ΕΧΕΙ η ΕΟΚ την ιστορία της και η Ε.Ε. τη δικιά της. Πέρασε από στάδια ως ιδέα, γοήτευσε πως στήνονται οι «Ηνωμένες Πολιτείες» της Ευρώπης, ωστόσο, στη...
«Γηραιά Ήπειρο» δεν ήρθε κόσμος απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα για να τον βάλει σε τάξη ο σερίφης και η ηλεκτρική καρέκλα.
ΚΙ αν βρεθήκαμε, ως Ελλάδα, στην «πρόσοψη» και μας γοήτευσε κι εμάς η ιδέα της ένταξή μας, υπήρξαν και ρεαλιστές-ευρωσκεπτικιστές, με τους φόβους, τις επιφυλάξεις και τις φοβίες τους. «Θα μας αλλοτριώσουν οι ξένοι» κι είχαν δίκαιο. Κι αν τους συνέφερε να ξεχάσουμε τα «Δεκεμβριανά», την Κατοχή και τους ηθικούς αυτουργούς του Εμφυλίου μας, το πέτυχαν σ’ ένα βαθμό κι εμείς δεν το…προσέξαμε. Το είδαμε οικονομικά και μόνο, έχοντας αγαπήσει παράφορα το ευρώ τους που έγινες και ευρώ μας. Δεν μας τρόμαξε η επαπειλούμενη αλλοτρίωσή μας ως Έθνος και Ιστορία και το μάτι ξεκόλλησε απ’ τα ήθη και τις παραδόσεις μας, για να κολλήσει στο εισαγόμενο χρήμα. Με τον τουρισμό «ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως» να μας επιτρέπει να νοικιάζουμε και το κοτέτσι μας στους…κουτόφραγκους.
ΑΥΤΑ, λοιπόν, τα μάρκα τους και τα δολάρια γεννούσαν της δραχμής την ηδονή, ωστόσο, μας έτρωγε η ιδέα μη γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Μέχρι που ήρθε το ευρώ και γέμισε τις τσέπες του ρωμιού, που ένιωσε άνετος και…ευρωπαίος. Με τις εξόδους του στο εξωτερικό και επί «ίσοις όροις» με τον ευρωπαίο που δεν ένιωθε πια αφέντης. Δεν γίναμε…γκαρσόνια τους, το ξέρουν και το ξέρουμε και μόνο το αύριο δεν ξέρουμε. Με τους κινδύνους του - και δεν κινδυνολογούμε.
ΕΡΧΕΤΑΙ αύριο η δραχμή, η έξοδος και η απομόνωση. Ξαναγινόμαστε «Μικρά και Τιμία Ελλάδα», με το μάτι να (ξανα)πέφτει στο ευρώ τους. Καρφώνεται στη τσέπη του τουρίστα για να την αδειάσει με την πρώτη ευκαιρία και να κάνει τα ευρώ δραχμούλες που θα φτουρίσουν «μέσα». Μ’ αυτήν, λοιπόν, τη λύσσα του κέρδους και σε κόσμο που τον κάναν’ ύλη και συμφέρον, έγινες (θα γίνεις) γκαρσόνι των Ευρωπαίων και δεν το πήρες μυρουδιά.
ΤΟΤΕ θα νιώσει αφέντης ο ευρωπαίος στη Χώρα μας και δεν τον πιάνεις από απαιτήσεις και ειρωνεία. Κι εμείς, ως έλληνες «περήφανοι» που σκάψαμε τον λάκκο μας, θα βρεθούμε υποπόδιο (των ποδών τους), τα ακίνητά μας σε διαδικασία ξεπουλήματος και τη δραχμούλα μας ανίσχυρη να αντισταθεί στο ευρώ τους. Όντως, γκαρσόνια της Ευρώπης. Με την…αξία μας. Και με την κουταμάρα μας.
