Μέσα όμως σε αυτόν τον κυκεώνα, ένα, ακόμα πιο μελανό, γνώρισμα των εκλογών μας είναι η λεγόμενη πατριδοκαπηλία. Ένα γνώρισμα που έχει εισχωρήσει σε όλο το πολιτικό γίγνεσθαι, από τους λόγους στα τηλεοπτικά πάνελ, σε μια ομιλία μέχρι και την απορρέουσα φιλοσοφία ολόκληρων προγραμμάτων. Όποιος πουλάει πατρίδα δε χάνει λένε οι image makers και πόσο μάλλον στο σήμερα. Όσο περισσότερο πατρίδα τόσο ευκολότερα γίνεσαι ο «δικός μας άνθρωπος». Άλλωστε σε καιρούς ανασφάλειας, σε εποχές αστάθειας και πολιτικής αναξιοπρέπειας, σε στιγμές κοινωνικής κατάθλιψης γεννόνται οι μεγαλύτεροι, οι χειρότεροι Εφιάλτες. Και όπως έχει δείξει η ιστορία μας, οι πιο επώδυνες εθνικές τραγωδίες.
Η πατριδοκαπηλία παραδοσιακά χρησιμοποιείται από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και σχηματισμούς. Στην προσπάθεια δε για την υφαρπαγή ψήφων επιστρατεύονται σημαίες, σημαιάκια, εθνικοπατριωτικά συνθήματα, κηρύγματα «μίσους» για μετανάστες, ιστορικές διαστρεβλώσεις, ο εθνικός ύμνος, μέχρι και απειλές κατά της ζωής... Διχασμός. Επικίνδυνες καταστάσεις! Δεν είναι πρωτάκουστα πράγματα. Tα ζούμε όμως αμήχανα και απλά αναμένουμε τον κρότο...
Η αλόγιστη όξυνση και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα αναμένεται να ενταθεί και μετά τις 17 του Ιούνη. Ο λαός οφείλει να δώσει λύση και κατεύθυνση στη χώρα. Τώρα όμως, γιατί το πρόβλημα είναι ότι οι υποψήφιοι τιμονιέρηδες δεν προτίθενται να συνεννοηθούν στοιχειωδώς για να προκύψει μία κυβέρνηση οποιασδήποτε μορφής, που θα τρέξει να καλύψει το «κάψιμο» μιας ολόκληρης παραγωγικά γενιάς. Είτε από προσωπικό, κομματικό τυχοδιωκτισμό ή ότι άλλο, η χώρα μοιάζει να οδηγείται σε τρίτη (ναι καλά διαβάσατε) εκλογική αναμέτρηση. Υπάρχουν περιθώρια; Δε το ξέρω, αλλά η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται ειρωνικά...
Πόσες αντοχές ακόμα Μπ-Ελλάδα mou; Που πάμε;
http://e-gnomes.blogspot.gr
