Η Βρετανία θέλει να διασφαλίσει, ότι οι προστατευτικοί μηχανισμοί θα τεθούν σε λειτουργία για την προστασία του χρηματοπιστωτικού της τομέα, εάν η ευρωζώνη προχωρήσει προς τη συγκρότηση “τραπεζικής ένωσης”, δήλωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζορτζ Οσμπορν.
Ο κ. Φίλιπ Σατλ, υποστήριξε ότι μία παρόμοια “τραπεζική ένωση”, θα προϋπέθετε σημαντικές παραχωρήσεις “κρατικής κυριαρχίας”, κάτι που απομακρύνει την υλοποίησή της, επειδή «η δημοσιονομική (φορολογική) ένωση και η τραπεζική ένωση είναι πολύ παρόμοιες έννοιες».
Αυτό το σημείο της δήλωσης του κ. Φιλίπ Σάτλ, το επισημαίνω, διότι αποτελεί και τον “πυρήνα” της αντίληψης των Τραπεζιτών, περί του τί σημαίνει δημοσιονομική ένωση των κρατών μελών της ΕΕ, της ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, και της σχέσης της, με την Τραπεζική ένωση στην ΕΕ, η οποία αφορά, σε τελική ανάλυση, ένωση ιδιωτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών.
Γιατί η “Τραπεζική ένωση”, να απαιτεί παραχώρηση κρατικής κυριαρχίας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική κυριαρχία των κρατών μελών της ΕΕ ;;;
Διότι η δημοσιονομική ένωση της ΕΕ είναι προφανές ότι αποτελεί διαφορετική έννοια από την Τραπεζική Ένωση, το αντίθετο είναι “ευσεβής πόθος” ή “ευσεβής στόχος”, ή και τα δύο, των Τραπεζιτών.
"Θα αντλήσει όφελος η ΕΕ, από έναν μηχανισμό, ο οποίος πρόσκαιρα θα στηρίξει την ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών της, χωρίς όμως την ίδια ώρα να μεταβάλλονται τα δημόσια οικονομικά μεγέθη», δήλωσε ο κ. `Αντερσον στο Γαλλικό πρακτορείο. «Τούτο αποτελεί ένα βήμα προς μια τραπεζική ένωση».
Δηλαδή θα δημιουργηθεί ένας “μηχανισμός”, ο οποίος θα στηρίξει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πρόσκαιρα, και μόνον, ούτως ώστε να ισχυροποιηθούν περαιτέρω, χωρίς όμως την ίδια ώρα αυτός ο μηχανισμός, να επηρεάζει, δηλ. να μεταβάλλει, τα δημόσια οικονομικά μεγέθη κάθε κράτους-μέλους, ή ολοκλήρου της ΕΕ, είτε πρός το καλό, είτε πρός το κακό.
Σε συνέντευξή του στο δίκτυο BBC Radio 4 ο Τζορτζ Οσμπορν, ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, κάλεσε την ευρωζώνη να χρησιμοποιήσει τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να χρηματοδοτήσει την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών.
Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διεύθυνσης του IIF, κ. Τζέφρι `Αντερσον, ο οποίος έκρινε ότι η παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ, την πρώτη Ιουλίου διαδέχεται το Ευρωπαϊκό Ταμείο χρηματο-πιστωτικής Σταθερότητας ΕΤΧΣ) για να ανακεφαλαιοποιηθούν ισπανικές τράπεζες, «αποτελεί τον προθάλαμο προς μια τραπεζική ένωση σε επίπεδο ευρωπαϊκό».
Απαιτούνται αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη και την αποφυγή μελλοντικών “σφαλμάτων” και “διασώσεων”, με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, υποστήριξε σήμερα ο Μισέλ Μπαρνιέ, Επίτροπος της ΕΕ αρμόδιος για τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τον ανταγωνισμό.
Τί γνωρίζει άραγε, ο κ. Μισέλ Μπαρνιέ, ο αρμόδιος Επίτροπος της ΕΕ για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, δηλ. Τις Τράπεζες, περί της “διάσωσης” και των “σφαλμάτων” του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος, τα οποία πλέον πρέπει να αποφύγουμε στο μέλλον ;;;
Υπάρχει πιεστική ανάγκη η ΕΕ να απομακρυνθεί από την «τρέχουσα κατάσταση, στην οποία η μοίρα των δημοσιονομικών είναι συνδεδεμένη σε υπερβολικό βαθμό με εκείνη των τραπεζών», υποστήριξε ο κ. Μισέλ Μπαρνιέ σε άρθρο γνώμης το οποίο δημοσιεύεται στην εφημερίδα “The Times” στό Λονδίνο.
«Έχουμε ευθύνη να προετοιμαστούμε για το μέλλον και να διασφαλίσουμε ότι θα αποφύγουμε το λάθος να έχουμε τράπεζες που διασώζονται από τους φορολογούμενους πολίτες, ή να τους επιτρέπουμε να παραμένουν στην αγορά ως ατυχείς νεκροζώντανες τράπεζες», τόνισε ο κ. Μισέλ Μπαρνιέ.
