Η πολιτική ωμότητα με την οποία το Βερολίνο σπρώχνει την Ισπανία στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, επιδιώκοντας η διεθνής βοήθεια προς τη Μαδρίτη να μην περιοριστεί στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της, αλλά να αφορά το σύνολο της οικονομίας της, θυμίζει έντονα τις ιστορικές ραδιουργίες του Μέτερνιχ. Απέναντι στον οποίο, μονάχα ο Ιωάννης Καποδίστριας, ως δεξί χέρι του Τσάρου της Ρωσίας, μπορούσε να ορθώσει πειστικό αντίλογο.
Σαν σήμερα λοιπόν, για να θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες του Κλέμενς φον Μέτερνιχ, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου της Βιέννης. Στις 9 Ιουνίου του 1815. Ένα Συνέδριο το οποίο οδήγησε σε αναδιάταξη τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, μετά την ήττα του Ναπολέοντα, που άφησε την Αυστρία, την Πρωσία, την Αγγλία και τη Ρωσία σε ρόλο… αφεντικού της ηπείρου μας. Με την ηττημένη Γαλλία να μπαίνει… από το παράθυρο στο μοίρασμα της εξουσίας, χάρη στους επιδέξιους χειρισμούς του Ταλλεϋράνδου.
Εκείνο το Συνέδριο, που γέννησε την Ιερή Συμμαχία, ήθελε να διασφαλίσει ότι, ποτέ στο μέλλον, δεν θα εμφανιζόταν ξανά ένας Ναπολέων. Κυρίως όμως, ότι ποτέ στο μέλλον δεν θα υπήρχαν Επαναστάσεις των λαών, όπως η Γαλλική.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται η… ταμπακιέρα. Γι’ αυτό και η Μέρκελ μοιάζει με τον Μέτερνιχ, ή μάλλον προσπαθεί μάταια να τον μιμηθεί. Η Γερμανίδα Καγκελάριος δεν θέλει να ζήσει μια επανάσταση συνειδήσεων, που θα επαναφέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση στην ορθή πορεία της. Και θα ανακτήσει το όραμα μιας Ευρώπης των λαών, σε αντίθεση με την Ευρώπη των γραφεικρατών ή των… γερμανικών συμφερόντων.
Ο Μέτερνιχ βεβαίως ηττήθηκε. Και διέφυγε κυνηγημένος. Η Μέρκελ αλήθεια, που ποντάρει και πιστεύει ότι μπορεί η τύχη της να είναι διαφορετική; Ειδικά όταν αποτελεί έναν… ημιτελή κλώνο του Αυστριακού πολιτικού και διπλωμάτη;
statesmen.gr
