Τον Αντώνη Σαμαρά τον απολαύσαμε, από την διαβεβαίωσή του το Σεπτέμβρη του ¨10 ότι υπάρχει ¨μείγμα¨ που μπορεί σε 1,5 χρόνο να μηδενίσει το έλλειμμα, μέχρι την κυβίστηση του αιώνα που έκανε, τον Νοέμβρη του ¨11, όταν υπέγραψε το μνημόνιο 2, υποσχόμενος αφοσίωση στους όρους του και αφού γίνει κυβέρνηση.
Το ερώτημα είναι: Θα την έκανε αυτή την κωλοτούμπα, εάν δεν τον έπιαναν από το γιακά οι δανειστές για να του πουν, ¨ή θα συνδέσεις το όνομά σου με την πτώχευση της χώρας, ή θα υπογράψεις¨; Η απάντησή είναι ΟΧΙ!
Υπέγραψε, αφού κινδύνεψε να χρεωθεί για πάντα την παύση πληρωμών και τον όλεθρο της χώρας και να αποχαιρετήσει, επίσης για πάντα την πιθανότητα να γίνει πρωθυπουργός.
Πάμε, λίγο στον Αλέξη Τσίπρα. Επί δύο χρόνια, έκραζε με όλη του τη δύναμη και αποδοκίμαζε όλες, μα όλες τις επιλογές των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.
Στις 4 Μαϊου, του έτυχε κάτι απρόσμενο. Να πάρει ποσοστό που θα του επέτρεπε να έχει κυβερνητικό λόγο.
Να κάνει πράξη, όσα επί δυόμιση χρόνια ζητούσε. Να καταργήσει όσα επί δυόμιση χρόνια, χαρακτήριζε όλεθρο.
Οι δύο ¨μεγάλοι¨ του είπαν ¨μπες μπροστά, σε στηρίζουμε σε όλα, εκτός αν σου τη βαρέσει και θες να βγεις από το ευρώ¨.
Είπε ένα τεράστιο ¨ΟΧΙ¨, ο μικρός Αλέξης, γιατί δεν του πήγαινε να απαρνηθεί την ασφάλεια που του έδιναν τα αντιπολιτευτιικά έδρανα και τη δυνατότητα που είχε από κει, να κράζει.
Χώρια οι 40 περίπου εκδοχές που έδωσε μέσα σε μια βδομάδα, στον όρο ¨καταγγελία¨ του μνημονίου.
Πάμε τώρα και στο ΠΑΣΟΚ.
Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ στις αγκάλες του, χάρη στην πλήρη ασχετοσύνη του ΓΑΠ, να επιλέγει συνεργάτες, έκανε από μόνο του πιο δύσκολο το έργο του, το οποίο έτσι κι αλλιώς ήταν το δυσκολότερο από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Συγκεκριμένα, ο σφοδρός επικριτής του ΓΑΠ, Γιάννης Βαρουφάκης, είχε διατυπώσει την άποψη ότι ο Γιώργος ήταν ο μόνος Έλληνας πρωθυπουργός, που κλήθηκε να πάρει τις πιο δύσκολες αποφάσεις σε καιρό ειρήνης.
Υπάρχει, λοιπόν, εδώ, μια διαφορά. Ότι το ΠΑΣΟΚ, τόσο ο ΓΑΠ, όσο και ο Βενιζέλος (οφείλω να πω και ο Παπαδήμος, αλλά αυτός δεν είχε εκλογικές βλέψεις), δεν είπαν ποτέ στον κόσμο, ότι ¨ξέρετε υπάρχει και άλλος δρόμος. Υπάρχει και ένας ευκολότερος δρόμος¨.
Δεν έταξαν ομαλότερη οδό από την λιτότητα και την ύφεση¨. Γι¨ αυτό, βέβαια και το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε ακριβό εκλογικό κόστος. Επειδή ακριβώς δεν το υπολόγισε, έναντι των άλλων.
Ήταν, βλέπεις, το κόμμα που του έλαχε να κυβερνάει και όχι να αντιπολιτεύεται.
Ήταν, βλέπεις, το μόνο κόμμα που θα λογοδοτούσε, εάν οι μισθωτοί κα οι συνταξιούχοι θα έμεναν χωρίς ούτε ένα ευρώ το μήνα και εάν τα Ταμεία θα αδυνατούσαν να καλύψουν τα φάρμακα των ασθενών και των καρκινοπαθών.
Όχι, όμως, για 10 μέρες, αλλά για χρόνια…
Μάνος Κοτρονίδης
Πολιτικός Αναλυτής
