"Συναντηθήκαμε νύχτα στην εξώπορτα. Εγώ με τη Βέσπα, εκείνος με κόφτη στο χέρι. Προσπαθούσε να κόψει την αλυσίδα της πόρτας. Πάγωσα. Η πρώτη μου σκέψη να στρίψω και να φύγω. Δεύτερη σκέψη δεν πρόλαβα να κάνω γιατί μου είπε «ψηλά τα χέρια». Κάτσε του λέω, να κατεβώ από τη βέσπα γιατί θα σκοτωθώ, πως θα σου κάνω τον Χατζηγιάννη με τη βέσπα σε ανηφόρα. Κατέβηκα και άρχισα το τραγούδι «Χέρια ψηλά κι όλα τα φτάνω»,είχε φτάσει η ψυχή μου στην Κούλουρη, μη σας πω και στα Παλούκια. Και τα δυο στη Σαλαμίνα είναι. Ληστεία μου λέει. Σώπα και ’γω νόμιζα ότι είσαι της Εφορίας. Μισό λεπτό να ανοίξω, δεν χρειάζεται να μου καταστρέψεις και του λουκέτο. Περί ποίου ακριβώς πρόκειται; Προσπαθούσα να ξεχωρίσω χαρακτηριστικά στο σκοτάδι, μάσκα φορούσε, πιτσιρικάς έδειχνε και μάλλον περισσότερο φοβισμένος από εμένα. Ρε ληστεία σου λέω. Δώσε μου τα λεφτά σου. Τι; Δεν θα ανέβεις στο σπίτι, να πιούμε ένα δροσιστικό; Εβγαλε κάτι σαν όπλο, δεν έβλεπα καλά στο σκοτάδι. Να σηκώσω το κάθισμα της βέσπας, τα λεφτά τα έχω εδώ μέσα. Μην κουνηθείς. Σιγά μη σου κάνω και κουνήματα. Τρέμω δεν κουνιέμαι. Από φόβο. Σήκωσα το κάθισμα, μέσα είχα ξεχασμένο ένα σφυρί. Μήπως να του το πετάξω στο κεφάλι; Ναι, αλλά αν του το ανοίξω στα δυο και πεθάνει; Αν τον τραυματίσω και μου κάνει μήνυση; Μπορεί να είναι Χρυσή Αυγή. Αυτοί δέρνουν και μετά μηνύουν. Ποιος θα πιστέψει ότι είμαι σε νόμιμη άμυνα. Η Πολιτεία είναι με τον κλέφτη. Θα βρω το μπελά μου. Κι αν τον συλλάβουν, θα τον αφήσουν την άλλη μέρα. Θα ξανάρθει να με δείρει, ξέρετε πόσοι έχουν φάει ξύλο από τους ληστές τους μετά την απελευθέρωση; 30 ευρώ είχα, τα πήρε, μου πήρε και τη βέσπα, κατέβηκε στο δρόμο, πήρε το αμάξι του και έφυγε. Κατέβηκα και ’γω, πήρα τη βέσπα και τελείωσε. Βρε παιδί μου, μήπως να γίνω κλέφτης; Εύκολο μου φάνηκε. Επικερδές. Και αφορολόγητο".
