Όπως ανέφερε πηγή του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών, οι αρμόδιοι επεξεργάζονται τρία διαφορετικά σενάρια, συμπεριλαμβανομένης και μιας αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της Ιταλίας.
Ο σκοπός είναι να είναι η χώρα προετοιμασμένη για τα πάντα, ακόμη και για το χειρότερο σενάριο.
Μάλιστα, σύμφωνα με την ίδια πηγή, προβλέπεται και η επί τόπου επίσκεψη από πλευράς τρόικας (ΔΝΤ, ΕΕ, και ΕΚΤ), η οποία θα επιβλέπει τα δημόσια λογιστικά και θα επεμβαίνει μέσω χρηματοδότησης.
Όπως ακούγεται, δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα στοιχεία, αλλά τα ποσά που θα διατεθούν στην Ιταλία θα είναι πολλαπλάσια αυτών που δόθηκαν στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία μαζί! Δηλαδή πάνω από €350 δισεκατομμύρια.
Η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών Maria Fekter δήλωσε πως «η Ιταλία δεν έχει ζητήσει βοήθεια, αλλά αν το κάνει, η Ευρώπη είναι έτοιμη…». Η δήλωση αυτή αναζωογόνησε τις φήμες που θέλουν την Ιταλία να αποτελεί το επόμενο θύμα της κρίσης χρέους στην Ευρώπη.
Επίσης, (καθησυχαστικές) δηλώσεις έγιναν και από τον επικεφαλής του οίκου Fitch, Edward Parker, που αναλύοντας τις οικονομικές διαφοροποιήσεις μεταξύ της Ιταλίας και της Ιβηρικής χερσονήσου, απέκλεισε το ενδεχόμενο η Ιταλία να χρειαστεί διάσωση, χωρίς όμως οι απόψεις του να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των φημών, οι οποίες οργιάζουν.
Το ιταλικό υπουργείο Οικονομικών εξετάζει τρία σενάρια:
Το πρώτο και πιο αισιόδοξο, δίνει μια ελπίδα στην χώρα. Πρόκειται για μια τραπεζική ένωση, μια πανευρωπαϊκή εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων, ευρωομόλογα και τέλος μια πλήρη δημοσιονομική ενοποίηση.
Αυτά είναι τα βήματα εκείνα που θα ηρεμούσαν τις εντάσεις στη ευρωζώνη. Και αν όλα εξελίσσονταν ομαλά, η Ιταλία δεν θα κινδύνευε.
Υπάρχουν όμως και αρκετά εμπόδια, όπως είναι μια ελληνική έξοδος από το ευρώ, μια εμβάθυνση της ισπανικής κρίσης, και μια περαιτέρω υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ιταλίας. Αυτά αποτελούν παράγοντες που δεν έχουν ληφθεί υπ‘όψιν στο εν λόγω σενάριο, το οποίο βασίζεται σε μια στατική απεικόνιση της κατάστασης όπως ήταν τον περασμένο Απρίλιο. Όταν δηλαδή τα σπρεντς των ιταλικών δεκαετών ομολόγων ήταν γύρω στο 5.5%, ενώ τώρα ξεπέρασαν το 6%.
Το πιο ενδιαφέρον σενάριο είναι το δεύτερο. Αν τα σπρεντς στα δεκαετή ομόλογα παραμείνουν ως έχουν μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου, οι χρηματοδοτικές δυσκολίες της Ιταλίας θα καταστούν μη βιώσιμες. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αναμένεται η επίσκεψη της τρόικας, όπως έγινε και αλλού.
Παράλληλα, η Ιταλία θα χρειαστεί οικονομική βοήθεια, για να καλυφτούν οι βασικές της ανάγκες, αφού η πρόσβαση στις αγορές ομολόγων θα έχει περιοριστεί, αν όχι εξαφανιστεί. Αυτό σημαίνει ότι η Ιταλία θα χρειαστεί περίπου €770 δισεκατομμύρια για να καλύψει τις δημοσιονομικές της ανάγκες από το 2013 ως το 2016.
Θα μπορέσει όμως η Ιταλία να αναδιαρθρώσει το χρέος της που αγγίζει τα €2 τρισ; Η απάντηση έρχεται μέσα από το τρίτο (ακραίο) σενάριο:
Αυτό προβλέπει, μεταξύ άλλων, μια ελληνική έξοδο, που θα ανεβάσει τα ιταλικά σπρεντς στο 12%. Τότε, η αναδιάρθρωση θα είναι πιθανή. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, το υπουργείο προβλέπει μια επιμήκυνση της αποπληρωμής των ομολόγων, αντί για μια επιθετική και άτακτη παρέμβαση, όπως αυτή που έγινε την άνοιξη στην Ελλάδα.
Όπως και στην Ισπανία, έτσι και στην Ρώμη, κανείς δεν θέλει να ακούσει για μια ελληνικού τύπου λύση του προβλήματος. Αυτό όμως είναι το σενάριο που συζητιέται στο ΔΝΤ. Προς το παρόν, το σχέδιο δράσης δεν αναμένει έκκληση για βοήθεια.
Όπως λέει μια ιταλική ανώτερη πηγή, «μια τέτοια κίνηση θα αποδεικνύονταν μοιραία. Όλα θα κριθούν και θα αποφασιστούν στην σύνοδο της ΕΕ στα τέλη του μηνός».
Πάντως κανένας δεν γνωρίζει το μέγεθος της όποιας παρέμβασης. Η Ιταλία είναι πολύ μεγάλη για να σωθεί και πολύ μεγάλη για να αποτύχει.
Η οικονομική στήριξη της Ιταλίας θα είναι πολυμερής και δομημένη σε πολλά επίπεδα. Και θα εξαρτηθεί από την δράση στην οποία θα συμφωνήσει η Ευρώπη στις επόμενες εβδομάδες. Πολιτικά, αλλά και οικονομικά, οι όποιες αποφάσεις μπορεί να εξουδετερώσουν τους επενδυτές, με άγνωστες συνέπειες.
Όπως καταλήγει η ανώνυμη υψηλόβαθμη πηγή, «αν συνεχίσουμε έτσι, το ερώτημα δεν είναι αν η Ιταλία θα χρειαστεί διάσωση, αλλά πότε…»;
