Οχι, μην πάει ο νους σας σε αυτοδικίες ή οτιδήποτε άλλο.
Απλώς, οι Αρχές φρόντισαν να αποδείξουν ότι σε τούτη τη χώρα προέχει το γράμμα από την ουσία του νόμου, αν και από το ρεπορτάζ μπορούμε να αμφισβητήσουμε ακόμη και το... γράμμα.
Ο συμπολίτης, λοιπόν, έχει μία αποθήκη σε χωριό του Νομού. Αυτό το οίκημα έχουν βάλει στόχο διαρρήκτες που δεν χάνουν την ευκαιρία να το παραβιάζουν και να αφαιρούν ότι βρουν μπροστά τους.
Του έχουν πάρει, λοιπόν, μηχανήματα σημαντικής αξίας και ανάμεσα στα άλλα και μία κυνηγετική καραμπίνα που κατείχε νόμιμα.
Ο άνθρωπος, όπως ήταν φυσικό, ζήτησε τη συνδρομή της Αστυνομίας. Κατήγγειλε τη διάρρηξη και όπως έχει δικαίωμα σαν νομοταγής πολίτης, απαίτησε από τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών.
Και όμως. Οχι μόνο δεν συνελήφθησαν οι δράστες και φυσικά δεν εντοπίστηκαν τα κλοπιμαία, αλλά ο συμπολίτης μας μηνύθηκε... για την απώλεια της καραμπίνας.
Οφειλε, σύμφωνα με τον νόμο, να είχε το όπλο σε σημείο ασφαλές ώστε να μην απολεσθεί, αλλά δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε, η αποθήκη του δεν ήταν σίγουρος τόπος φύλαξης, αφού πλέον ο κανόνας λέει ότι για να είναι ένα αντικείμενο ασφαλές, πρέπει να το κουβαλάς επάνω σου.
Φανταστείτε, λοιπόν, έναν πολίτη να κυκλοφορεί στην εφορία, στον δρόμο, στην τράπεζα και όπου αλλού του επιβάλλει η καθημερινότητά του, παρέα με μία καραμπίνα.
