ΧΤΥΠΗΣΕ (χαστούκισε), έφυγε, κρύφτηκε, ειδοποίησε φίλους του και φουσκωτούς για προστατευτική του ασπίδα (από ποιόν;) και παρουσιάστηκε.
Με μηνύσεις (μη τον προλάβουν), με στόμφο, ύφος και τουπέ. Και, βέβαια, αδικεί εαυτόν και τους ομοϊδεάτες του ο κ. Κασιδιάρης. Γιατί εκφέρει λόγο ενίοτε αληθή, τολμηρό και πειστικό, αλλά δεν κερδίζεται ο συνομιλητής αν δεν αποκαταστήσεις κλίμα εμπιστοσύνης. Να το προχωρήσουμε πως δεν κάνουν έτσι οι άντρες, κ. Κασιδιάρη;
ΚΑΙ, επειδή ο «Αρχηγός» τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Παπαδόπουλου, ας του(ς) θυμίσουμε πως η δικτατορία πολεμήθηκε από δημοκράτες, λεηλατημένους στο σώμα και την ψυχή και όχι από δειλούς και άνανδρους. Βασάνιζαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και μόνο τα θύματα τους ήξεραν. Έδερναν στην ταράτσα της «Μπουμπουλίνας» κι αν δεν τους ξετρύπωνε ο Ντεγιάννης, θα κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας, «κύριοι» και υπεράνω υποψίας.
ΤΟΥΣ βολεύει η συγκυρία και η πολιτική αλητεία των πολιτικών, ωστόσο, δεν είναι πειστικοί οι «Χρυσαυγίτες». Θα μπορούσαν να εμφανίζονται νόμιμοι, κόσμιοι και «επαναστάτες». Να καταστούν το ιδεολογικό φόβητρο των πολιτικών που μας δουλεύουν, αλλά χωρίς…ξύλο, απειλές και καμπανταηλίκια. Με αποκαλύψεις περί τον βίο και την πολιτεία πολιτικών και την αλήθεια (που μας κρύβουν) σύμμαχο, «Καλοί Σαμαρείτες» δίπλα σε αναξιοπαθούντες, ειλικρινείς, έντιμοι και θαρραλέοι. Χωρίς τα διακριτικά του τρόμου ή την κουκούλα της δειλίας. Τους είδε ο κόσμος και τρόμαξε, οι κακοποιημένοι μετανάστες που χαροπαλεύουν, οι πολιτικοί που ομοθυμαδόν τους καταδίκασαν και που φαντάζουν δίπλα τους σαν αγγελούδια.
ΚΑΙ, βέβαια, ας μην είναι…υπεραισιόδοξα τα παλικάρια με τα μπράτσα, τη στολή, τις χαιρετούρες και τις απειλές. Οι…ορατοί και οι αόρατοι δικτάτορες πέθαναν στη φυλακή και κάποιοι βασανιστές της Ασφάλειας πήγαν από σφαίρα («17Ν»). Οι δικτατορίες κλασικού τύπου ανήκουν στην ιστορία, αλλά κι αν ακόμα γίνει το…κακό, δεν θα γίνει «δια τον κομουνιστικόν κίνδυνον» και για την καλοπέραση «ημετέρων». Θα δέρνει το ίδιο τους δημοκράτες και τους φασίστες και τα «μιάσματα» δεν θα στριμώχνονται στα καράβια για τη Γυάρο. Κι αν ο μέσος έλληνας δεν υπήρξε κομουνιστής, υπήρξε αντιφασίστας, βαθιά πληγωμένος και απορφανισμένος απ’ τα θηρία του ναζισμού. Με τις μνήμες και τις αναμνήσεις του, δεν τον «κατακτάς», δεν τον προσεταιρίζεσαι ιδεολογικά και δεν θα στέρξει στη βία, σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας.
ΑΛΛΟ να γιουχάρεις κι άλλο να δέρνεις. Κι αν είσαι παλικάρι, παραδόσου και να μην κρύβεσαι. Κι αν οι «Χρυσαυγίτες» δηλώσουν πίστη στο σύνταγμα, στη δημοκρατία και τους κανόνες της, καλώς να ορίσουν-φτάνει να μην την καταχραστούν όπως οι πολιτικοί που την έκαναν αγνώριστη.
