Θέλησε… Επέμενε ο ολοκαίνουριος πρωθυπουργός μας να πάει στις Βρυξέλλες και ν ασχοληθεί επισταμένα με τη «σωτηρία» μας, αλλά οι γιατροί δε του το επέτρεψαν.
Η σωτηρία μας λοιπόν αναβάλλεται και ως κοινωνία συνεχίζουμε να παραμένουμε άσωτοι απολαμβάνοντας την εθνική μας ασωτία.
Από την άλλη, ο Άγιος Σώστης φαίνεται πως δεν έκανε το θαύμα του, ούτε με την οικονομική μας εμπροσθοφυλακή. Στο δρόμο που χάραξε ο πρωθυπουργός, αποφάσισε να τον ακολουθήσει και ο κ. Ράπανος.
Έτσι το βαρύ πυροβολικό της εθνικής μας σωτηρίας, παραδόθηκε στα χέρια της επιστήμης για προσωπική ανακαίνιση. Η σωτηρία μας λοιπόν αναβάλλεται επ αόριστον, και οσονούπω θα πρέπει να αναζητηθεί… ισοδύναμη λύση.
Μια καλή λύση βεβαίως, είναι…
Να πάμε και πάλι στις εκλογές. Να ξαναβγούν πάλι από τα συρτάρια τα σενάρια τρόμου και να μεγαλουργήσουμε. Αλλά…
Τι αξία έχουν τελικά οι εκλογές στη χώρα των κοψοχέρηδων???
Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που ο «κυρίαρχος» λαός ψηφίζει για τα «λεφτά που υπάρχουν» για να διαπιστώσει την αμέσως επόμενη στιγμή πως για να βρεθούν τα λεφτά, θα πρέπει να βγάλει στο σφυρί και τη χώρα του και την αξιοπρέπειά του???
Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που η αριστερή ψήφος πριν καν προλάβουν ν ανοίξουν οι κάλπες, έχει μετασχηματιστεί σε αριστερό δεκανίκι της δεξιάς πολιτικής???
Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που η ετέρα «αριστερή» ψήφος, παραμένει παρκαρισμένη και σιωπηλή στην αντιπολίτευση περιμένοντας να έρθει η ώρα της για να καταστεί κυβερνώσα, και μάλιστα σε ναι στιγμή – αυτή τη στιγμή – που θα έπρεπε να «χαλάει ο κόσμος» από μια κοινωνία που συνεχίζει να δυστυχεί.
Και τελικά, τι αξία έχουν οι εκλογές σε μια χώρα που την κυβερνά ο τρόμος, ο εκβιασμός, και οι πολιτικές συμμορίες, έτσι ώστε να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική αυτοκτονία, στο όνομα της δήθεν αποφυγής της αυτοκτονίας της??? Απολύτως καμία…
Τα χαΐρια μας άλλωστε τα είδαμε. Η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές, όχι για να δρομολογηθεί η σωτηρία της, αλλά για να διασφαλιστεί η καταστροφή της. Και με την ευκαιρία αυτή, να γίνει και πραγματικότητα το όνειρο του Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Αυτός που επέμενε να εκβιάζει πως η χώρα δεν πρέπει να μείνει ούτε μια ώρα ακυβέρνητη, επέμενε - αν και ήξερε το πρόβλημά του - να γίνει πρωθυπουργός, διασφαλίζοντας έτσι την ακυβερνησία δια της παρουσίας του.Φοβερό???
Η λύση επομένως δεν μπορεί να είναι οι εκλογές. Αυτή η κοινωνία θα πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα σε δυο πράγματα:
Ή να εξεγερθεί και να πάρει στα χέρια της το μέλλον του τόπου…
Ή να καταργήσει την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» των κοτζαμπάσηδων, και να παραδώσει κατ ευθείαν και χωρίς προσχήματα τη διακυβέρνηση του τόπου στις συμμορίες.
Στην Ελλάδα των κοψοχέρηδων… Αυτός θα είναι ο θρίαμβος της «άμεσης δημοκρατίας».
ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΣΩΣΤΗ ΣΩΣΕ ΜΑΣ...
Η σωτηρία μας λοιπόν αναβάλλεται και ως κοινωνία συνεχίζουμε να παραμένουμε άσωτοι απολαμβάνοντας την εθνική μας ασωτία.
Από την άλλη, ο Άγιος Σώστης φαίνεται πως δεν έκανε το θαύμα του, ούτε με την οικονομική μας εμπροσθοφυλακή. Στο δρόμο που χάραξε ο πρωθυπουργός, αποφάσισε να τον ακολουθήσει και ο κ. Ράπανος.
Έτσι το βαρύ πυροβολικό της εθνικής μας σωτηρίας, παραδόθηκε στα χέρια της επιστήμης για προσωπική ανακαίνιση. Η σωτηρία μας λοιπόν αναβάλλεται επ αόριστον, και οσονούπω θα πρέπει να αναζητηθεί… ισοδύναμη λύση.
Μια καλή λύση βεβαίως, είναι…
Να πάμε και πάλι στις εκλογές. Να ξαναβγούν πάλι από τα συρτάρια τα σενάρια τρόμου και να μεγαλουργήσουμε. Αλλά…
Τι αξία έχουν τελικά οι εκλογές στη χώρα των κοψοχέρηδων???
Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που ο «κυρίαρχος» λαός ψηφίζει για τα «λεφτά που υπάρχουν» για να διαπιστώσει την αμέσως επόμενη στιγμή πως για να βρεθούν τα λεφτά, θα πρέπει να βγάλει στο σφυρί και τη χώρα του και την αξιοπρέπειά του???
Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που η αριστερή ψήφος πριν καν προλάβουν ν ανοίξουν οι κάλπες, έχει μετασχηματιστεί σε αριστερό δεκανίκι της δεξιάς πολιτικής???
Τι αξία έχουν οι εκλογές στη χώρα που η ετέρα «αριστερή» ψήφος, παραμένει παρκαρισμένη και σιωπηλή στην αντιπολίτευση περιμένοντας να έρθει η ώρα της για να καταστεί κυβερνώσα, και μάλιστα σε ναι στιγμή – αυτή τη στιγμή – που θα έπρεπε να «χαλάει ο κόσμος» από μια κοινωνία που συνεχίζει να δυστυχεί.
Και τελικά, τι αξία έχουν οι εκλογές σε μια χώρα που την κυβερνά ο τρόμος, ο εκβιασμός, και οι πολιτικές συμμορίες, έτσι ώστε να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην εθνική αυτοκτονία, στο όνομα της δήθεν αποφυγής της αυτοκτονίας της??? Απολύτως καμία…
Τα χαΐρια μας άλλωστε τα είδαμε. Η χώρα οδηγήθηκε σε εκλογές, όχι για να δρομολογηθεί η σωτηρία της, αλλά για να διασφαλιστεί η καταστροφή της. Και με την ευκαιρία αυτή, να γίνει και πραγματικότητα το όνειρο του Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός της χώρας. Αυτός που επέμενε να εκβιάζει πως η χώρα δεν πρέπει να μείνει ούτε μια ώρα ακυβέρνητη, επέμενε - αν και ήξερε το πρόβλημά του - να γίνει πρωθυπουργός, διασφαλίζοντας έτσι την ακυβερνησία δια της παρουσίας του.Φοβερό???
Η λύση επομένως δεν μπορεί να είναι οι εκλογές. Αυτή η κοινωνία θα πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα σε δυο πράγματα:
Ή να εξεγερθεί και να πάρει στα χέρια της το μέλλον του τόπου…
Ή να καταργήσει την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» των κοτζαμπάσηδων, και να παραδώσει κατ ευθείαν και χωρίς προσχήματα τη διακυβέρνηση του τόπου στις συμμορίες.
Στην Ελλάδα των κοψοχέρηδων… Αυτός θα είναι ο θρίαμβος της «άμεσης δημοκρατίας».
ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΣΩΣΤΗ ΣΩΣΕ ΜΑΣ...
