«Αγαπώ πολύ την Ελλάδα με ό,τι αυτο σημαίνει» δηλώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Αττική freepress» ο Δημήτρης Μυταράς, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους, με διεθνή καταξίωση και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).
Όσον αφορά την κατάσταση στην Ελλάδα πιστεύει πως «δεν πρέπει να περιμένουμε βοήθεια από έξω» και ότι «πρέπει να συμφωνήσουμε σοβαρά μεταξύ μας». Τέλος, για την άνοδο της Χρυσής Αυγής στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις δηλώνει ότι αυτή «ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό, διότι είναι μια αντίδραση απελπισίας» και πρέπει αυτό να το λάβουνε υπ’ όψιν τους οι πολιτικοί μας.
Ποιό είναι το μήνυμα της κρίσης;
«Είναι πως τα ερμηνεύεις και όχι πως είναι τα πράγματα. Το μήνυμα πρέπει να είναι θετικό, να υποχωρήσουνε οι προσωπικές φιλοδοξίες και όλοι μαζί να κάνουμε κάτι για την Ελλάδα».
Πιστεύετε ότι οι Ευρωπαίοι μας έχουν αποκλείσει;
«Αποκλείεται. Δεν μας έχουν αποκλείσει, διότι δεν το θελουν και δεν τους συμφέρει. Δεν μπορεί να κλαδεύουν το δέντρο στο οποίο στηρίζονται, πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί».
Ο Έλληνας τελικά τί είναι, απόγονος των αρχαίων Ελλήνων ή Καραγκιόζης;
«Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά δεν ξέρω αυτό τι σημαίνει. Σαν να ήταν ο παππούς σου σοφός ή ένας ποιητής. Έχουμε υποχρέωση να είμαστε σοβαροί άνθρωποι σαν τους αρχαίους. Ας προσπαθούμε να είμαστε περισσότερο πολιτισμένοι».
Σας τρομάζει η άνοδος της Χρυσής Αυγής;
«Η Χρυσή Αυγή ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό, διότι είναι μια αντίδραση απελπισίας και πρέπει αυτό να το λάβουνε υπ’ όψιν τους. Αυτή δεν φταίει σε τίποτα, έτσι θα είναι και ίσως γίνει και χειρότερη. Είναι μια αντίδραση, στην οποια μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις, και εγώ σκέφτομαι ότι αν κάποια στιγμή μου κόψουν κάθε τρόπο επιδότησης για οτιδήποτε, τότε θα πάω και εγώ με την Χρυσή Αυγή».
Ποιά είναι τα πράγματα, που έχετε αγαπήσει;
«Εκείνο που έχω αγαπήσει πολύ είναι η Ελλάδα. Αγαπώ τους Έλληνες, όπως είναι! Και όταν είχα πάει στο Παρίσι, το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω πίσω, δεν μου άρεσε η Γαλλία. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα με ό,τι αυτό σημαίνει, ακόμα και τους πολιτικούς της».
Οι πολιτικοί της δεν είναι το απόστημα;
«Ναι, μέχρι και τους μετανάστες εκμεταλλευτήκαμε με άσχημο τρόπο και τώρα δεν τους θέλουμε! Οι δουλειές οι δεύτερες και οι τρίτες γίνονταν από αυτούς, όταν κάποια στιγμή πληθαίνανε. Το άσχημο είναι ότι αυτοί οι δύστυχοι αναγκάζονται και να κλέψουν και να σκοτώσουν. Εγώ με γράμμα μου στον κ. Πετσάλνικο παλαιότερα είχα προτείνει να τους προωθήσουμε στην παραγωγή. Τα χρήματα που θα ξοδευόντουσαν για να τους φυλακίσουν στα κλουβιά, ας τα έδιναν στην παραγωγή. Η απάντηση ήταν πως αυτό έπρεπε να είχε μεθοδευτεί νωρίτερα. Είναι γεγονός πως οι Τούρκοι τους προωθούν εδώ για να απαλλαχθούν οι ίδιοι από το πρόβλημα. Βέβαια όταν η Γαλλία ήρθε σε παρόμοια κατάσταση με τους Αλγερινούς, τους δέχθηκε ως ισότιμους πολίτες της Γαλλίας».
