Ο Αντώνης Σαμαράς στο Ζάππειο χαμογελούσε ανακουφισμένος. Όχι άδικα διότι ένα σκληρό πολιτικό τέλος τον περίμενε σε περίπτωση που δεν έκοβε πρώτος το νήμα.
Στον αντίποδα όμως θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα χειρότερα ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, ή μάλλον τα πολύ χειρότερα αφού όπως κι ο ίδιος δήλωσε τα χειρότερα βρίσκονται πίσω μας.
Ο κατά πάσα πιθανότητα επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει τώρα να τσεκάρει εισιτήρια για Βρυξέλλες ώστε να κάνει αυτό που δύο χρόνια ισχυρίζεται, να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του Μνημονίου.
Βέβαια είπε ήδη τα δύο του πρώτα ψέμματα. Το ένα πως τα χειρότερα ανήκουν στο παρελθόν διότι δε φαντάζομαι πως το εννοούσε όπως το ανέφερα παραπάνω. Το δεύτερο ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις της. Τότε όμως πώς και τι θα επαναδιαπραγμευτεί; Ή θα επιστρέψει δείχνοντας τους κακούς ευρωπαίους;
Την ίδια στιγμή οι ευρωπαίοι ηγέτες αναμένουν την τήρηση των συμφωνηθέντων, το οποίο σημαίνει 11 δις ευρώ σε νέα μέτρα. Άλλωστε ήδη οι κοι Σόιμπλε και Βεστερβέλε μέσω των πρώτων τους δηλώσεων χθες βράδυ δεν άφησαν κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης με το δεύτερο μονάχα να σιγοψιθυρίζει μια δυο κουβέντες μόνο ως τα χρονικά πλαίσια.
Πώς όμως θα μπορέσει να πάρει νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ο Αντώνης Σαμαράς του 29% με το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ να τερματίζει ελάχιστα πίσω του; Πώς θα συναινέσει το υπό εξαφάνιση ΠΑΣΟΚ ή η αριστερή ΔΗΜΑΡ αν μετάσχει; Η φθορά θα είναι ραγδαία.
Το πιο λογικό σενάριο σε μια Ελλάδα που τα πάντα αλλάζουν και ανατρέπονται, είναι ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα οδηγηθούμε ξανά σε νέες εκλογές με το βάρος των κοινωνικών αντιδράσεων από τα μέτρα που θα περάσουν -αν περάσουν- αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορέσουν να εφαρμοστούν. Επίσης δεν αποκλείεται ο κος Σαμαράς να αποδειχθεί τελικά αυτός ο πρωθυπουργός της εξόδου από το ευρώ αφού παρά τις καλές του προθέσεις (μολονότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αυτές) οι συνθήκες είναι πάρα πολύ δύσκολες και η επικράτησή του πύρρειος.
Τα δε φοβικά σύνδρομα δε θα αποτελέσουν ξανά την ασφαλή οδό της εκλογικής επικράτησης διότι πολύ απλά και μετά από όσα νέα μέτρα θα έχουν ληφθεί (π.χ. φόρος ιδιοκατοίκησης, η πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που μια μια περνούν στην ιστορία) δε θα υπάρχει πλέον τίποτε για να χαθεί. Και τότε ο Αλέξης Τσίπρας με το ΣΥΡΙΖΑ δε θα χρειαστούν καν τη σύμπραξη ή τη στήριξη ή την ανοχή, η αυτοδυναμία τους θα είναι δεδομένη. Φάνηκε άλλωστε χθες βράδυ στα Προπύλαια όπου τα γνήσια αριστερά τραγούδια έδωσαν τη θέση τους στο “people have the power”.
Το είπε κι ο Καρατζαφέρης που μπορεί όσον αφορά το ΛΑ.Ο.Σ. να τα έκανε θάλασσα, αλλά σε πολλά από όσα έχει πει κατά καιρούς δικαιώθηκε.
