Η πρώτη αφορά στο φαινόμενο της αυτοδικίας, καθώς ένας 23χρονος Έλληνας σκότωσε με καραμπίνα έναν 45χρονο επίδοξο Αλβανό ληστή στην Παιανία. Η δεύτερη είναι η απαγωγή 15χρονου μαθητή, γιου του διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας στη Χαλκίδα. Η τρίτη είναι τα όσα διαδραματίστηκαν με εκσφενδονισμένο ποτήρι νερού και με χαστούκια σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, με δράστη το «αστέρι» της «Χρυσής Αυγής» κ. Κασιδιάρη και με θύματα τη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου.
Τα πράγματα λοιπόν οδηγούνται στα άκρα, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να εκπέμπει ήδη την εικόνα μιας χώρας μη ευρωπαϊκής. Μιας χώρας στην οποία έχει χαθεί ο έλεγχος και έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται επικίνδυνες φυγόκεντρες δυνάμεις. Μιας χώρας στην οποία κυριαρχεί ο θυμός σε βάρος του λόγου, η δημαγωγία σε βάρος της σοβαρότητας, ο λαϊκισμός σε βάρος της ευθύνης. Το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η πορεία δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να το προβλέψει. Οδηγεί εκτός Ευρώπης.
Κάνουμε όλη τη δουλειά μόνοι μας, δεν χρειάζεται να κουραστούν οι έξω. Το παλιό πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει και το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμη. Μη γελιέστε, ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανήκει στο καινούριο πολιτικό σύστημα. Η χώρα είναι στο κενό και σε ελεύθερη πτώση.
Τι σημαίνει μια Ελλάδα εκτός Ευρώπης; Νομίζω πως κανείς δεν έχει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Θα τη μάθουμε «στου κασίδη το κεφάλι». Το οποίο, πολύ φοβάμαι, πως θα είναι και ανοιχτό.
ΥΓ: Ο κ. Παυλόπουλος με τη στάση «ουδετερότητας» στο συμβάν με πρωταγωνιστή τον κ. Κασιδιάρη, κωδικοποίησε με τη γλώσσα του σώματος μια μεγάλη αλήθεια. Αυτή τη στιγμή ο αστικός πολιτικός κόσμος «τα έχει κάνει πάνω του» και αδυνατεί να κυβερνήσει τη χώρα. Μακάρι να με διαψεύσει με το πολιτικό θάρρος του στις 18 Ιουνίου και πριν να είναι πολύ αργά για την Ελλάδα.