Πώς η ελληνική τέχνη αντιπροσωπεύεται στο εξωτερικό;
«Οι Έλληνες καλλιτέχνες είναι άξιοι, μεσογειακοί, ζεστοί άνθρωποι, αλλά δεν συμμετέχουν στην παγκόσμια παραγωγή, καθώς το υπουργείο δεν τους προβάλλει. Έχουμε μόνο προσωπικές και μεμονωμένες προσπάθειες. Εγώ πολλές φορές έχω εκθέσει στο εξωτερικό, αλλά δε θέλησα ποτέ να ζήσω εκτός για τον λόγο ότι είμαι αθεράπευτα Έλληνας και μου αρέσουν και τα άσχημα και τα καλά της. Εκείνο που κινεί τα πάντα είναι η ανάγκη, η οποία και τους θεούς, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, πείθει. Δεν πρέπει να περιμένουμε βοήθεια από έξω. Πρέπει να συμφωνήσουμε σοβαρά μεταξύ μας κι ας μην κατηγορούμε τους Γερμανούς. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ανάγκη θα μας υποχρεώσει να κάνουμε τα πάντα για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Και μια ευχή: Τουλάχιστον να μπορούμε να τρέφουμε τον εαυτό μας. Στην κατοχή που έζησα είχαμε κάνει ένα μεγάλο κήπο και φυτέψαμε ένα σωρό πράγματα. Έτσι και τώρα μπορούμε να έχουμε τη δική μας παραγωγή, αντί να εισάγουμε για παράδειγμα στάρι από τη Ρωσία ή κρεμμύδια από την Τουρκία. Για το Θεό. Αφού μπορούμε να τα παράγουμε, γιατί αφήνουμε κάποιους να αισχροκερδούν;».
Είχατε σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια σας…
«Πέρασα πολύ άσχημα και τώρα αναρρώνω…».
Έχετε προσπαθήσει να σχεδιάσετε το διάστημα αυτό;
«Ανάψτε ένα κεράκι. Ρωτήσανε τον Νταλί “Πιστεύετε στον Θεό;” και είπε “Πότε πότε ανάβω κανένα κεράκι”».
Όσον αφορά την κατάσταση στην Ελλάδα πιστεύει πως «δεν πρέπει να περιμένουμε βοήθεια από έξω» και ότι «πρέπει να συμφωνήσουμε σοβαρά μεταξύ μας». Τέλος, για την άνοδο της Χρυσής Αυγής στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις δηλώνει ότι αυτή «ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό, διότι είναι μια αντίδραση απελπισίας» και πρέπει αυτό να το λάβουνε υπ’ όψιν τους οι πολιτικοί μας.
Ποιό είναι το μήνυμα της κρίσης;
«Είναι πως τα ερμηνεύεις και όχι πως είναι τα πράγματα. Το μήνυμα πρέπει να είναι θετικό, να υποχωρήσουνε οι προσωπικές φιλοδοξίες και όλοι μαζί να κάνουμε κάτι για την Ελλάδα».
Πιστεύετε ότι οι Ευρωπαίοι μας έχουν αποκλείσει;
«Αποκλείεται. Δεν μας έχουν αποκλείσει, διότι δεν το θελουν και δεν τους συμφέρει. Δεν μπορεί να κλαδεύουν το δέντρο στο οποίο στηρίζονται, πρέπει να προχωρήσουμε όλοι μαζί».
Ο Έλληνας τελικά τί είναι, απόγονος των αρχαίων Ελλήνων ή Καραγκιόζης;
«Είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, αλλά δεν ξέρω αυτό τι σημαίνει. Σαν να ήταν ο παππούς σου σοφός ή ένας ποιητής. Έχουμε υποχρέωση να είμαστε σοβαροί άνθρωποι σαν τους αρχαίους. Ας προσπαθούμε να είμαστε περισσότερο πολιτισμένοι».
