Η μεγάλη διπλωματική νίκη της Ιταλίας του Μάριο Μόντι, απέναντι στην Γερμανία της Άνγκελας Μέρκελ, κατάδειξε πεντακάθαρα, το δρόμο που θα έπρεπε να πορευτεί... το Ελληνικό πολιτικό σύστημα από το Φθινόπωρο του 2009 μέχρι σήμερα… Η βαθιά οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει εδώ και δύο χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά τη γνώμη μου είναι απόρροια της απείρως μεγαλύτερης και σημαντικότερης πολιτικής κρίσης, που αντιμετωπίζει εδώ και αρκετά χρόνια η γηραιά ήπειρος…
Το Ελληνικό ζήτημα που προέκυψε, μετά τις εγκληματικές ενέργειες του Γιώργου Παπανδρέου και των «κηπουρών του» το 2009, είναι πρωτίστως πολιτικό και ύστερα οικονομικό. Η Ελλάδα από την εποχή που μπήκε στην ΕΟΚ, ανέκαθεν υπήρξε το «κακό παιδί» και το μαλακό υπογάστριο της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ενοποίησης… Πάντα ήμασταν οι πιο απείθαρχοι στα Δημοσιονομικά μας και ακολουθούσε ο υπόλοιπος Νότος… Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι εντελώς φυσιολογικό και έχει τις ρίζες του, στο dna των ίδιων των λαών και στη διαφορετικότητα των κοινωνικών δομών της Ευρώπης…
Από το 2009 και μετά στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο πολιτικό έλλειμμα και αυτό αποδείχτηκε στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις… Η διάλυση του κραταιού ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του κόμματος που χειρίστηκε τα πράγματα από το 2009 και ύστερα, η «διάσωση» της ΝΔ και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλονται εν πολλοίς στις πολιτικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά το 2009… Το ΠΑΣΟΚ διαλύθηκε «εν μία νυχτί», επειδή εγκλημάτησε πολιτικά μετά το 2009… Για το οικονομικό χάλι της χώρας ΔΕΝ ευθύνεται ΜΟΝΟ του ΠΑΣΟΚ… Ευθύνη υπάρχει σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, αλλά και στον Ελληνικό λαό… Ωστόσο οι πολιτικοί και διπλωματικοί χειρισμοί του Παπανδρέου και του Παπαδήμου, σε σχέση με το πώς λειτούργησε χτες ο Μόντι, κρίνονται σχεδόν εγκληματικοί…
Ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε ο «Παπαδήμος» της Ιταλίας, αποδείχτηκε πολύ πιο πατριωτικός σε σχέση με τα «έργα και τις ημέρες» των Παπανδρέου και Παπαδήμου, οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, «υπερθεμάτιζαν» της απάνθρωπης πολιτικής που επέβαλε το Βερολίνο στην Αθήνα…
Δεν θεωρώ την Ιταλία λιγότερο διεφθαρμένη χώρα σε σχέση με την Ελλάδα, ούτε τον Μόντι κάποιον ιδιαίτερα χαρισματικό, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο για ν’ αλλάξει το ρου των πραγμάτων. Άλλωστε η τοποθέτηση του στην πρωθυπουργία της Ιταλίας μετά την βίαιη εκπαραθύρωση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έγινε με ανάλογες διαδικασίες, με την τοποθέτηση του Λουκά Παπαδήμου στην πρωθυπουργία της Ελλάδας…
Απλά ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ yesmen… Ούτε δέχτηκε να παίξει κανένα περίεργο ρόλο στον πόλεμο «Ευρώ-Δολλαρίου», ούτε υπήρξε όργανο των τραπεζών, σε βάρος της πατρίδας του. Τεχνοκράτης ο Μόντι, μα πάνω απ’ όλα Ιταλός… Η Ιταλία και η Ισπανία δεν δέχτηκαν να γίνουν Ελλάδα, δηλαδή προτεκτοράτο και αυτό τα λέει όλα… Η στάση του «σούπερ Μάριο», όπως λένε οι Ιταλοί από χτες συνδυάζοντας τη νίκη Μόντι, με τη ποδοσφαιρική νίκη της Ιταλίας εναντίον των Γερμανών με δυο γκολ του «σούπερ Μάριο» Μπαλοτέλλι, αποτελεί τον καλύτερο οδηγό για τους Έλληνες πολιτικούς… Και κυρίως για τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα, οι οποίοι θα κληθούν να χειριστούν τις τύχες της χώρας το επόμενο διάστημα…
