Οι δυο οργανώσεις και οι ανένταχτοι αγωνιστές που συγκρότησαν τα ψηφοδέλτια της ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ κατεβαίνουν σ' αυτές τις εκλογές καλώντας το λαό, μετά το πρώτο μεγάλο βήμα που...
έκανε στις 6 του Μάη απορρίπτοντας τις κυρίαρχες δυνάμεις των μνημονίων, να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα αυτή τη φορά να αναδείξει την αντίθεσή του σε κάθε πολιτική εξάρτησης από Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. και ΝΑΤΟ, να στείλει το μήνυμα της καθημερινής μαζικής αντίστασης στους δρόμους, τους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις σχολές και τα σχολεία. Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ θεωρεί ότι ο λαός δεν μπορεί, ειδικά μετά τα τελευταία 3 χρόνια που συνεχώς βρίσκεται στους δρόμους και στις απεργίες, να παραμένει θεατής – ψηφοφόρος των εξελίξεων αναθέτοντας σε άλλους τη διαπραγμάτευση των όρων της ζωής του και της ύπαρξης του τόπου του, ούτε καν τη βελτίωση, με το ίδιο αμέτοχο. Η αλλαγή στη ζωή του λαού δεν είναι κάτι που μπορεί να ανατεθεί σε τρίτους.
Αυτή η άποψη δεν θα μπορούσε παρά να εκφραστεί και στα ψηφοδέλτιά της. Όλοι οι υποψήφιοι είναι αγωνιστές που δίνουν όσα περισσότερα μπορούν στην ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος, που παλεύουν ώστε τα όργανα του κινήματος να είναι πραγματικά όργανα πάλης του λαού με τη μαζική του παρουσία και την ουσιαστική συμμετοχή του στις αποφάσεις τους. Παλεύουν ώστε ο λαός «να κρατήσει ανοιχτό το δρόμο του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να επενδύσει τις λαϊκές ελπίδες στην κατεύθυνση της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ και της ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ που, επιτακτικά, απαιτεί η περίοδος που ζούμε, κόντρα στην πολιτική του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης» αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη για την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος.
Είναι αγωνιστές ενταγμένοι στο κομμουνιστικό, αριστερό και λαϊκό κίνημα από τα μαθητικά ή φοιτητικά τους χρόνια, αγωνιστές που δώσανε μάχες από τη δεκαετία του ‘60 ενάντια στην ρεβιζιονιστική στροφή του κομμουνιστικού κινήματος, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, άνθρωποι που ήταν και είναι παρόντες σε όλες τις μεγάλες μάχες του λαού από τα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα.
Ανάμεσα στους υποψήφιους υπάρχουν εργάτες και υπάλληλοι στην οικοδομή, σε εργοστάσια του μετάλλου, του τύπου, των τροφίμων, των πετρελαιοειδών. Εργαζόμενοι στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα της τηλεφωνίας, καθηγητές φροντιστηρίων, εργαζόμενοι στις μεταφορές, στις εκδόσεις και στις λεγόμενες «νέες τεχνολογίες», σε γραφεία και υπηρεσίες. Όλοι τους ενεργοί στους χώρους τους, στα σωματεία τους, είτε ως μέλη είτε στα Δ.Σ., όπου υπάρχουν. Όπου δεν υπάρχουν προσπαθούν να δημιουργήσουν πείθοντας τους συναδέλφους τους για την ανάγκη της οργανωμένης αντιμετώπισης της επίθεσης των εργοδοτών ενάντια στα δικαιώματά τους. Με τις γνωστές πάντα συνέπειες και δυσκολίες!
Άνεργοι, σε αρκετές περιπτώσεις μακροχρόνια, που δεν έχουν υποστείλει τη σημαία του αγώνα και προσπαθούν στους χώρους τους να οργανώσουν με Πρωτοβουλίες και Επιτροπές την πάλη κατά της ανεργίας και των συνεπειών της. Απαιτώντας δουλειά, επιδόματα αξιοπρέπειας και ασφάλιση για όλο το διάστημα της ανεργίας.
Ελεύθεροι επαγγελματίες, «μπλοκάκηδες» και επιστήμονες από τους χώρους των μεταφορών, της υγείας (γιατροί και φαρμακοποιοί), των κατασκευών (αρχιτέκτονες, μηχανικοί κ.λπ.) που δίνουν τις δικές τους μάχες για την επιβίωση και την οργάνωση των κλάδων τους με όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζουν αυτοί οι χώροι.
