ξεπεράσουν μια συγκεκριμένη μορφή καρκίνου του ανοσοποιητικού συστήματος, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύται στην Επιθεώρηση Κλινικής Ογκολογίας (Journal of Clinical Oncology), αφορά μια επιθετική μορφή του λεμφώματος non-Hodgkin, που ονομάζεται "Διάχυτο από μεγάλα Β κύτταρα λέμφωμα (DLBCL)".
Τα λεμφώματα non-Hodgkin περιλαμβάνουν μια μεγάλη ομάδα μορφών καρκίνου που πλήττουν το λεμφατικό σύστημα, τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος, και το DLBCL είναι η πιο κοινή μορφή, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο. Κάποιες έρευνες έχουν συνδέσει την παχυσαρκία με τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης DLBCL. Σε άλλες μορφές καρκίνου--όπως ο καρκίνος του μαστού και του παχέος εντέρου-- οι παχύσαρκοι ασθενείς ενδέχεται να έχουν χειρότερη πρόγνωση από εκείνους που είναι πιο αδύνατοι όταν διαγιγνώσκονται με τη νόσο.
"Αναμέναμε κάτι συναφές όταν ξεκινήσαμε την έρευνα", δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας του Washington University School of Medicine στο Σεντ Λούις. Τα ευρήματά της ομάδας του αποτέλεσαν έκπληξη. Στη μελέτη συμμετείχαν περισσότεροι από 2.500 Αμερικανοί καρκινοπαθείς: από τους 625 παχύσαρκους, οι 294--ποσοστό 47%--πέθαναν μέσα στην επόμενη πενταετία από τότε που διαγνώστηκαν, ενώ από τους 849 άνδρες με φυσιολογικό βάρος όταν διαγνώστηκαν το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 64%.
Εκείνοι που δεν ήταν παχύσαρκοι αλλά υπέρβαροι είχαν επίσης καλύτερη πρόγνωση για την εξέλιξη της υγείας τους σε σχέση με εκείνους που είχαν φυσιολογικό βάρος -- 27% μικρότερο κίνδυνο θανάτου κατά την διάρκεια της έρευνας. Δεν είναι σαφές γιατί οι υπέρβαροι άνδρες με λέμφωμα επιβιώνουν περισσότερο και ο επιστήμονας τόνισε ότι τα ευρήματα της έρευνας δεν αφήνουν περιθώριο στους άνδρες να παχαίνουν ή να μην αδυνατίζουν.
Ο ίδιος δήλωσε όμως ότι η κατανόηση των αιτίων του φαινομένου θα βοηθήσει στην κατανόηση της ασθένειας και στην καλύτερη θεραπεία για όλους τους ασθενείς. "Στο μυαλό μου, υπάρχουν δύο κύριοι παράγοντες που ενδεχομένως να εξηγούν γιατί οι υπέρβαροι και οι παχύσαρκοι ασθενείς έχουν αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης: οι διαφορές στην βιολογία των ασθενειών ή οι διαφορές στην ανταπόκριση των ασθενών στην χημειοθεραπεία".
Είναι πιθανόν οι πιο ογκώδεις ασθενείς να μπορούν να αντέξουν την πιο έντονη χημειοθεραπεία προτού εμφανίσουν σοβαρές παρενέργειες. Η επιστημονική ομάδα πρόσθεσε ότι από άλλες έρευνες προκύπτει πως οι παχύσαρκοι καρκινοπαθείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ενδέχεται να λαμβάνουν μικρότερες δόσεις του φαρμάκου, ανάλογες με τον σωματότυπό τους.