Μήπως οι “νεκροζώντανες τράπεζες”, και το “υπηρετικό τους πολιτικό προσωπικό”, προκαλέσαν την “χρεοκοπία” της χώρας μας ;;;
Απο ποιό νόμο ή απο ποιό ηθικό δικαίωμα, ή άλλη νομοτελειακή συνθήκη, πηγάζει η υποχρέωση του κράτους να “στηρίζει” προνομιακά, τίς υπο πτώχευση ιδιωτικές εταιρείες ή χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς ή Τράπεζες, οι οποίοι μάλιστα διαχειρίζονται τον “πλούτο” των πολιτών, “ελέω θεού” και ανέλεγχτα ;;;
Υπέρ της εποπτείας των τραπεζών σε κεντρικό επίπεδο και κατά τρόπο ώστε να μην παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο τα εθνικά συμφέροντα, τάχθηκε η Καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ, λίγο πριν από την συνάντησή της με τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στο Βερολίνο, στο πλαίσιο της προετοιμασίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που θα πραγματοποιηθεί στο τέλος του μήνα.
«Ο κόσμος θέλει να γνωρίζει πως φανταζόμαστε την πολιτική Ένωση, η οποία συνοδεύει την Νομισματική Ένωση», σημείωσε η κυρία Μέρκελ, για να υπογραμμίσει και ο κ. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, την σημασία λήψης άμεσων μέτρων βραχυπρόθεσμης προοπτικής, τα οποία θα δείξουν τόσο στους πολίτες όσο και στις αγορές ότι «είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να διασφαλίσουμε την σταθερότητα του ευρώ».
Σήμερα στην εφημερίδα Handelsblatt, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επαναλαμβάνει ότι, πριν γίνει λόγος για “ευρωομόλογα” και “τραπεζική ένωση”, μία πραγματική δημοσιονομική ένωση είναι αναγκαία για την ευρωζώνη, η οποία θα συνιστά ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο.
Το σχέδιο περιλαμβάνει την “διάσωση των Τραπεζιτών” κατόπιν την “ισχυροποίησή τους” και τέλος τον πολιτικό και κοινωνικό “έλεγχο” και το αποκλειστικό κέρδος των Τραπεζιτών στην ΕΕ.
"Αυτό το οποίο καταδεικνύει η επιτοκιακή ψαλίδα (σπρέντ με δεκαετή γερμανικά ομόλογα) είναι ότι η πόρτα των αγορών δεν είναι ανοικτή για την Ισπανία", δήλωσε ο κ. Κριστομπάλ Μοντόρο, ο υπουργός Προϋπολογισμού της Ισπανίας.
"Αυτή η επιτοκιακή ψαλίδα δείχνει ότι ως χώρα έχουμε πρόβλημα πρόσβασης, επί του παρόντος, στις αγορές για την αναχρηματοδότηση του χρέους μας", είπε ο κ. Κριστομπάλ Μοντόρο.
Οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ, ενέκριναν σήμερα ομόφωνα, τους νέους κανονισμούς σχετικά με την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για να αντισταθμιστούν οι κίνδυνοι από μελλοντικές οικονομικές κρίσεις, κάτι που έφερε την Ευρωπαική Ένωση πιο κοντά στην υιοθέτηση της λεγόμενης συμφωνίας Βασιλεία III.
Οι 8.300 τράπεζες στην ΕΕ, αναμένεται να επηρεαστούν από τους νέους κανόνες, που τις αναγκάζουν να διατηρούν περισσότερα κεφάλαια, καλύτερης "ποιότητας" (tier 1), και να αυξάνουν τη ρευστότητά τους, ώστε να πλήττονται λιγότερο από δυνητικές οικονομικές κρίσεις.
Η συμφωνία Βασιλεία III καλεί ταυτόχρονα τις τράπεζες, να επιτηρούνται σε ό,τι αφορά τη ρευστότητά τους και το επίπεδο μόχλευσής τους.
Γιατί άραγε δεν ανακοινώνεται απο τούς υπεύθυνους κυβερνώντες έως σήμερα ποιές Τράπεζες στην Ελλάδα ήταν υπερμοχλευμένες “overleveraged”, και τι αφορά η ανακεφαλαιοποίηση ώς οικονομική διαδικασία ;;;
Ποιές Τράπεζες μειώσαν τον κίνδυνο κατάρρευσής τους, τον κίνδυνο χρεοκοπίας τους, απο τίς συνεχείς κρατικές ενισχύσεις, την ένταξή τους στο PCI+, την “εν κρυπτώ” ανακεφαλαιοποίησή τους, τίς ενέσεις ρευστότητος, τις οποίες έλαβαν τα τελευταία τρία (3) χρόνια απο το Ελληνικό Δημόσιο ;;;
Ο Έλληνας πολίτης δικαιούται να γνωρίζει, πολύ απλά διότι αυτός πληρώνει την διάσωση των Τραπεζιτών, και οι νέοι κυβερνήτες οφείλουν να ανταποκριθούν σε αυτήν του την απαίτηση.
