Δεκαέξι μήνες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, δεν έχει πια εξασφαλισμένη πλειοψηφία στην Μπούντεσταγκ. Επιπλέον, μετά τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ, είναι απομονωμένη και στη διεθνή σκηνή. Πολύ περισσότερο που η επιδείνωση της ευρωπαϊκής κρίσης ακυρώνει τις λύσεις που είχε επιβάλει εδώ και δύο χρόνια μαζί με τον Νικολά Σαρκοζί.
Αρνηση των ευρωομολόγων, της τραπεζικής ένωσης, μιας πραγματικής αναπτυξιακής πολιτικής: η Αγγελα Μέρκελ έχει γίνει η «Φράου Νάιν» της Ευρώπης, γράφει η Μοντ.
Στη Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ της 4ης Ιουνίου, μάλιστα, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ εκτιμούσε ότι με την πολιτική της, η καγκελάριος βάζει φωτιά στην Ευρώπη.
«Τον εικοστό αιώνα, προκειμένου να υποτάξει την ήπειρο, η Γερμανία κατέστρεψε δύο φορές με τον πόλεμο τόσο τον εαυτό της όσο και την ευρωπαϊκή τάξη», έγραφε.
«Θα ήταν τραγική ειρωνεία σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, η ενοποιημένη Γερμανία να εξαλείψει για τρίτη φορά την ευρωπαϊκή τάξη, αυτή τη φορά ειρηνικά και με τις καλύτερες προθέσεις».
Στο εσωτερικό, το αδιέξοδο είναι το ίδιο.
Η Μέρκελ διαθέτει θεωρητικά μια άνετη πλειοψηφία 19 εδρών στην Μπούντεσταγκ.
Στις 27 Φεβρουαρίου όμως, όταν το κοινοβούλιο χρειάστηκε να εγκρίνει το δεύτερο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, 26 βουλευτές της Δεξιάς απέσχον ή ψήφισαν αρνητικά.
Χωρίς την υποστήριξη της Αριστεράς, ο νόμος θα καταψηφιζόταν.
Επιπλέον, αν γίνονταν σήμερα εκλογές, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα μπορεί να εξακολουθούσε να έχει την πρώτη θέση (34%), αλλά οι Σοσιαλδημοκράτες θα πλησίαζαν σε απόσταση αναπνοής (32%).
Και ο εταίρος της Μέρκελ στην κυβέρνηση, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, με το ζόρι θα περνούσε το όριο του 5%.
Αν θέλει να παραμείνει στην εξουσία, η καγκελάριος πρέπει να συμμαχήσει με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Δεν είναι ασφαλώς κάτι που την ενθουσιάζει – κανείς πολιτικός ηγέτης όμως δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να προκαλέσει μια πολιτική κρίση αρνούμενος να λάβει μέρος σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό.
Αλλωστε, τη Γερμανία ήδη τη διοικεί ουσιαστικά ένας Μεγάλος Συνασπισμός.
Οι Σοσιαλδημοκράτες ενέκριναν τη μεταρρύθμιση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, την έξοδο από την πυρηνική ενέργεια και την ευρωπαϊκή πολιτική της Μέρκελ, δηλαδή τους τρεις σημαντικούς φακέλους της κυβέρνησης.
Στο θέμα της Ευρώπης, άλλωστε, χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων για να υιοθετηθεί η δημοσιονομική συνθήκη.
Ενας συμβιβασμός με το SPD είναι έτσι απαραίτητος.
Οσο περισσότερο όμως η Μέρκελ προσεγγίζει την αντιπολίτευση, τόσο περισσότερο δυσαρεστεί τα στελέχη της.
Αν η Αριστερά επικρίνει το δημοσιονομικό σύμφωνο, η Δεξιά επικρίνει τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Δέκα βουλευτές της συμπολίτευσης έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν θα τον υπερψηφίσουν.
Ακόμη και ένθερμοι ευρωπαϊστές αντιτίθενται στον ΕΜΣ ή στα ευρωομόλογα στη σημερινή Ευρώπη.
«Δεν εμπιστεύεσαι την πιστωτική σου κάρτα σε κάποιον αν δεν μπορείς να ελέγχεις τις δαπάνες του», λέει ο πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ Γενς Βάιντμαν.
Και πολλοί Γερμανοί, τόσο δεξιοί όσο και αριστεροί, συμφωνούν μαζί του.
