεύμα των αυταπατών» ότι μια κυβέρνηση διαχείρισης της κρίσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. μπορεί να βάλει φρένο στην επιδείνωση της θέσης του λαού. Στην αύξηση της δύναμης της Ν.Δ. δίνοντάς της τη δυνατότητα να αποτελέσει κορμό για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
♦ Στην περαιτέρω αύξηση που σημείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη εκλογική μάχη παρά το ότι «αποκαλύφθηκε η διαχειριστική λογική του με το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε», στο οποίο «απαλείφθηκαν τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα» και «αναδείχθηκε σε πρόγραμμα αστικής διαχείρισης». Για τον ΣΥΡΙΖΑ η Κ.Ε. σημειώνει ότι «επέδειξε κραυγαλέο ενδοτισμό απέναντι στον ξένο παράγοντα».
♦ Στη «σταθεροποίηση της εκλογικής δύναμης της φασιστικής Χρυσής Αυγής» και τη «μετατροπή της σε κοινοβουλευτικό κόμμα», για την οποία η Κ.Ε. τονίζει ότι «αποτελεί σημαντικό όπλο για το αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες κρίσης». Το πώς τελικά θα αποτιμηθεί η εκλογική ήττα στο εσωτερικό του κόμματος, είναι ένα ζήτημα, τις διαστάσεις και τον χαρακτήρα του οποίου θα δούμε στη συνέχεια. Σε αντίθεση με ό,τι αναμένουν πολλοί, δεν διαφαίνεται η πρόθεση του κόμματος να μεταβάλει τη στρατηγική του, υπάρχει όμως ένα ερώτημα του πώς θα συγκρατήσει τη δύναμή του από περαιτέρω συμπίεση στο πλαίσιο της άσκησης αντιπολίτευσης υπό τη σκιά του ΣΥΡΙΖΑ, εντός κι εκτός Βουλής…
