Γράφει ο Κρατίδης Βασίλης, Μηχανικός Πληροφορικής, ΜΒΑ
Οι εκλογές πλησιάζουν με το προεκλογικό σύνθημα, στο οποίο αν όχι όλα τα περισσότερα κόμματα επικεντρώνονται, είναι αυτό της ανάπτυξης.Γιατί την χρησιμοποιούν όλοι και γιατί ως δια μαγείας λύνει το πρόβλημα της χώρας; Τι σημαίνει επί της αρχής και της ουσίας ανάπτυξη;
Θα προσπαθήσουμε να την αναλύσουμε από την οπτική των επενδύσεων και συγκεκριμένα των ΑΞΕ (Άμεσες Ξένες Επενδύσεις) που όλα τα κόμματα επικαλούνται παρουσιάζοντας αυτές ως τη λύση στην οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα. Εύλογα ίσως αν σκεφτούμε ότι οι ΑΞΕ μεταφέρουν πέρα από τα σύνορα μιας χώρας εισροές – παραγωγικούς πόρους όπως κεφάλαια και πρώτες ύλες και συγχρόνως άυλους πόρους όπως τεχνογνωσία, διοικητική και χρηματοοικονομική εμπειρία, marketing κ.α. Από την άλλη οι ΑΞΕ στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και υπό τους όρους του διεθνούς ανταγωνισμού, απολύτως λογικά τοποθετούν κεφάλαια στη χώρα που διαθέτει τα περισσότερα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
Όταν η Ελλάδα βιώνει τη δεδομένη δύσκολη οικονομική, πολιτική, κοινωνική κατάσταση και όταν σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των ΑΞΕ, προκύπτει το εξής ερώτημα: « Πόσο εφικτό είναι να προσελκύσουμε ΑΞΕ στη χώρα υπό την παρούσα κατάσταση και όταν δεν είμαστε ανταγωνιστικοί;» Και για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό πρέπει πρώτα να βρούμε την απάντηση στο ερώτημα : « Τι φταίει και δεν είμαστε ανταγωνιστικοί ως χώρα;»
Απάντηση στο ερώτημα αυτό αποτελούν μια σειρά από λόγους που άπτονται της κατάστασης που σήμερα επικρατεί στη χώρα, και συγκεκριμένα :
• Το εμπόδιο της γραφειοκρατίας και του μη επικαιροποιημένου νομοθετικού πλαισίου είναι ο πρώτος σκόπελος που θα πρέπει να προσπεράσουν οι ξένοι επενδυτές, αφού για οποιαδήποτε έναρξης επιχειρηματικής δραστηριότητας απαιτείται χρονοβόρα διαδικασία περίπου 15 διαδικαστικών σταδίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας η Ελλάδα βρίσκεται στη 119η θέση στην παγκόσμια κατάταξη το έτος 2012 ως προς τις διαδικασίες αυτές.
• Μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί στους ξένους επενδυτές και το γεγονός ότι στο τομέα των ιδιωτικοποιήσεων η χώρα μας κινείται με χαρακτηριστικά αργούς ρυθμούς χωρίς καμία συγκεκριμένη και σταθερή πολιτική ρύθμιση του θέματος, τη στιγμή που είναι καταγεγραμμένο ότι το 70% των εισροών ΑΞΕ γίνεται με εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων και όχι με την ίδρυση νέων.
• Αποτρεπτικός παράγοντας για τους ξένους επενδυτές είναι επίσης και αυτός της έλλειψης οδικών δικτύων, λιμανιών και αεροδρομίων που δεν ικανοποιούν τις απαιτήσεις των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών για γρήγορη και ασφαλή μεταφορά των εμπορευμάτων τους.
• Ένας επίσης αποτρεπτικός παράγοντας για επενδύσεις είναι και το γεγονός ότι η χώρα υστερεί σε υποδομές για νέες τεχνολογίες όσο και στο σύστημα για την αξιοποίηση και σωστή χρήση των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών. Γεγονός που επιβεβαιώνεται από την απογοητευτική βαθμολογία της Ελλάδας (4,22 με άριστα το 10 ) και τη τελευταία θέση στην οποία βρέθηκε μεταξύ των οικονομιών 25 κρατών που συμπεριλήφθησαν στο Connectivity Scorecard 2011.
• Σοβαρότατος παράγοντας που εμποδίζει τις ΑΞΕ είναι η πολιτική αστάθεια στη χώρα σε συνδυασμό με τη διαφθορά που χαρακτηρίζει το πολιτικό μας σύστημα. Δεν μπορεί να υπάρξει φιλικό επενδυτικό περιβάλλον για ΑΞΕ όταν στη χώρα δεν υπάρχει συνέχεια στην πολιτική και όταν κάθε αλλαγή κυβέρνησης σηματοδοτεί αλλαγή του θεσμικού, του νομοθετικού πλαισίου, του φορολογικού καθεστώτος, στο πλαίσιο της διαφορετικής πολιτικής κάθε κυβέρνησης και της υπεράσπισης δικών της συντεχνιακών και άλλων συμφερόντων.
• Τέλος σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και το ενδεχόμενο κοινωνικών αναταραχών που ξεκινούν από έντονες τοπικές κυρίως αντιδράσεις στο ενδεχόμενο ξένων επενδύσεων που φθάνουν μέχρι του σημείου νομικών και δικαστικών αντιπαραθέσεων ( προσφυγών ) με αποτέλεσμα τη χρονοτριβή στην υλοποίηση των επενδύσεων.
Επισημαίνοντας τα παραπάνω αντιλαμβάνεται κανείς ότι για να μπορέσει η χώρα να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά θα πρέπει να γίνουν βήματα ώστε η δημόσια διοίκηση να γίνει πιο γρήγορη, πιο ευέλικτη και σε κάθε περίπτωση να εμπνέει εμπιστοσύνη στον εκάστοτε επενδυτή. Θα πρέπει να απεγκλωβιστούμε από πρακτικές που θέλουν τις οριζόντιες περικοπές μισθών να συνηγορούν υπέρ της ανάπτυξης, όταν παγκοσμίως έχει διαπιστωθεί ότι το κόστος εργασίας δεν είναι παράγοντας που επηρεάζει τις ΑΞΕ , γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε συγκέντρωση ΑΞΕ σε αναπτυγμένες χώρες της δυτικής Ευρώπης, της βόρειας Αμερικής και ανατολικής Ασίας σε αντίθεση με υπανάπτυκτες χώρες της Αφρικής. Τα κίνητρα που προσελκύουν επενδύσεις πρέπει να αναζητηθούν αλλού και αφορούν πρωτίστως στου ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας μιας χώρας και στις πλουτοπαραγωγικές μονάδες αυτής.
