Ο κ. Σόιμπλε είπε πολλά. Κατηγόρησε την Ελλάδα για καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις που έχει δεσμευτεί να προωθήσει, μέσω των δυο Μνημονίων που υπεγράφησαν μετά το 2010 και την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας. Επεσήμανε ότι η Αθήνα απέχει πολύ από τους στόχους, που, αν είχε πετύχει, θα μπορούσε δικαιωματικά να προσδοκά χαλάρωση του προγράμματος λιτότητας. Και δεν έκρυψε τη βαθιά ενόχλησή του, στα όρια της… απέχθειας, για τις εκλογές.
Απέδωσε στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, δηλαδή για την αναμέτρηση της 6ης Μαϊου και εκείνη της 17ης Ιουνίου, τις σοβαρές καθυστερήσεις που διαπιστώνονται στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Φυσικά, έχει δίκιο. Στο σκέλος της προεκλογικής περιόδου. Μόνο που… ξεχνά τι προηγήθηκε. Τους μήνες που στην εξουσία βρέθηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου. Μήπως… χάσαμε κάτι, και εκείνη την περίοδο προωθήθηκαν μεταρρυθμίσεις; Φυσικά όχι.
Γιατί λοιπόν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εστιάζει στο θέμα των εκλογών; Μα προφανώς επειδή του προκαλούν ενόχληση. Οι εκλογές, οι δημοκρατικές διαδικασίες, το δικαίωμα ενός λαού να αποφασίσει για το ποιος και πως θα τον κυβερνήσει. Έννοιες που έχουν τις ρίζες τους στην Αρχαία Ελλάδα. Δεν έχουν όμως παρά μικρή σχέση με τη διαχρονική κουλτούρα της Γερμανίας.
statesmen.gr
