Η κρισιμότερη εκλογική αντιπαράθεση της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Οι πολίτες σε λίγα 24ωρα, με τη δύναμη της ψήφου τους, θα αποφασίσουν εάν εμπιστευτούν...
τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια ακηδεμόνευτη Αριστερά, που ενεργεί προς όφελος των λαϊκών δυνάμεων και της νέας γενιάς ή θα παραδοθούν στα συστημικά συμφέροντα, τη διαπλοκή, την τραπεζοκρατία και τις λοιπές καθεστωτικές δυνάμεις, ώστε να συνεχίσουν την ίδια ολέθρια πολιτική του Μνημονίου.
Αναμέτρηση δύο πόλων, για το μέλλον της Ελλάδας, την Κυριακή. Ο πόλος μιας παρακμιακής Δεξιάς, ένα συνονθύλευμα ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, που συνυπάρχουν με τον εθνικισμό, την άκρα Δεξιά και τη λαϊκίστικη Δεξιά. Οι δυνάμεις, που υπέγραψαν την καταστροφή της χώρας και τόσο όψιμα ανακάλυψαν ότι, το Μνημόνιο χρειάζεται τροποποιήσεις και αναθεώρηση, ενώ μέχρι χθες το είχαν ως ευαγγέλιο, που θα έσωζε τη χώρα και θα έφερνε την ανάπτυξη.
Στον αντίποδα της μαύρης προπαγάνδας των ποικιλώνυμων συνιστωσών του Σαμαρά, ο ΣΥΡΙΖΑ, που επικεντρώνει το λόγο του στις επιπτώσεις από τα επικείμενα μνημονιακά μέτρα και αντιπροτείνει ένα πρόγραμμα ανόρθωσης της οικονομίας σε τρία στάδια: ανακούφιση των θυμάτων του Μνημονίου, δημοσιονομική προσαρμογή με κοινωνική δικαιοσύνη και ανάπτυξη με επίκεντρο την απασχόληση και τις κοινωνικές ανάγκες.
Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπαγορεύεται μόνο από την ανάγκη να μπει φραγμός στην επαπειλούμενη ανθρωπιστική καταστροφή, που τη βλέπουμε καθημερινά με τους ασφαλισμένους χωρίς φάρμακα, τους οικογενειάρχες χωρίς δουλειά και τους νέους χωρίς μέλλον, αλλά και από τη λαϊκή απαίτηση για κάθαρση και την αξίωση να επανασυνδεθεί η πολιτική με την ηθική.
Οι εκλογές δεν είναι δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ, όπως ασυστόλως ψευδόμενοι ισχυρίζονται οι Τροικανοί μετά των εγχώριων οικονομικών και πολιτικών υπεργολάβων τους. Άλλο είναι το διακύβευμα: Μία ελεγχόμενη, νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, που θα συνεχίσει την ίδια ολέθρια πολιτική του Μνημονίου, ή μία ακηδεμόνευτη, φιλολαική κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο;