Τελικά ποιος νίκησε; Ο Αντώνης Σαμαράς ή ο Αλέξης Τσίπρας;
Στον αντίποδα όμως θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα χειρότερα ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, ή μάλλον τα πολύ χειρότερα αφού όπως κι ο ίδιος δήλωσε τα χειρότερα βρίσκονται πίσω μας.
Ο κατά πάσα πιθανότητα επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει τώρα να τσεκάρει εισιτήρια για Βρυξέλλες ώστε να κάνει αυτό που δύο χρόνια ισχυρίζεται, να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους του Μνημονίου.
Βέβαια είπε ήδη τα δύο του πρώτα ψέμματα. Το ένα πως τα χειρότερα ανήκουν στο παρελθόν διότι δε φαντάζομαι πως το εννοούσε όπως το ανέφερα παραπάνω. Το δεύτερο ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις της. Τότε όμως πώς και τι θα επαναδιαπραγμευτεί; Ή θα επιστρέψει δείχνοντας τους κακούς ευρωπαίους;
Την ίδια στιγμή οι ευρωπαίοι ηγέτες αναμένουν την τήρηση των συμφωνηθέντων, το οποίο σημαίνει 11 δις ευρώ σε νέα μέτρα. Άλλωστε ήδη οι κοι Σόιμπλε και Βεστερβέλε μέσω των πρώτων τους δηλώσεων χθες βράδυ δεν άφησαν κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης με το δεύτερο μονάχα να σιγοψιθυρίζει μια δυο κουβέντες μόνο ως τα χρονικά πλαίσια.
Πώς όμως θα μπορέσει να πάρει νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα ο Αντώνης Σαμαράς του 29% με το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ να τερματίζει ελάχιστα πίσω του; Πώς θα συναινέσει το υπό εξαφάνιση ΠΑΣΟΚ ή η αριστερή ΔΗΜΑΡ αν μετάσχει; Η φθορά θα είναι ραγδαία.
Το πιο λογικό σενάριο σε μια Ελλάδα που τα πάντα αλλάζουν και ανατρέπονται, είναι ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα οδηγηθούμε ξανά σε νέες εκλογές με το βάρος των κοινωνικών αντιδράσεων από τα μέτρα που θα περάσουν -αν περάσουν- αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα μπορέσουν να εφαρμοστούν. Επίσης δεν αποκλείεται ο κος Σαμαράς να αποδειχθεί τελικά αυτός ο πρωθυπουργός της εξόδου από το ευρώ αφού παρά τις καλές του προθέσεις (μολονότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από αυτές) οι συνθήκες είναι πάρα πολύ δύσκολες και η επικράτησή του πύρρειος.
Τα δε φοβικά σύνδρομα δε θα αποτελέσουν ξανά την ασφαλή οδό της εκλογικής επικράτησης διότι πολύ απλά και μετά από όσα νέα μέτρα θα έχουν ληφθεί (π.χ. φόρος ιδιοκατοίκησης, η πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που μια μια περνούν στην ιστορία) δε θα υπάρχει πλέον τίποτε για να χαθεί. Και τότε ο Αλέξης Τσίπρας με το ΣΥΡΙΖΑ δε θα χρειαστούν καν τη σύμπραξη ή τη στήριξη ή την ανοχή, η αυτοδυναμία τους θα είναι δεδομένη. Φάνηκε άλλωστε χθες βράδυ στα Προπύλαια όπου τα γνήσια αριστερά τραγούδια έδωσαν τη θέση τους στο “people have the power”.
Το είπε κι ο Καρατζαφέρης που μπορεί όσον αφορά το ΛΑ.Ο.Σ. να τα έκανε θάλασσα, αλλά σε πολλά από όσα έχει πει κατά καιρούς δικαιώθηκε.
Τελικά ποιος νίκησε; Ο Αντώνης Σαμαράς ή ο Αλέξης Τσίπρας;
