ενδεχομένου να έρθει πρώτο κόμμα στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ενδεχόμενο να σχηματισθεί κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα τους οδηγεί σε πολιτική παραφροσύνη.
Αντί να χαράξουν μια ψύχραιμη πολιτική σταδιακού εγκλωβισμού μιας ενδεχόμενης τέτοιας κυβέρνησης και ενσωμάτωσής της τελικά σε ένα μνημονιακό πλαίσιο, υπό την ευρεία έννοια, σε συνδυασμό με κάποιες δευτερεύουσες ή και σημαντικές αρχικές παραχωρήσεις προς την Αθήνα, ώστε να πετύχουν τον στόχο της τελικής ενσωμάτωσης, έχουν επιδοθεί σε μια ασταμάτητη λαίλαπα ηλίθιων εκβιαστικών δηλώσεων.
Επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό και όχι να τον πείσουν. Θέλουν να φοβίσουν τους Έλληνες ψηφοφόρους σε τέτοιον βαθμό, ώστε να ψηφίσουν τα μνημονιακά κόμματα που τους υποδεικνύουν.
Αμφιβάλλουμε αν ακόμη και στα πιο μαύρα χρόνια της μετεμφυλιακής αμερικανοκρατίας, στην αρχή της δεκαετίας του 1950, όταν ο Αμερικανός πρεσβευτής αποφάσιζε τα πάντα στην Ελλάδα, έκαναν δημοσίως οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δηλώσεις για ποιο κόμμα πρέπει να ψηφίσουν οι ΄Έλληνες.
Είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με Ευρωπαίους πολιτικούς νάνους! Έχοντας βαθύ σκοτάδι για την ψυχολογία του ελληνικού λαού, με τις δηλώσεις τους παρουσιάζουν στα μάτια των ψηφοφόρων τα μνημονιακά κόμματα ως υποτελή στα κελεύσματα τους και όχι ως «σώφρονα». Προσδίδουν στην αντιμνημονιακή στάση και το στοιχείο της υπεράσπισης της εθνικής αξιοπρέπειας και της εθνικής ανεξαρτησίας εναντίον της επιβουλής των ξένων επικυρίαρχων!
Εν κατακλείδι, δηλαδή, η στάση τους καταλήγει να αυξάνει την αίγλη του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των Ελλήνων. Παράλληλα, μέχρι στιγμής, ούτε που λαμβάνουν υπόψη τους, για να το αξιοποιήσουν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του τη μετριοπαθή, φιλοευρωπαϊκή και ευνοϊκά διακείμενη προς το ευρώ πτέρυγα της ελληνικής Αριστεράς.
Δεν διακατέχεται επομένως από συγκρουσιακή προδιάθεση προς την ΕΕ και το ευρώ, όπως π.χ. το ΚΚΕ ή η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, με επικεφαλής την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Στοιχειώδης πολιτική σκέψη αντιλαμβάνεται ότι τα στοιχεία αυτά καθιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ ευάλωτο σε μια σωστά σχεδιασμένη, εκ μέρους των ηγετών της Ευρωζώνης, πολιτική σταδιακής συνεννόησης με στόχο τελικά την ενσωμάτωση. Πολιτική, όμως, βασιζόμενη στην προσέλκυση, στην πειθώ, στις κάποιες παραχωρήσεις και όχι στην κτηνώδη επίδειξη ισχύος και απαίτηση υποταγής.
Επιπροσθέτως, όταν ένα κόμμα είχε πριν από τις 6 Μαΐου μόλις 315.000 ψηφοφόρους και τους κάνει ξαφνικά 1.000.000 και για να βγει πρώτο κόμμα στις 17 Ιουνίου πρέπει να τους κάνει σχεδόν... δύο εκατομμύρια (!), είναι προφανές ότι οι ψηφοφόροι του δεν έγιναν ξαφνικά δια της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αριστεροί.
Είναι εξόφθαλμο ότι οι ψηφοφόροι προσέρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ κατά εκατοντάδες χιλιάδες, γιατί ελπίζουν σε μια ανακοπή της ραγδαίας επιδείνωσης της ζωής τους, σε μια υποτυπώδη βελτίωση της κατάστασης.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όμως, συσπειρώνονται γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδέες που είχαν μέχρι τώρα, δεν έχουν μεταλλαχθεί οι συνειδήσεις τους. Ελπίδα αναζητούν στον Τσίπρα, όχι αριστερή διακυβέρνηση ή περιπέτειες σύγκρουσης με την ΕΕ για το ευρώ!
Έχουν όμως και μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Αρνούνται να αποδεθούν ότι... μόνο ως εξαθλιωμένοι δούλοι μπορούν να έχουν ως νόμισμα το ευρώ! Αν οι ηγέτες της Γερμανίας βεβαίως θέλουν να πείσουν τους Έλληνες και τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς ότι μόνο ως υποτελείς του Βερολίνου μπορούν να παραμείνουν στο ευρώ, ότι ευρώ και εθνική αξιοπρέπεια είναι ασύμβατες έννοιες, είναι βέβαιο ότι θα έχουν κακά ξεμπερδέματα με τους Έλληνες ψηφοφόρους - και θα φταίνε πρωτίστως οι Γερμανοί, όχι εμείς!
ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Ολέθρια για την Ε.Ε. η ευρω-αποβολή μας
ΕΝΤΕΛΩΣ ακατάλληλη είναι αυτήν τη στιγμή η ευρωπαϊκή συγκυρία για να εκβιάσει η Γερμανία αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ.
Με την Ισπανία να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, έτοιμη να υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου και την Ιταλία να ακολουθεί, θα ήταν καθαρή τρέλα εκ μέρους της κυβέρνησης του Βερολίνου να προκαλέσει με δική της πρωτοβουλία μείζονα πανευρωπαϊκή κρίση, διώχνοντας την Ελλάδα.
Εδώ διακυβεύεται η τύχη του ευρώ συνολικά και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επιβιώσει, αν η κρίση στην Ισπανία και την Ιταλία προσλάβει απρόβλεπτες διαστάσεις. Στις συνθήκες αυτές θα ήταν παράλογο η Μέρκελ να ρίξει λάδι στη φωτιά επειδή δεν....συμπαθεί τον Τσίπρα!
