Μονοδρομος για τα λαϊκα συμφεροντα και την επιβιωση του λαου.
Η αμεση εξοδος απο το ευρω και η ρηξη με την ευρωπαϊκη ενωση
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κι είναι ανάγκη να γίνει άμεσα, συντεταγμένα με παράλληλη οργάνωση του λαού, με συνείδηση των δυσκολιών αλλά και της ελπιδοφόρας προοπτικής που γεννιέται.
Η απαλλαγή από τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και από τη θηλιά του χρέους είναι ακατόρθωτη εντός του ευρώ. Το ευρώ είναι το νόμισμα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, της σύγχρονης ιμπεριαλιστικής Ευρώπης-φυλακής. Ένα νόμισμα που λειτουργεί σαν μηχανισμός χρεοκοπίας κρατών και οικονομιών, δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει «νόμισμα των ευρωπαϊκών λαών».
Η παραμονή στο ευρώ σημαίνει την καταδίκη της χώρας και του λαού μας σε καθεστώς μόνιμης χρεοκοπίας. Σημαίνει να καταστούν θεμέλιοι νόμοι του κράτους η δημοσιονομική πειθαρχία και το σύμφωνο για το ευρώ. Σημαίνει συναίνεση στην κοινωνική μας καταβαράθρωση, στην εκποίηση της χώρας μας σε όφελος των δανειστών, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου που μας λεηλατούν επί δεκαετίες και μας οδήγησαν στην κρίση.
Η τρομοκράτηση του λαού, η σύνδεση της εξόδου από το ευρώ με βιβλικές καταστροφές, έχει μοναδικό σκοπό να εξοριστεί η μοναδική λύση υπέρ της εργασίας και της δημοκρατίας:
Η μονομερής διαγραφή του χρέους, έξω από το ευρώ και σε ρήξη με την ΕΕ.
Οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στα μνημόνια, θα την οδηγήσουν και στη «δραχμή» ή σε «διπλό νόμισμα» εάν πρόκειται να σώσουν το ευρώ τους, και να μείνει η χώρα, οι εργαζόμενοι και ο λαός δεμένοι με το χρέος στο «πειθαρχείο» της Ε.Ε.
Ζωή μπορεί να υπάρξει μόνο έξω από το ευρώ. Μπορούμε να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις, να αξιοποιήσουμε τις πλούσιες δυνατότητες της χώρας προς όφελός μας, να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο για αξιοβίωτη ζωή, για κατακτήσεις στο σήμερα και στο αύριο.
Υπάρχει τρόπος. Προϋποθέτει υιοθέτηση εθνικού νομίσματος και στήριξη σε μια παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε αντικαπιταλιστική-φιλολαϊκή κατεύθυνση. Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και πριν απ’ όλα της Τράπεζας της Ελλάδος, με στόχο να στηριχθεί η εγχώρια παραγωγή και να επιβληθούν αυστηροί έλεγχοι στην κίνηση των κεφαλαίων. Γενναία αναδιανομή του πλούτου για να ενισχυθεί το εισόδημα των εργαζομένων και να τονωθεί η εσωτερική αγορά.
Προϋποθέτει τον πλήρη δημόσιο έλεγχο στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Ολόκληρη η παραγωγική μηχανή της χώρας πρέπει -βασισμένη σε προγράμματα δημοσίων επενδύσεων και στον εργατικό κοινωνικό έλεγχο- να προσανατολιστεί στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει χωρίς την κινητοποίηση ολόκληρου του λαού, χωρίς περισσότερη δημοκρατία, χωρίς πραγματική εθνική-λαϊκή κυριαρχία.
Ο δρόμος για να σταθεί η χώρα στα δικά της πόδια δεν θα είναι περίπατος. Απαιτεί ρήξη με τους δανειστές, τις «αγορές», το κεφάλαιο, το πολιτικό τους προσωπικό. Με όλους αυτούς που επέβαλαν στο λαό και στη χώρα μας την καταστροφική πορεία που ζούμε, με όλους αυτούς που επωφελήθηκαν κι επωφελούνται από αυτή.
Απαιτεί επομένως ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι ο μοναδικός δρόμος που εξασφαλίζει την επιβίωση και δίνει χειροπιαστή προοπτική. Είναι ο δρόμος όχι μόνο για να ανασάνει ο λαός, αλλά και να γίνει αφέντης στον τόπο του.
