ΞΕΧΝΑΜΕ γρήγορα, εύκολα και δεν είναι προτέρημά μας. «Ο σοφός συγχωρεί, αλλά δεν ξεχνά».
Κι αν είχαμε σημειώσει ονόματα, διευθύνσεις και πόστα πολιτικών με έργα και «έργα», τους ξεχάσαμε και τους ξαναφέραμε «εν δόξη». Να εμπιστευθείς εύκολα τον κ. Αβραμόπουλο στο νέο του πόστο, όταν απ’ τη θέση του υπουργού Υγείας είχε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη τη φαρμακευτική δαπάνη; Να δώσεις βάση στον στομφώδη κ. Παναγιωτόπουλο με τα μεγάλα λόγια; Έχεις εχέγγυα του χαρακτήρα του (θυμίσου την…πλάκα του, με την πίτσα, σε βάρος του κ. Λεβέντη) και των ικανοτήτων του; Να πάμε στον κ. Στυλιανίδη και τις δαπάνες (μετά της συζύγου του), επί υπουργίας του σε ξενοδοχεία του Παρισιού; Τους 62 διορισμούς «ημετέρων» (του) στο μετρό, παραμονές προκήρυξης εκλογών (1999); Το ‘ξερε πως «μια κακή δικαιολογία είναι προτιμότερη από καμία» και τα φόρτωσε στο…πρωτόκολλο και τους κανονισμούς.
ΠΡΙΝ πάμε παρακάτω, να παρατηρήσουμε: Όλοι τους (σχεδόν) οι…προκομμένοι υπουργοί της Ν.Δ. υπήρξαν παλιοί ΟΝΝΕΔίτες σε προεδρικά πόστα. Γι αυτό και οι αρχηγοί, μηδέ του κ. Σαμαρά εξαιρουμένου, ξεκινούν τα…ευχαριστήρια απ’ τους ελπιδοφόρους της Νεολαίας, αποδίδοντας τα εύσημα για τους «αγώνες» και την προσφορά τους. Για να’ χεις, λοιπόν, μέλλον πολιτικό και να ασκήσεις εξουσία σε πόστο υπουργικό, εγγράψου στην ΟΝΝΕΔ που βγάζει Μαραγκούς και Καλαμπόκες, πίστεψε και δράσε συστοίχως και αντιστοίχως κι ας τρίζουν τα κόκαλα του Νίκου Τεμπονέρα…
ΩΣΤΟΣΟ, να παραμείνουμε ψύχραιμοι. Βρέθηκαν άνθρωποι να (μας) κυβερνήσουν κι ας τους αφήσουμε ήσυχους. Με μια περίοδο χάριτος, μη τους λείψει ο ύπνος χωρίς εφιάλτες. Με την ανοχή μας και (τους) περιμένουμε. Μη τους πάρουμε πρόωρα το κεφάλι τους, πριν το φάνε(;) μονάχοι τους. Κι αν μιλάμε για ανοχή, δεν μιλάμε για λήθη και συγχώρεση εφ’ όλης της ύλης και για όλους. Βγαίνουν ακόμα σκάνδαλα στην επιφάνεια, που μας ανατριχιάζουν. Παλιάνθρωποι που γρονθοκοπούσαν ανενόχλητοι την Ελλάδα ασταμάτητα και βρίσκονται στο κατώφλι της ατιμωρησίας. Άνθρωποι συνήθεις και καθημερινοί, που δεν χρημάτισαν υπουργοί (για τη μίζα), ούτε σε «προσοδοφόρα» πόστα εξουσίας.
ΚΙ αυτά, λοιπόν, τα ανθρωπάκια της κομπίνας και της απάτης πρέπει να τιμωρηθούν και η ευθύνη βαραίνει τους κυβερνώντες. Μη στρώσουν παιχνίδι ενθουσιασμένοι για τη νίκη και συνεχίσουν με τη νοοτροπία του ψηφοθήρα και το σλόγκαν του πολιτικού κόστους.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ δίκες και καταδίκες μεγάλων αλλά και μικρών απατεώνων. Οι τελευταίοι ρήμαξαν μεθοδικά τα ταμεία και μη τη σκαπουλάρουν. Μόνο με χειροπιαστά δείγματα θα δεχτούμε θα παραδεχτούμε πως κάτι πάει ν’ αλλάξει.