Συνταξιούχοι που παρότι θεωρούνται «απόμαχοι της δουλειάς» δεν είναι καθόλου απόμαχοι του αγώνα, νεολαίοι που τώρα μπαίνουν στην παραγωγή, προσπαθούν να στήσουν τη ζωή τους και συναντούν μπροστά τους όλα τα εμπόδια που τους στήνει το σύστημα.
Όλοι οι υποψήφιοι της εκλογικής συνεργασίας ήταν παρόντες, παρέμβηκαν, συνέβαλαν ενεργά στους μεγάλους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Για να μην πάμε πιο πίσω, θα αναφερθούμε στους αγώνες της φοιτητικής νεολαίας το 2006 – 07, στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, στις απεργίες στους χώρους δουλειάς και στις μεγάλες πανεργατικές διαδηλώσεις του 2010, στις απεργίες και στον ξεσηκωμό του λαού το καλοκαίρι του 2011 στις πλατείες όλης της Ελλάδας. Δίνοντας τη μάχη μέσα στο λαό ενάντια στις επιδιώξεις του συστήματος αλλά και τον αναχωρητισμό ή την υποταγή στα αστικά ιδεολογήματα όλης σχεδόν της υπόλοιπης Αριστεράς. Προσπαθώντας να πείσουν το λαό, τους εργαζόμενους και τους νεολαίους, ότι μόνο με οργάνωση και πάλη καθημερινή στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους χώρους σπουδών, κόντρα στους ντόπιους εκπροσώπους του κεφαλαίου και των εντολέων τους ιμπεριαλιστών θα μπορέσει να έχει νίκες και επιτυχίες η αγανάκτηση και η αντίδρασή του σε αυτά που του συμβαίνουν και του ετοιμάζουν. Αντιμετωπίζοντας, μαζί με όλο το λαό, την καταστολή του κρατικού μηχανισμού αλλά και την «περιφρούρηση» της αντιοργανωτικής και αντικομμουνιστικής τάσης στις πλατείες.
Οι υποψήφιοί μας δεν θα μπορούσαν να λείπουν και από τις τοπικές Πρωτοβουλίες, Συνελεύσεις, Επιτροπές και άλλες συλλογικότητες που υπήρχαν ή δημιουργήθηκαν, κύρια μετά το κίνημα των πλατειών, στις γειτονιές όλης της Ελλάδας. Συμμετείχαν και συμμετέχουν στο κίνημα κατά των χαρατσιών και κατά των διακοπών του ρεύματος, στα μεγάλα κινήματα κατά της καταστροφής του περιβάλλοντος και ολόκληρων περιοχών, όπως στην Κερατέα και την Ευκαρπία, στα κινήματα αλληλεγγύης και στήριξης των μεταναστών, των ανέργων και άστεγων στις περιοχές τους. Επιδιώκοντας και εδώ την ουσιαστική και αποφασιστική συμμετοχή των κατοίκων αντιπαρατιθέμενοι στις λογικές ανάθεσης, συνδιαλλαγής και υποκατάστασης των διεκδικήσεων με «παράλληλες μορφές» οργάνωσης του λαού.
Και τέλος μια «λεπτομέρεια»! Το κόστος συγκρότησης των ψηφοδελτίων και της συμμετοχής στη «μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας» το επωμίζονται εξ ολοκλήρου οι υποψήφιοι μαζί με τα μέλη των οργανώσεων και τους φίλους τους. Δεν δέχτηκαν ποτέ και ούτε πρόκειται ποτέ να δεχτούν χρήματα από τις διάφορες κρατικές ενισχύσεις που δίνονται στα κόμματα και που αρκετοί στην αριστερά θεωρούν φυσιολογικό να τα παίρνουν! Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που τα ψηφοδέλτια δεν συγκεντρώνουν 300 και βάλε υποψήφιους ή που σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι λιγότεροι απ’ ότι την προηγούμενη. Μαζί με όλα τα άλλα, οι οργανώσεις αυτές, οι υποψήφιοι, τα μέλη και οι φίλοι τους δεν έχουν καμία διάθεση να πληρώνουν το κράτος από τα ήδη πετσοκομμένα εισοδήματά τους. Άλλωστε, δε διαθέτουν ούτε μεγάλες επιχειρήσεις, ούτε λεφτάδες σπόνσορες, ούτε καν δέχονται διαφημίσεις στα έντυπά τους!
