Ποια όμως υπήρξαν τα αντίπαλα καταιγιστικά σχόλια που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την κοινή γνώμη,
τα οποία εστιάστηκαν αποκλειστικά στο οικονομικό μέρος που φυσικά συνίσταται σε επαχθείς αποικιακούς και εξευτελιστικούς όρους, που όχι μόνο μας εξοντώνουν οικονομικά και κοινωνικά αλλά συγχρόνως μας προσβάλλουν βαθύτατα ως λαό και μας περιφρονούν ως ελεύθερο και κυρίαρχο έθνος.
Παρέλειψε όμως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τον κύριο, τον μέγιστο, τον βασικό λόγο για τον οποίο θα πρέπει να καταγγελθεί αυτό το επαίσχυντο Μνημόνιο. Και αυτός είναι η επανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας!
Και διερωτώμαι: πώς είναι δυνατόν να ξέχασαν ομαδικά όλοι οι σημαίνοντες Έλληνες (κόμματα, τύπος, συνδικάτα, ενώσεις), ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε στους δανειστές μας το
δικαίωμα να μη μας θεωρούν ανεξάρτητους και επομένως απολύτως εξαρτημένους από τα συμφέροντα και τις εντολές τους, εξ ου και οι εξευτελιστικές επιθέσεις που δέχεται η χώρα μας εκ μέρους των Λαγκάρντ, Μέρκελ, Σόϊμπλε, Μπαρόζο κλπ. κλπ., που δικαιωματικά μας θεωρούν κτήματά τους Γι’ αυτό και ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε προ ημερών: «Εμείς δεν παραχωρήσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία όπως οι Έλληνες».
Ομολογώ ότι με προβληματίζει αυτή η «εθνική τύφλωση» μπροστά σε πιθανές και εντελώς ρεαλιστικές λύσεις που δεν μπορεί να είναι τυχαία αλλά κρύβει στο βάθος κάποιο αόρατο φόβο για τις λέξεις «Εθνική Ανεξαρτησία», «Ρωσία», «Κίνα», «Ελευθερία οικονομικών σχέσεων με χώρες εκτός των ΗΠΑ και της Ευρώπης». Φόβο για ποιο λόγο και έναντι ποιων;
Για όσο καιρό ισχύει ο Μνημόνιο, πρέπει όλοι οι Έλληνες να ντρέπονται, γιατί εγώ τουλάχιστον δεν γνωρίζω στην ιστορία άλλο λαό που να παρέδωσε την Εθνική του Ανεξαρτησία και να δέσμευσε ολόκληρη την εθνική περιουσία για λίγα αργύρια. Με άλλα λόγια μας πούλησαν και γι’ αυτό το λόγο είναι υποκριτικό να διαμαρτυρόμαστε όταν μας υβρίζουν, αφού εμείς οι ίδιοι βγάλαμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.
Χαιρετίζω λοιπόν για άλλη μια φορά την απόφαση του Τσίπρα που με την καταγγελία του Μνημονίου μας απαλλάσσει και από μια άλλη σημαντική και δουλική παραχώρηση στους ξένους: το VERBOTEN! Δηλαδή την απαγόρευση που μας επιβάλλουν με το Μνημόνιο να συναλλασσόμεθα ελεύθερα με άλλες χώρες!
Τότε αυτομάτως, εφ’ όσον απαλλαγούμε από το Μνημόνιο, είναι απολύτως εφικτό να δανειστούμε άμεσα από μια ξένη χώρα ή τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο τα ποσά που θα χρειαστεί η νέα κυβέρνηση, σε περίπτωση που οι δανειστές μας κλείσουν τις στρόφιγγες.
Επίσης θα μας είναι δυνατό να ενεργοποιήσουμε το έργο Μπουργκάς και να ικανοποιήσουμε το αίτημα της Ρωσίας για τη μίσθωση των Ναυπηγείων της Ερμούπολης. Και τέλος να επανεξετάσουμε τις προτάσεις που μας έγιναν από την Κίνα για οικονομική συνεργασία.
Αυτές οι ενέργειες που γίνονται από όλα τα ελεύθερα κράτη της Ευρώπης και από την Κύπρο, δεν μας φέρνουν σε αντίθεση με την Ευρώπη, με την οποία θα μας χωρίζει μόνο το ζήτημα του Χρέους για το οποίο η διεθνής εμπειρία προσφέρει και στις δύο πλευρές δυνατότητες επίλυσης με βάση το Διεθνές, το Ευρωπαϊκό και το Ελληνικό Δίκαιο.
Μια παρόμοια διαφορά λ.χ. λύθηκε με τον καλλίτερο τρόπο από την Κοινωνία των Εθνών την εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από τον Ι. Μεταξά. Από τότε έχει εφαρμοστεί πολλές φορές μέχρι τις μέρες μας η στάση πληρωμών με επαναδιαπραγμάτευση από μηδενική βάση για το νόμιμο ύψος του χρέους ενός κράτους.
Με την παρέμβασή μου αυτή επιζητώ να ενημερώσω την κοινή γνώμη ότι με την καταγγελία του Μνημονίου: Πρώτον αποκαθίσταται η Εθνική μας Ανεξαρτησία, Δεύτερον διανοίγει ο δρόμος για άμεσο και συμφέροντα δανεισμό και Τρίτον δεν θίγονται οι σχέσεις μας με την Ευρώπη ως Κράτους κυρίαρχου συνδεδεμένου με τους γνωστούς όρους, που εγγυώνται την κυρίαρχη παρουσία μας ελεύθερη και ισότιμη με τους υπόλοιπους Λαούς.