Σας τρομάζει η άνοδος της Χρυσής Αυγής;
«Η Χρυσή Αυγή ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό, διότι είναι μια αντίδραση απελπισίας και πρέπει αυτό να το λάβουνε υπ’ όψιν τους. Αυτή δεν φταίει σε τίποτα, έτσι θα είναι και ίσως γίνει και χειρότερη. Είναι μια αντίδραση, στην οποια μας οδήγησαν οι κυβερνήσεις, και εγώ σκέφτομαι ότι αν κάποια στιγμή μου κόψουν κάθε τρόπο επιδότησης για οτιδήποτε, τότε θα πάω και εγώ με την Χρυσή Αυγή».
Ποιά είναι τα πράγματα, που έχετε αγαπήσει;
«Εκείνο που έχω αγαπήσει πολύ είναι η Ελλάδα. Αγαπώ τους Έλληνες, όπως είναι! Και όταν είχα πάει στο Παρίσι, το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω πίσω, δεν μου άρεσε η Γαλλία. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα με ό,τι αυτό σημαίνει, ακόμα και τους πολιτικούς της».
Οι πολιτικοί της δεν είναι το απόστημα;
«Ναι, μέχρι και τους μετανάστες εκμεταλλευτήκαμε με άσχημο τρόπο και τώρα δεν τους θέλουμε! Οι δουλειές οι δεύτερες και οι τρίτες γίνονταν από αυτούς, όταν κάποια στιγμή πληθαίνανε. Το άσχημο είναι ότι αυτοί οι δύστυχοι αναγκάζονται και να κλέψουν και να σκοτώσουν. Εγώ με γράμμα μου στον κ. Πετσάλνικο παλαιότερα είχα προτείνει να τους προωθήσουμε στην παραγωγή. Τα χρήματα που θα ξοδευόντουσαν για να τους φυλακίσουν στα κλουβιά, ας τα έδιναν στην παραγωγή. Η απάντηση ήταν πως αυτό έπρεπε να είχε μεθοδευτεί νωρίτερα. Είναι γεγονός πως οι Τούρκοι τους προωθούν εδώ για να απαλλαχθούν οι ίδιοι από το πρόβλημα. Βέβαια όταν η Γαλλία ήρθε σε παρόμοια κατάσταση με τους Αλγερινούς, τους δέχθηκε ως ισότιμους πολίτες της Γαλλίας».
Πώς η ελληνική τέχνη αντιπροσωπεύεται στο εξωτερικό;
«Οι Έλληνες καλλιτέχνες είναι άξιοι, μεσογειακοί, ζεστοί άνθρωποι, αλλά δεν συμμετέχουν στην παγκόσμια παραγωγή, καθώς το υπουργείο δεν τους προβάλλει. Έχουμε μόνο προσωπικές και μεμονωμένες προσπάθειες. Εγώ πολλές φορές έχω εκθέσει στο εξωτερικό, αλλά δε θέλησα ποτέ να ζήσω εκτός για τον λόγο ότι είμαι αθεράπευτα Έλληνας και μου αρέσουν και τα άσχημα και τα καλά της. Εκείνο που κινεί τα πάντα είναι η ανάγκη, η οποία και τους θεούς, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, πείθει. Δεν πρέπει να περιμένουμε βοήθεια από έξω. Πρέπει να συμφωνήσουμε σοβαρά μεταξύ μας κι ας μην κατηγορούμε τους Γερμανούς. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ανάγκη θα μας υποχρεώσει να κάνουμε τα πάντα για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Και μια ευχή: Τουλάχιστον να μπορούμε να τρέφουμε τον εαυτό μας. Στην κατοχή που έζησα είχαμε κάνει ένα μεγάλο κήπο και φυτέψαμε ένα σωρό πράγματα. Έτσι και τώρα μπορούμε να έχουμε τη δική μας παραγωγή, αντί να εισάγουμε για παράδειγμα στάρι από τη Ρωσία ή κρεμμύδια από την Τουρκία. Για το Θεό. Αφού μπορούμε να τα παράγουμε, γιατί αφήνουμε κάποιους να αισχροκερδούν;».
Είχατε σοβαρό πρόβλημα με τα μάτια σας…
«Πέρασα πολύ άσχημα και τώρα αναρρώνω…».
Έχετε προσπαθήσει να σχεδιάσετε το διάστημα αυτό;
«Ανάψτε ένα κεράκι. Ρωτήσανε τον Νταλί “Πιστεύετε στον Θεό;” και είπε “Πότε πότε ανάβω κανένα κεράκι”».