έκανε στις 6 του Μάη απορρίπτοντας τις κυρίαρχες δυνάμεις των μνημονίων, να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα αυτή τη φορά να αναδείξει την αντίθεσή του σε κάθε πολιτική εξάρτησης από Ε.Ε., Δ.Ν.Τ. και ΝΑΤΟ, να στείλει το μήνυμα της καθημερινής μαζικής αντίστασης στους δρόμους, τους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στις σχολές και τα σχολεία. Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ θεωρεί ότι ο λαός δεν μπορεί, ειδικά μετά τα τελευταία 3 χρόνια που συνεχώς βρίσκεται στους δρόμους και στις απεργίες, να παραμένει θεατής – ψηφοφόρος των εξελίξεων αναθέτοντας σε άλλους τη διαπραγμάτευση των όρων της ζωής του και της ύπαρξης του τόπου του, ούτε καν τη βελτίωση, με το ίδιο αμέτοχο. Η αλλαγή στη ζωή του λαού δεν είναι κάτι που μπορεί να ανατεθεί σε τρίτους.
Αυτή η άποψη δεν θα μπορούσε παρά να εκφραστεί και στα ψηφοδέλτιά της. Όλοι οι υποψήφιοι είναι αγωνιστές που δίνουν όσα περισσότερα μπορούν στην ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος, που παλεύουν ώστε τα όργανα του κινήματος να είναι πραγματικά όργανα πάλης του λαού με τη μαζική του παρουσία και την ουσιαστική συμμετοχή του στις αποφάσεις τους. Παλεύουν ώστε ο λαός «να κρατήσει ανοιχτό το δρόμο του μαζικού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να επενδύσει τις λαϊκές ελπίδες στην κατεύθυνση της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, της ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ και της ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ που, επιτακτικά, απαιτεί η περίοδος που ζούμε, κόντρα στην πολιτική του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης» αναδεικνύοντας παράλληλα την ανάγκη για την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος.
Είναι αγωνιστές ενταγμένοι στο κομμουνιστικό, αριστερό και λαϊκό κίνημα από τα μαθητικά ή φοιτητικά τους χρόνια, αγωνιστές που δώσανε μάχες από τη δεκαετία του ‘60 ενάντια στην ρεβιζιονιστική στροφή του κομμουνιστικού κινήματος, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, άνθρωποι που ήταν και είναι παρόντες σε όλες τις μεγάλες μάχες του λαού από τα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα.
Ανάμεσα στους υποψήφιους υπάρχουν εργάτες και υπάλληλοι στην οικοδομή, σε εργοστάσια του μετάλλου, του τύπου, των τροφίμων, των πετρελαιοειδών. Εργαζόμενοι στον ευρύτερο ιδιωτικό τομέα της τηλεφωνίας, καθηγητές φροντιστηρίων, εργαζόμενοι στις μεταφορές, στις εκδόσεις και στις λεγόμενες «νέες τεχνολογίες», σε γραφεία και υπηρεσίες. Όλοι τους ενεργοί στους χώρους τους, στα σωματεία τους, είτε ως μέλη είτε στα Δ.Σ., όπου υπάρχουν. Όπου δεν υπάρχουν προσπαθούν να δημιουργήσουν πείθοντας τους συναδέλφους τους για την ανάγκη της οργανωμένης αντιμετώπισης της επίθεσης των εργοδοτών ενάντια στα δικαιώματά τους. Με τις γνωστές πάντα συνέπειες και δυσκολίες!
Άνεργοι, σε αρκετές περιπτώσεις μακροχρόνια, που δεν έχουν υποστείλει τη σημαία του αγώνα και προσπαθούν στους χώρους τους να οργανώσουν με Πρωτοβουλίες και Επιτροπές την πάλη κατά της ανεργίας και των συνεπειών της. Απαιτώντας δουλειά, επιδόματα αξιοπρέπειας και ασφάλιση για όλο το διάστημα της ανεργίας.
Ελεύθεροι επαγγελματίες, «μπλοκάκηδες» και επιστήμονες από τους χώρους των μεταφορών, της υγείας (γιατροί και φαρμακοποιοί), των κατασκευών (αρχιτέκτονες, μηχανικοί κ.λπ.) που δίνουν τις δικές τους μάχες για την επιβίωση και την οργάνωση των κλάδων τους με όλες τις δυσκολίες που παρουσιάζουν αυτοί οι χώροι.
