Η Ελλάδα βρίσκεται αποχαυνωμένη και καθηλωμένη σε μια απραξία, σε μια εξόφθαλμη παρακμή με την κοινωνία της σε μια φανταχτερή αλλοτρίωση.
Η κοινωνία δεν εκτροχιάστηκε απλά, αλλά έπρεπε να υπάρξει μια τέτοιας έκτασης πολιτική και οικονομική κρίση για να φανερώσει προβλήματα και παθογένειες του σύγχρονου ελληνισμού, που κρύβονταν με μαεστρία κάτω από το χαλί.
Η οικονομική κρίση εύκολα αναλύεται στην Ελλάδα και υπεύθυνο είναι το μεταπολιτευτικό οικονομικό μοντέλο. Αυτό των δανεικών και της διαφθοράς, που μόλις σταμάτησε η στρόφιγγα των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, κατέρρευσε.
Το πολιτικό όμως μοντέλο είναι αυτό, που αποσάθρωσε συθέμελα κράτος, κοινωνία, πολίτες. Το αυτοπροσδιόριστο δίκιο του καθενός και η ανοχή στην κάθε είδους ανομία μπόλιασαν μια κοινωνία ανεκτική στην πολιτική ανυπακοή. Θεσμοί και νόμοι καταστρατηγήθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη από όλους.
Καθηγητές Πανεπιστημίου δίδαξαν και ανέχθηκαν την ανομία στα ιδρύματα με την μη τήρηση νόμων που καλούνταν να εφαρμόσουν. Πολιτικοί δεν εφάρμοσαν νόμους που ψήφισαν. Δικαστικοί δεν απόδωσαν ευθύνες ως όφειλαν. Πολίτες δεν απέτρεψαν τον κατήφορο θέλγοντας από τα φανταχτερά καθρεφτάκια , τα δώρα των… “κατακτητών”και ούτω καθεξής.
Γενιές ολόκληρες μέσα στους «αγώνες» έμαθαν στην ανυπακοή και στην ανατροπή στην πράξη. Κανείς όμως από τους ιθύνοντες υπό το βάρος του «Λαϊκισμού» και των αιμοδιψών για τηλεθέαση ΜΜΕ, δεν μίλησε, ούτε πρόσφερε τηλεοπτικό χρόνο ή συζητήσεις για τις συνέπειες αυτής της πολιτικής ανυπακοής.
Κάπου εδώ έχουμε και το πρόσφατο φαινόμενο, όπου πλέον η λογική και οι πρακτικές του δρόμου και του όχλου -μια καθόλα φασιστική νοοτροπία και συμπεριφορά- φανερώνεται από τους κατά τα άλλα δημοκρατικά εκλεγμένους Βουλευτές, μιας κατά τα άλλα ευνομούμενης πολιτείας. Διάλογος, επιχειρήματα και συμπεριφορά ανάλογα και της λογικής που επέτρεψε σε απαίδευτους, αμόρφωτους, μικροπρεπείς και επικινδύνους να λαμβάνουν ρόλο ταγού σε μια κοινωνία και μια χώρα που έχει χάσει… τα αυγά και τα πασχάλια.
Το μνημόνιο δεν έφερε όλα τα κακά σε τούτο τον τόπο, ούτε μόνο του ευθύνεται για μια πιθανή οικονομική χρεωκοπία. Έφερε όμως σίγουρα η χρεωκοπία (ιδεολογική, πολιτική, οικονομική) και η κρίση των θεσμών, τα Μνημόνια, καθώς και οι πολιτικές ηγεσίες συλήβδην.
Το μνημόνιο το έφεραν, τόσο εκείνες οι ηγεσίες που σύρθηκαν σε ένα ξέφρενο ράλι δανεισμού όσο και οι χρυσοκάνθαροι μεγαλοσυνδικαλιστές καθώς και οι πολιτικοί, αλλά… και οι αγωνιστές της αριστεράς. Αποστεώνοντας μια χώρα από την παραγωγική της βάση, κατέστρεψαν εν τέλει μια οικονομία με πλήρες και οργανωμένο σχέδιο ( πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις επεισόδια, καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αυθαιρεσίες). Εγκληματώντας καθ αυτόν τον τρόπο ενάντια ενός λαού που αρέσκεται στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Αν δεν μας πουν λοιπόν πώς και με ποιους θα διαχειριστούν τις συνέπειες της καταστροφικής κρίσης, αυτή θα είναι ολική και ο Λαϊκισμός θα συνεχίσει να διαφεντεύει τον τόπο και να βρίσκει ευήκοα ώτα.
Η ανασυγκρότηση, η ανασύσταση και η εθνική ανάταση δεν προϋποθέτει απλά ένα σχέδιο και ευχές, αλλά αλήθειες και κυρίως πρόσωπα ηγέτες, ικανά και αποφασισμένα να σταθούν:
ως Έλληνες,
για τους Έλληνες,
με τους Έλληνες.
(ο τίτλος του Karl Kraus)
