ναυτική βάση για τη Μόσχα στη Μεγαλόνησο.
Όπως όλα δείχνουν η Κύπρος μέσω πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής θα καταφέρει να αποφύγει την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης, ο οποίος οδήγησε την Ελλάδα στην εξαθλίωση.
«Σε αντίθεση με άλλες χώρες η Κύπρος μπορεί να κοιτάξει πέρα από την Ε.Ε. για οικονομική βοήθεια. Η θέση της χώρας ως ένας από τους πρωταρχικούς υπεράκτιους τραπεζικούς παραδείσους της Ρωσίας, στο παρελθόν, έφερε την βοήθεια στη Λευκωσία – έστω και υπό όρους – από τη Μόσχα», αναφέρει το STRATFOR.
Είναι βέβαιο ότι η κατάσταση στη Συρία έχει αυξήσει σημαντικά τη γεωστρατηγική σημασία του «νησιού της Αφροδίτης». Το λιμάνι της Ταρτούς είναι η μοναδική βάση του ρωσικού στόλου σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Έτσι βάσει της αρχής των αμοιβαίων συμφερόντων η Μόσχα επιθυμεί να αναπτύξει μια καινούρια βάση, η οποία θα υποκαταστήσει τη βάση της Ταρτούς, με αντάλλαγμα τη χρηματική βοήθεια προς την Κύπρο. Τα χρήματα αυτά θα καταβληθούν για ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών που παραμένουν προβληματικές λόγω της έκθεσής τους στα ελληνικά ομόλογα, αλλά και για την κάλυψη δημοσιονομικών αναγκών.
Η Λευκωσία απορρίπτει, λοιπόν, την πολιτική λιτότητας και στέλνει ηχηρό μήνυμα στο Βερολίνο, στους δορυφόρους του αλλά και στην Αθήνα, ότι… υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές.
Προς δικαίωσή μας, είχαμε γράψει ότι η άκαμπτη πολιτική του Βερολίνου θα δώσει την ευκαιρία στη Ρωσία να «εισβάλλει» οικονομικά σε κράτη της Ε.Ε. Την προοπτική αυτή φοβόταν η Ουάσινγκτον ειδικά για την Ελλάδα. Τελικά το «χτύπημα» ήρθε από αλλού.
Και ενώ στην Ελλάδα κάποιοι μιλούσαν, ευτυχώς προεκλογικά, για μείωση των αμυντικών δαπανών το STRATFOR επισημαίνει ότι η Κύπρος δεν έχει τη πολυτέλεια να μειώσει τις αμυντικές της δαπάνες έχοντας να αντιμετωπίσει τη τουρκική απειλή. Ειδικά μάλιστα τώρα που η ένταση λόγω των κοιτασμάτων φυσικού αερίου είναι μεγάλη, με την ισραηλινή βοήθεια να μην θεωρείται αρκετή.
Τα λεφτά από το Κρεμλίνο θα επιτρέψουν στην Κύπρο να διατηρήσει την ανεξαρτησία του προϋπολογισμού της και θα την αναβαθμίσει γεωστρατηγικά. Με αυτήν της την κίνηση η Λευκωσία δεν επιλέγει στρατόπεδο, αφού ήδη έχει συνάψει συμφωνίες με το Ισραήλ που θεωρείται γεωπολιτικός αντίπαλος της Μόσχας ειδικά στις περιπτώσεις του Ιράν και της Συρίας.
«Η στρατηγική θέση του νησιού στα ανοικτά των ακτών των Λεβαντίνων, η παραδοσιακή αντίθεσή της με τη Τουρκία και το δυναμικό των πηγών υδρογονανθράκων της δίνουν σημαντικές δυνατότητες επιρροής σε συντονισμό με το Ισραήλ και τη Ρωσία», επιβεβαιώνει η ανάλυση του Stratfor.
Από την άλλη το γεγονός της ρωσικής βάσης στην Κύπρο είναι αγκάθι στα σχέδια της Ουάσινγκτον, που ευελπιστούσε ότι η «αποκαθήλωση» του Ασάντ θα «έδιωχνε» την «Αρκούδα» από τη Μεσόγειο. Έτσι η Κύπρος θα αποτελέσει αυτόματα στόχο των Αμερικανών. Εντούτοις θα πρέπει να παρακάμψει το συμμαχικό Ισραήλ. Πέραν τούτου η Ρωσία αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων μεγάλος παίκτης της γεωπολιτικής σκακιέρας. Κατά πάσα πιθανότητα το ΝΑΤΟ και οι μυστικές υπηρεσίες θα αναγκαστούν να λάβουν δραστικά μέτρα, αφού με τον Πούτιν στο τιμόνι της Ρωσίας τα σχέδια της παγκόσμιας κυβέρνησης δείχνουν να κολλάνε. Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ κρίσιμη και αργά η γρήγορα θα «βγουν τα όπλα». Ειδικά τώρα που και η Κίνα δηλώνει παρόν.
«Η θεμελιώδης φύση των διεθνών σχέσεων δεν άλλαξε με την πάροδο των χιλιετιών. Οι διεθνείς σχέσεις εξακολουθούν να είναι ένας επαναλαμβανόμενος αγώνας για πλούτη και ισχύ ανάμεσα σε ανεξάρτητους πρωταγωνιστές μέσα σ’ ένα καθεστώς αναρχίας», θεωρεί ο κορυφαίος πολιτικός στοχαστής, Robert Gilpin.
Τη σκέψη του αυτή πρέπει να την κατανοήσουν στην Αθήνα, προκειμένου να αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος και παίρνοντας παράδειγμα από τους αδερφούς μας στην Κύπρο, να δρομολογήσουν επιτέλους μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Μόνο έτσι θα διατηρήσει η χώρα ουδέτερη στάση μπρος στη λαίλαπα που τείνει να ξεσπάσει παγκοσμίως.
