Η όποια νέα κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής θα υποχρεωθεί, εκτός από την προσπάθεια να ελιχθεί ανάμεσα στις οικονομικές συμπληγάδες, να πάρει...
μέρος και σε ένα ακόμη σκληρό και άκρως επικίνδυνο παιχνίδι, το οποίο μάλιστα βρίσκεται σε κρίσιμη φάση: πρόκειται για το ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όλα όσα συμβαίνουν στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου το τελευταίο διάστημα έχουν χαθεί στη σκόνη που προκάλεσε η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Καλό είναι να τα θυμηθούμε στα γρήγορα:
● Ύπαρξη τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στην κυπριακή και ισραηλινή ΑΟΖ.
● Έντονη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Κύπρου από την Τουρκία.
● Ορισμός θαλάσσιων οικοπέδων προς εκμετάλλευση εντός περιοχών της ελληνικής ΑΟΖ νότια του Καστελόριζου από την Τουρκία.
Θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η δημοσίευση των χαρτών με τις περιοχές εντός περιοχών που εμπίπτουν στην ελληνική ΑΟΖ στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δεν απασχόλησε ούτε μισό δευτερόλεπτο την προεκλογική αντιπαράθεση. Πέραν ενός τυπικού διαβήματος από το ελληνικό ΥΠΕΞ, ουδείς ασχολήθηκε με το θέμα. Κι όμως, δεν θα έπρεπε να γίνει έτσι...
Δεν θα έπρεπε να υπάρξει τέτοια εκκωφαντική σιωπή, γιατί με μια τέτοια ακριβώς κίνηση τον Νοέμβρη του 1974 η Άγκυρα δημοσίευσε στην εφημερίδα της κυβέρνησης οικόπεδα προς εκμετάλλευση στα Βορειοδυτικά της Μυτιλήνης πυροδοτώντας από τότε την ελληνοτουρκική ένταση η οποία οδήγησε στην καταστροφική για την οικονομία (μιζοφόρα) κούρσα των εξοπλισμών, τη μετατροπή του Αιγαίου σε γκρίζα ζώνη (υπό την έννοια ότι δεν μπορεί να γίνει η παραμικρή έρευνα πέρα από τα 6 μίλια, ακόμη και του Σουνίου) και την υπαγωγή του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟιϊκή (δηλαδή αμερικανική) διοίκηση.
Παρά την ελληνική απουσία, οι διεργασίες στην περιοχή συνεχίζονται. Ο υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας της Κύπρου Νεοκλής Συλικώτης, επιστρέφοντας χθες από το Ισραήλ, ανέφερε ότι διαβίβασε στους συνομιλητές του την απόφαση της Λευκωσίας για τη δημιουργία σταθμού τερματικού υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Βασιλικό, από το «Οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ, στον οποίο θα μπορούν να αποθηκεύονται πέντε εκατ. κυβικά υγροποιημένου αερίου.
Στον σταθμό αυτό θα μπορεί να υγροποιείται και φυσικό αέριο από το οικόπεδο «Ταμάρ» του Ισραήλ. Στόχος αυτού του σχεδίου είναι το υγροποιημένο αέριο να μεταφέρεται στην Ευρώπη διαμέσου της Ελλάδας.
Για να παίξει η Ελλάδα σ' αυτό το παιχνίδι, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να αποκτήσει μια στρατηγική η οποία απουσιάζει παντελώς καθώς το ελληνικό μεταπολιτευτικό σύστημα αρκέστηκε σε μια πολιτική κατευνασμού της Άγκυρας και ανάθεσης της διασφάλισης των συμφερόντων της χώρας στους Αμερικανούς, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., η οποία υποτίθεται ότι θα διασφάλιζε, μαζί με την οικονομία, και τα σύνορα της χώρας...
Καθώς λοιπόν η μεταπολιτευτική ελληνική δημοκρατία θεμελιώθηκε στα ερείπια της κυπριακής καταστροφής, καλό είναι να έχουμε κατά νου μήπως η ολοκλήρωση της καταστροφής του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που ήδη εξελίσσεται, οδηγήσει και σε μια άλλου είδους τραγωδία...
ΥΓ.: Για το καυτό ενεργειακό παιχνίδι στην περιοχή και για τον τρόπο που εξελίχθηκαν υπό αμερικανική εποπτεία οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μετατρέποντας το Αιγαίο σε γκρίζα ζώνη και ΝΑΤΟϊκό διάδρομο, οι Εκδόσεις Ποντίκι, μετά τις εκλογές, θα παρουσιάσουν το βιβλίο με τίτλο «Απόρρητη ιστορία του Αιγαίου». Μια ιστορία γραμμένη με πετρέλαιο και αμερικανικά άκρως απόρρητα έγγραφα...
topontiki.gr
