Απ’ ό,τι φαίνεται κυβέρνηση δεν βγαίνει αν δεν εξασφαλιστεί ο ρόλος της αντιπολίτευσης! Μπορεί το βάρος της ευθύνης του σχηματισμού κυβέρνησης να πέφτει στο... πρώτο κόμμα και στον πιο πιθανό του εταίρο, δηλαδή στους Σαμαρά – Βενιζέλο, ωστόσο ο δεύτερος επέμεινε στο πλαίσιο που είχε θέσει προεκλογικά, μιας κυβέρνησης συνευθύνης, πιέζοντας τον Κουβέλη που είχε αφήσει ανοιχτή τη συνεργασία με ΝΔ – ΠΑΣΟΚ προεκλογικά, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ που την είχε αποκλείσει.
Κι ενόσω, ο Κουβέλης περιστρεφόταν στη δίνη ενός μετεκλογικού πολιτικού θρίλερ, καθώς καλείται να συμμετάσχει σε – και να νομιμοποιήσει –μια κυβέρνηση της οποίας τα «κουκιά» βγαίνουν και χωρίς την παρουσία του, στα κανάλια η συζήτηση συνέχιζε από εκεί που είχε μείνει το βράδυ των εκλογών ( ή τουλάχιστον σε αυτή την κατεύθυνση πίεζε η πλευρά του ΠΑΣΟΚ) : γιατί δεν μπαίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο κυβερνητικό σχήμα αλλά «βολεύεται» στην «ευκολία» της αντιπολίτευσης!
Μ’ αυτά και μ’αυτά είδαμε και προσπάθειες υπόδειξης του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την περίπτωση που η δύναμη που την εκπροσωπεί δεν επιλέγει να «περάσει απέναντι» και να μπει στην κυβέρνηση… Συμπέρασμα; Η άσκηση αξιωματικής αντιπολίτευσης από τον Τσίπρα, οφείλει να είναι «υπεύθυνη», κατά πως το ορίζει η κυβέρνηση, διαφορετικά, για ό,τι επακολουθήσει και πάλι – εικάζουμε – θα «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ».
Εν ολίγοις, προκύπτει ότι το θέμα δεν είναι η διακυβέρνηση της χώρας, αλλά η διάχυση της ευθύνης για αυτό που έρχεται…