Συνταξιούχοι που παρότι θεωρούνται «απόμαχοι της δουλειάς» δεν είναι καθόλου απόμαχοι του αγώνα, νεολαίοι που τώρα μπαίνουν στην παραγωγή, προσπαθούν να στήσουν τη ζωή τους και συναντούν μπροστά τους όλα τα εμπόδια που τους στήνει το σύστημα.
Όλοι οι υποψήφιοι της εκλογικής συνεργασίας ήταν παρόντες, παρέμβηκαν, συνέβαλαν ενεργά στους μεγάλους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Για να μην πάμε πιο πίσω, θα αναφερθούμε στους αγώνες της φοιτητικής νεολαίας το 2006 – 07, στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, στις απεργίες στους χώρους δουλειάς και στις μεγάλες πανεργατικές διαδηλώσεις του 2010, στις απεργίες και στον ξεσηκωμό του λαού το καλοκαίρι του 2011 στις πλατείες όλης της Ελλάδας. Δίνοντας τη μάχη μέσα στο λαό ενάντια στις επιδιώξεις του συστήματος αλλά και τον αναχωρητισμό ή την υποταγή στα αστικά ιδεολογήματα όλης σχεδόν της υπόλοιπης Αριστεράς. Προσπαθώντας να πείσουν το λαό, τους εργαζόμενους και τους νεολαίους, ότι μόνο με οργάνωση και πάλη καθημερινή στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους χώρους σπουδών, κόντρα στους ντόπιους εκπροσώπους του κεφαλαίου και των εντολέων τους ιμπεριαλιστών θα μπορέσει να έχει νίκες και επιτυχίες η αγανάκτηση και η αντίδρασή του σε αυτά που του συμβαίνουν και του ετοιμάζουν. Αντιμετωπίζοντας, μαζί με όλο το λαό, την καταστολή του κρατικού μηχανισμού αλλά και την «περιφρούρηση» της αντιοργανωτικής και αντικομμουνιστικής τάσης στις πλατείες.
Οι υποψήφιοί μας δεν θα μπορούσαν να λείπουν και από τις τοπικές Πρωτοβουλίες, Συνελεύσεις, Επιτροπές και άλλες συλλογικότητες που υπήρχαν ή δημιουργήθηκαν, κύρια μετά το κίνημα των πλατειών, στις γειτονιές όλης της Ελλάδας. Συμμετείχαν και συμμετέχουν στο κίνημα κατά των χαρατσιών και κατά των διακοπών του ρεύματος, στα μεγάλα κινήματα κατά της καταστροφής του περιβάλλοντος και ολόκληρων περιοχών, όπως στην Κερατέα και την Ευκαρπία, στα κινήματα αλληλεγγύης και στήριξης των μεταναστών, των ανέργων και άστεγων στις περιοχές τους. Επιδιώκοντας και εδώ την ουσιαστική και αποφασιστική συμμετοχή των κατοίκων αντιπαρατιθέμενοι στις λογικές ανάθεσης, συνδιαλλαγής και υποκατάστασης των διεκδικήσεων με «παράλληλες μορφές» οργάνωσης του λαού.
Και τέλος μια «λεπτομέρεια»! Το κόστος συγκρότησης των ψηφοδελτίων και της συμμετοχής στη «μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας» το επωμίζονται εξ ολοκλήρου οι υποψήφιοι μαζί με τα μέλη των οργανώσεων και τους φίλους τους. Δεν δέχτηκαν ποτέ και ούτε πρόκειται ποτέ να δεχτούν χρήματα από τις διάφορες κρατικές ενισχύσεις που δίνονται στα κόμματα και που αρκετοί στην αριστερά θεωρούν φυσιολογικό να τα παίρνουν! Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που τα ψηφοδέλτια δεν συγκεντρώνουν 300 και βάλε υποψήφιους ή που σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση είναι λιγότεροι απ’ ότι την προηγούμενη. Μαζί με όλα τα άλλα, οι οργανώσεις αυτές, οι υποψήφιοι, τα μέλη και οι φίλοι τους δεν έχουν καμία διάθεση να πληρώνουν το κράτος από τα ήδη πετσοκομμένα εισοδήματά τους. Άλλωστε, δε διαθέτουν ούτε μεγάλες επιχειρήσεις, ούτε λεφτάδες σπόνσορες, ούτε καν δέχονται διαφημίσεις στα έντυπά τους!
