Στη δίνη της κρίσης ο παράγοντας «περιβάλλον» δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μία πολυτέλεια, ως ανασταλτικός παράγοντας της ανάπτυξης.
Υποστηρίζουμε ότι, ειδικά στην εποχή αυτή, οι "πράσινες πολιτικές" προσφέρουν πολλές εναλλακτικές λύσεις στην αναπτυξιακή διέξοδο, δημιουργούν θέσεις εργασίας, μπορούν να αναζωογονήσουν εγκαταλειμμένες περιοχές, να συγκρατήσουν τομείς της οικονομίας από την πλήρη κατάρρευση, να δημιουργήσουν ένα "κοινωνικό εισόδημα" που μπορεί να λειτουργήσει ανακουφιστικά για ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Η «φτηνή ανάπτυξη», που παρήγαγε ένα πρότυπο υπερεκμετάλλευσης έως και εξάντλησης του φυσικού, ιστορικού και κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας, δεν είναι μόνο τεχνικά αδύνατη, πλέον, αλλά και ανεπιθύμητη.
Υποστηρίζουμε πως από το δόγμα «το περιβάλλον κοστίζει» πρέπει να περάσουμε στην αντίληψη ότι η «προστασία συμφέρει».
Στη φάση αυτή, η χώρα πρέπει να επανεξετάσει και όλο το πλαίσιο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, εκεί που τίθενται οι βάσεις της οικολογικής συνείδησης, αλλά και που δεινοπαθεί μέσα στη δίνη των εισαγωγικών.
Για να αλλάξει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή συζήτηση και καταγραφή σε επίπεδο προγραμματικής συμφωνίας, μεταξύ των κομμάτων, των αρχών της περιβαλλοντικής στρατηγικής της χώρας για τα επόμενα 10 χρόνια, χωρίς ευχολόγια, αλλά με στόχους μετρήσιμους, κατευθύνσεις που εμπεριέχουν τις αρχές της ευρωπαϊκής πολιτικής και τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
Υποστηρίζουμε ότι, ειδικά στην εποχή αυτή, οι "πράσινες πολιτικές" προσφέρουν πολλές εναλλακτικές λύσεις στην αναπτυξιακή διέξοδο, δημιουργούν θέσεις εργασίας, μπορούν να αναζωογονήσουν εγκαταλειμμένες περιοχές, να συγκρατήσουν τομείς της οικονομίας από την πλήρη κατάρρευση, να δημιουργήσουν ένα "κοινωνικό εισόδημα" που μπορεί να λειτουργήσει ανακουφιστικά για ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας.
Η «φτηνή ανάπτυξη», που παρήγαγε ένα πρότυπο υπερεκμετάλλευσης έως και εξάντλησης του φυσικού, ιστορικού και κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας, δεν είναι μόνο τεχνικά αδύνατη, πλέον, αλλά και ανεπιθύμητη.
Υποστηρίζουμε πως από το δόγμα «το περιβάλλον κοστίζει» πρέπει να περάσουμε στην αντίληψη ότι η «προστασία συμφέρει».
Στη φάση αυτή, η χώρα πρέπει να επανεξετάσει και όλο το πλαίσιο της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, εκεί που τίθενται οι βάσεις της οικολογικής συνείδησης, αλλά και που δεινοπαθεί μέσα στη δίνη των εισαγωγικών.
Για να αλλάξει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή συζήτηση και καταγραφή σε επίπεδο προγραμματικής συμφωνίας, μεταξύ των κομμάτων, των αρχών της περιβαλλοντικής στρατηγικής της χώρας για τα επόμενα 10 χρόνια, χωρίς ευχολόγια, αλλά με στόχους μετρήσιμους, κατευθύνσεις που εμπεριέχουν τις αρχές της ευρωπαϊκής πολιτικής και τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.
