Πριν από μερικές ημέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας «ξεπάγωσε» τις προκηρύξεις και έτσι οι δήμοι θα προχωρήσουν σύντομα σε προσλήψεις, παρ όλα αυτά η διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί κάνει απίθανη την εμφάνιση των ναυαγοσωστών στις παραλίες, πριν από το τέλος Ιουλίου. Συνήθως οι προκηρύξεις των θέσεων ανακοινώνονταν στα τέλη Μαΐου, ώστε οι ναυαγοσώστες να είναι στις θέσεις τους εγκαίρως.
Όπως προβλέπει το Προεδρικό Διάταγμα 23/2000 προσλαμβάνονται συνολικά 1.000 ναυαγοσώστες ως εποχιακοί υπάλληλοι για να καλύψουν τις ανάγκες του καλοκαιριού. Σε περίπτωση που οι ναυαγοσώστες δεν είναι στις θέσεις τους από την αρχή του Ιουνίου μέχρι την 31η Αυγούστου, τότε οι λιμενικές αρχές είναι υποχρεωμένες να επιβάλουν πρόστιμα.
Ο αριθμός των πνιγμών είναι αρκετά υψηλός, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ναυτική χώρα, με ακτογραμμή 16.000 χιλιόμετρα και παρότι οι Έλληνες δηλώνουν πως είναι εξοικειωμένοι με την θάλασσα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πέρσι κατά το τρίμηνο Μαΐου – Ιουλίου έχασαν τη ζωή τους 152 άνθρωποι, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του Λιμενικού Σώματος, ενώ κατά τη διετία 2008 - 2010 πνίγηκαν στις ελληνικές θάλασσες 980 άνθρωποι.
«Ο νομός ορίζει ότι σε πολυσύχναστες παραλίες, δηλαδή όσες έχουν 500 άτομα κάθε μέρα, ο δήμος πρέπει να βάλει ναυαγοσώστη. Το τελευταίο διάστημα, όμως, δεκάδες παραλίες έχουν αποχαρακτηριστεί εκ του πονηρού, παρότι ο αρμόδιος λιμενάρχης αναφέρει ότι είναι πολυσύχναστες. Έτσι οι άνθρωποι που έχουν στα χέρια τους την τύχη του λαού αφήνουν εκτεθειμένες τις παραλίες», λέει στο ΑΜΠΕ ο διευθυντής της Ελληνικής Ναυαγοσωστικής Ακαδημίας ΕΝΑΚ, Νίκος Γιοβανίδης.
«Αρκετοί δήμοι δεν έχουν οργανώσει τις ναυαγοσωστικές τους ανάγκες και κάθε χρόνο προφασίζονται ότι δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και έτσι χηρεύουν οι θέσεις», επισημαίνει ο κ. Γιοβανίδης και συνεχίζει: «Έχει παρατηρηθεί ότι όπου τοποθετούνται ναυαγοσώστες τα περιστατικά πνιγμών μειώνονται. Είναι απαραίτητο να υπάρχουν, καθώς οι ναυαγοσώστες δεν βοηθάνε μόνο όσους βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, αλλά ενημερώνουν τον κόσμο και έτσι προλαμβάνονται δυσάρεστες καταστάσεις».
parapolitika.gr