Οι νέοι κανονισμοί υποτίθεται ότι θα αρχίσουν να εφαρμόζονται σταδιακά από το 2013, στο πλαίσιο των προσπαθειών αποφυγής οικονομικών κρίσεων εξαιτίας των τραπεζών, όπως εκείνη που είχε πυροδοτήσει η Lehman Brothers το 2008, και μείωσης του κινδύνου να απαιτηθεί "διάσωση", ή έκτακτος κρατικός δανεισμός, στις τράπεζες.
Ο τρόπος που οι τράπεζες απεικονίζουν την έκθεσή τους στο κρατικό χρέος με βάση τις προβλέψεις της Βασιλείας ΙΙΙ "δεν είναι ο ιδανικός" καθώς το χρέος δεν είναι πλέον τελείως ακίνδυνο, δήλωσε το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Klaas Knot.
Και για να έρθουμε στο ζητούμενο, εάν το χρέος είναι κρατικό ή δημόσιο ή ιδιωτικό όπως αρέσκονται κάποια “παπαγαλάκια” της ενημέρωσης να υποστηρίζουν.
Η διαδικασία έχει ώς εξής, το Ελληνικό δημόσιο για να καλύψει το έλλειμά του στούς “άτυχους” προυπολογισμούς του, εξέδιδε “ομολογίες” και τίς “πουλούσε στην αγορά με επιτόκια μερικώς ή εξ ολοκλήρου προεισπρατόμενα και χρονική διάρκεια αναλόγως του “ομολόγου”.Αυτά τα “ομόλογα” τα αγοράζαν οι Τράπεζες, εγχώριες ή ξένες, ή ανάλογοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, διότι είχαν “ευνοικά-υψηλά” επιτόκια και συνοδευόταν απο την κρατική εγγύηση, επομένως αποτελούσαν πολύ καλή επένδυση για τους Τραπεζίτες.
Αυτή η διαδικασία συνεχιζόταν (της αγοράς των ομολόγων), για πάρα πολλά χρόνια, έως ότου, κάτι συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2009, και το Ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να “πουλήσει” τα “ομόλογά του, ή κάποιοι αποφασίσαν αλλιώς, ούτως ώστε να μην μπορέσει να εισπράξει χρήματα για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος του.
Μήπως αυτοί οι οποίοι αποφασίσαν να στερήσουν την δυνατότητα αναχρηματοδότησης του χρέους, και την μη σταδιακή αλλά βίαιη αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας, ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία ή είχαν συμφέροντα ικανοποιούμενα αναλόγως, με την πληρωμή των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS) ;;;
Οι πιστωτές μας (οι Τράπεζες) αποφάσισαν για "δικούς τους λόγους", ή εξ αντικειμενικής δυσκολίας, μη ύπαξης ανάλογης ρευστότητας, ότι δεν δύνανται πλέον να αγοράζουν “ομόλογα” του Ελληνικού Δημοσίου, ή ζητούσαν υπέρμετρα υψηλά επιτόκια, και επομένως το Ελληνικό δημόσιο έπρεπε να στραφεί αλλού, στίς διεθνείς αγορές και οργανισμούς και μέσω “δημοπρασιών” να προσπαθήσει να αντλήσει κεφάλαια, δηλαδή να πουλήσει τα ομόλογά του, να εισπράξει χρήματα για να αναχρηματοδοτήσει το συνεχώς αυξανόμενον χρέος.
Τοιουτοτρόπως εχόντων των πραγμάτων η πορεία πρός την χρεοκοπία της χώρας ήταν πλέον μαθηματικώς προδιαγεγραμμένη, διότι η έκθεση σε διεθνείς τοκογλύφους ήταν πλέον δεδομένη, σε μία "συναλλαγή" χωρίς κανόνες και ηθική.Ο Τζώρτζ Σόρος "φίλος" του ΓΑΠ, γεννηθείς στις 12 Αυγούστου του 1930 με το πραγματικό όνομα György Schwartz είναι εβραίος Ουγγρο-αμερικανός κερδοσκόπος, επενδυτής, επιχειρηματίας, κτλ.
Δυστυχώς για την χώρα μας οι “ηγέτες” της, την δεδομένη στιγμή ήταν μικρότεροι των περιστάσεων και βέβαια προσπαθούσαν με “ψέμματα” και συμφωνίες υποτέλειας (Μνημόνια Ι και ΙΙ) να την “σώσουν” και να σωθούν οι ίδιοι.
Το τί μέλλει γενέσθαι ακριβώς, ουδείς δύναται να γνωρίζει, όμως το βέβαιον είναι ότι ο Ελληνικός λαός θα επιβιώσει, όπως έκανε ανά τούς αιώνες της Ιστορίας του, και θα αποδώσει δικαιοσύνη, σε εκεινα τα “λαμόγια” που τόλμησαν να “παίξουν” με το μέλλον των παιδιών του, το μέλλον των επόμενων γενεών των Ελλήνων.
