Όχι τόσο για τη ρητορική που ανέπτυξε, και η οποία δεν απείχε από τις γνωστές και παγιωμένες θέσεις τις οποίες έχει αναπττύξει κατά καιρούς η Χρυσή Αυγή. Αλλά για το γεγονός ότι οι δεύτερες αυτές κάλπες, μέσα σε διάστημα ενός μηνός, απέδειξαν ότι η ψήφος της 6ης Μαϊου προς την οργάνωση του κ. Μιχαλολιάκου δεν ήταν συγκυριακή. Δεν ήταν ψήφος… χαλαρότητας. Δεν ήταν καπρίτσιο της στιγμής.
Η Χρυσή Αυγή εδραιώνει την παρουσία της στο πολιτικό σύστημα. Με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά στην Περιφέρεια Αττικής, που μαστίζεται από την εγκληματικότητα, και η οποία, σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας απογραφής, με βάση την οποία θα διεξαχθούν οι προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, θα έχει περισσότερες έδρες από την Α΄Αθηνών, για παράδειγμα.
Αλλά και με διακριτή παρουσία σε όλες τις ηλικίες, τόσο τις μικρότερες όσο και τις πιο μεγάλες, που συνηθέστατα χαρακτηρίζονται από συμπεριφορές παγίωσης ως προς την εκλογική συμπεριφορά τους. Και κάθε άλλο παρά μεταβάλλουν αυτή την εκλογική συμπεριφορά εύκολα.
Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή και η αντιμετώπισή του, αποτελούν κεντρική προτεραιότητα για την “επόμενη Ελλάδα”. Απαιτούνται φυσικά νέες ιδέες, νέες συμπεριφορές και νέοι άνθρωποι που θα τις ενσαρκώσουν. Πριν να είναι αργά.
